Chapter 26

NAGISING ang pandama ni Vesper sa malamig, tahimik at malambot na higaan ng silid. Dahan-dahan siyang dumilat. Bahagyang nanlalabo pa ang kanyang mata dahil kagigising niya lang. She gently rubbed her eyes to clear her vision. Iginala niya ang kanyang paningin sa apat na sulok ng silid at doon niya napagtantong pamilyar pala sa kanya ang lugar na ito.

Ang kulay rosas na pintura ng pader, ang empty bookshelf na katabi ng puting aparador na halatang alaga sa linis at ang kama na halos walang pinagbago sa pakiramdam nang mahiga siya.

Marami mang gamit ang naalis pero hindi niya malilimutan ang hitsura ng naging kwarto niya walong taon ang nakakaraan. Ang akala niya, hindi na siya muling makakabalik pa rito matapos ang matinding pagtatalo nila ng kanyang ama na nagresulta sa paglalayas niya noon.

Ang pinagtataka niya lang, paano siya napadpad dito? Sino ang nagdala sa kanya sa lugar na ito? Nasagot din ang tanong na bumabagabag kay Vesper nang marinig niya ang pagbukas ng pinto. Her jaw fe