“Pang ilang shot mo na ‘yan, Leon. Ano ‘yan? Nag iipon ng lakas ng loob?” sambit ni Lucifer. Hindi niya alam kung paano siya nahanap ng demonyong ito sa bar na hindi naman niya sinabi kung saan. Basta bigla na lang itong nagpakita na nakangiti na para bang nakakita na naman ng taong hihilahin papuntang impyerno. “Can I ask you a question?” tanong niya sa kaibigan. “Sure, anything. H’wag ka lang magpareto sa ‘kin. Marami akong kakilala na bubugbog sa ‘yo,” sambit nito. He rolled his eyes at him. “How will you react if one day you just come to realize that you have a kid? No, children. How will you react? What are you gonna do?” Tumagay din ito sa kanyang iniinom at tinunga muna ang laman ng kanyang baso bago ito sumagot. “Tang ina, pre. Bakit pare- pareho kayo ng problema. Ano ba ‘yan? Group assignment? Kung oo, pass. Puro kayo pinagdamutan ng anak.” Sinamaan niya ito ng tingin. Hindi sobrang seryoso ng kanilang usapan tas biglang isisingit nito ang kagaguhan niya. Hindi niya tulo
Hinila niya ang upuan palapit sa kama na kinahihigaan nito. Leo called him this morning and told him Chandria lost her consciousness. Natataranta naman siyang naligo at nagbihis para magpunta sa hospital. At nang makarating siya rito ay agad na nagpaalam ang mga magulang nitong umuwi. Tinitigan niya ang buong mukha nito at bumuntong hininga. He was damn worried na halos paliparin na niya ang kanyang sasakyan papuntang ospital. He’s blaming himself for what happened to her. Nakita niya ang mga missed calls nito sa kanyang phone at naikwento rin sa kanya ni Eris na kanina pa siya tinatawagan ng dalaga. He caressed her cheeks and sighed. He feels so guilty for reacting that way. Hindi siya natulog buong magdamag. Nanatili siyang na sa sasakyan at dilat buong magdamag. Reflecting everything, weighing his every decision. And then he come to the realizations that… he’s too close minded. Siguro ay may pagkakataong nais ni Chandria na sabihin sa kanya ngunit pinapangunahan ito ng pagdadala
Hindi maipaliwanag ni Leon ang nararamdaman habang kasama ang anak niyang si Eros. Gusto niyang maiyak sa saya ngunit baka isipin ng anak niyang nababakla siya para maiyak kahit wala namang nakakaiyak. “When are you turning three?” hindi niya mapigilang tanongin. He wanted to celebrate their birthday with him. He wants it grand. He’s not fond of celebrations. Sumisipot lamang siya sa mga okasyon para sa negosyo at tanging negosyo lamang. He only attended big events to promote his company or anything about business. Hindi niya na maalala kung kailan siya huling nagpunta sa isang birthday celebration na naging masaya siya. Now he understands why people sometimes anticipate for celebrating some life important events. Ni minsan ay hindi niya naramdaman kung ano ang pakiramdam ng pag-ce-celebrate ng birthday, ng pasko, ng bagong taon, na masaya. “They’ll turn three next month,” sambit ni Chandria. “Kasabay ng pag-alis ko sa Pinas. Babalik na rin kami sa Greece.” Agad na nangunