overthinking malala
Tumitig siya sa binata at bumuntong hininga. Buong araw silang nakatunganga rito sa silid. Leon kept asking her question and she has no other choice but answer them. Nakakatuwang isipin inaalam talaga ni Leon lahat ng gusto niya at paborito niya. She can really see that he’s making an effort.“How about pamangkin?” biglang pag-conyo nito na ikinaangat ng kilay niya. “Do you have any favorites?”Her forehead creased and chuckled. “Baka nakakalimutan mong only child ako? I don’t know if Zayn’s future wife is pregnant. I haven’t even meet her.”“So you have none?” he asked confusedly.Umiling siya. “Wala pa. Ikaw? Who’s your favorite pamangkin?”Nagkibit balikat ito na para bang sobrang obvious ng tanong. “It’s Cheska.”She nodded her head. Yeah, Crizel’s eldest daughter. Naaalala niya pa ang kinwento sa kanya ni Izzy, kung paano pahalagahan ni Leon si Cheska na kahit sa kalagitnaan ng kaniyang meeting ay aalis siya dahil kailangan siya ng bata.Chandria can also see how much Leon love C
Abala siya sa pagtitig kay Chandria. Yes, staring at Chandria makes him preoccupied. Hindi niya alam kung anong meron sa babaeng ito at kaya niyang titigan na hindi inaalintana kung gaano kalaking oras ang nasayang niya. Pero bakit naman masasayang? If it is Chandria, then his time is all gonna be worth it. Hindi sayang ang oras na kasama niya si Chandria. The company can wait. His business can function without him. But he doesn’t think he can function without her… without Chandria. Hindi niya maintindihan noon kung bakit siya nagkakaganito kay Chandria. But then the moment she came into his life, he saw how everything changed. Ayaw na ayaw niya sa lahat ang tinatarayan siya pero kapag si Chandria ay aliw na aliw pa siya. There must be something wrong with him. There must be something wrong with his heart for feeling this way towards her. Dahan-dahang gumalaw si Chandria kaya naman napakurap-kurap siya. She slowly opened her eyes and looked at her. Hinanda niya naman ang ngiti dahi
HINDI PA RIN MAALIS ang pagkasimangot ni Chandria. Ilang beses na niyang nire-remind ang sarili na h’wag ma-stress sa mga bagay-bagay. Lalo na ito. Ngunit sadyang lapitin talaga siya ng stress, e. Stress na ang lumalapit sa kanya kahit anong iwas ang kanyang ginagawa. Leon’s still not back. Hindi niya alam kung saan na ito o kung ano ang pinag-uusapan nila. She wanted to know, okay? She wanted to know if she leaves or something. Nangangati na siyang lumabas ngunit ayaw niyang ma-stress sa pagmumukha ng letseng babaeng ‘yon. That woman is very confident to be Leon’s wife! The nerve! Pero hindi ba’t siya ang mas may karapatan? Because she’s the future bride, the fiancée. And her? Just the mother or Leon’s child who accidentally impregnated her. And that what makes her stay here and be silent. Kasi sa kanilang dalawa, siya ang may karapatan. In other words, she’s the mistress in this kind of situation. Tumulo ang luhang hindi niya inaasahan. Bakit kaya kapag may pinagtitripan ang tadh
Gulat at takot. ‘Yan ang nararamdaman ni Chandria ngayon habang na sa labas ng emergency room. Hindi siya makapaniwalang nandito si Leon at na sa loob ng emergency room para mag-donate ng dugo kay Leil.“Bakit nandito siya?” tanong ni Eris sa kanya.“I don’t know,” mahinang usal ni Chandria. “Hindi ko alam kung bakit siya nandito.”“Sinundan niya tayo,” sabat ni Leo sa usapan. “He was just worried. You’re running and you’re pregnant. Nasabi sa ‘kin na mahina ang kapit ng anak mo. How are you feeling right now?”“Mommy, who is that guy?” bulong naman ni Eros sa kanyang tabi.She turned to her son. Tinapik niya ang kanyang kandungan at agad namang nakuha ng anak ang ibig niyang sabihin. Maingat itong umakyat sa kanyang kandungan at niyakap siya. She kissed the top of his forehead before looking up at Leo.“Leo, this is Eros Luke. My son,” she introduced. “Baby, this is your Uncle Leo. He is your father’s brother.”Sa halip na mag-focus sa kanyang pagpapakilala ay bumaling sa kanya ang a
“Pang ilang shot mo na ‘yan, Leon. Ano ‘yan? Nag iipon ng lakas ng loob?” sambit ni Lucifer. Hindi niya alam kung paano siya nahanap ng demonyong ito sa bar na hindi naman niya sinabi kung saan. Basta bigla na lang itong nagpakita na nakangiti na para bang nakakita na naman ng taong hihilahin papuntang impyerno. “Can I ask you a question?” tanong niya sa kaibigan. “Sure, anything. H’wag ka lang magpareto sa ‘kin. Marami akong kakilala na bubugbog sa ‘yo,” sambit nito. He rolled his eyes at him. “How will you react if one day you just come to realize that you have a kid? No, children. How will you react? What are you gonna do?” Tumagay din ito sa kanyang iniinom at tinunga muna ang laman ng kanyang baso bago ito sumagot. “Tang ina, pre. Bakit pare- pareho kayo ng problema. Ano ba ‘yan? Group assignment? Kung oo, pass. Puro kayo pinagdamutan ng anak.” Sinamaan niya ito ng tingin. Hindi sobrang seryoso ng kanilang usapan tas biglang isisingit nito ang kagaguhan niya. Hindi niya tulo
Hinila niya ang upuan palapit sa kama na kinahihigaan nito. Leo called him this morning and told him Chandria lost her consciousness. Natataranta naman siyang naligo at nagbihis para magpunta sa hospital. At nang makarating siya rito ay agad na nagpaalam ang mga magulang nitong umuwi. Tinitigan niya ang buong mukha nito at bumuntong hininga. He was damn worried na halos paliparin na niya ang kanyang sasakyan papuntang ospital. He’s blaming himself for what happened to her. Nakita niya ang mga missed calls nito sa kanyang phone at naikwento rin sa kanya ni Eris na kanina pa siya tinatawagan ng dalaga. He caressed her cheeks and sighed. He feels so guilty for reacting that way. Hindi siya natulog buong magdamag. Nanatili siyang na sa sasakyan at dilat buong magdamag. Reflecting everything, weighing his every decision. And then he come to the realizations that… he’s too close minded. Siguro ay may pagkakataong nais ni Chandria na sabihin sa kanya ngunit pinapangunahan ito ng pagdadala
Hindi maipaliwanag ni Leon ang nararamdaman habang kasama ang anak niyang si Eros. Gusto niyang maiyak sa saya ngunit baka isipin ng anak niyang nababakla siya para maiyak kahit wala namang nakakaiyak. “When are you turning three?” hindi niya mapigilang tanongin. He wanted to celebrate their birthday with him. He wants it grand. He’s not fond of celebrations. Sumisipot lamang siya sa mga okasyon para sa negosyo at tanging negosyo lamang. He only attended big events to promote his company or anything about business. Hindi niya na maalala kung kailan siya huling nagpunta sa isang birthday celebration na naging masaya siya. Now he understands why people sometimes anticipate for celebrating some life important events. Ni minsan ay hindi niya naramdaman kung ano ang pakiramdam ng pag-ce-celebrate ng birthday, ng pasko, ng bagong taon, na masaya. “They’ll turn three next month,” sambit ni Chandria. “Kasabay ng pag-alis ko sa Pinas. Babalik na rin kami sa Greece.” Agad na nangunot ang ka
Malamig ang ihip ng hangin ngunit sakto lang ito para kahit papano ay makaramdam siya ng kaginhawaan kahit saglit. They’re in a garden outside the hospital and there’s only the two of them. Sobrang tahimik nila at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na sabihin.“Kung hindi ko nalaman… kailan mo balak sabihin sa ‘kin?” panimula ni Leon sa usapan.She bit her lower lip and looked at him. “To be honest, I don’t know. Hindi ko alam kung kailan ko sasabihin sa ‘yo.”There’s no point of lying or denying anything. Kung maglilihim siya, siya lang din naman ang maba-bother. And besides, Leon deserves to hear her explanations and he deserves to know the truth. At hindi niya ipagdadamot ang bagay na ‘yon.Mapaklang natawa si Leon sa kanyang sagot. “So, you’re not planning to tell me about them? Until when, Chandria? How long are you gonna hide away from me.”“Hangga’t sa kaya ko,” diretsong sagot niya. “I was about to tell you about them, Leon. I mean it. But then after knowing you’re get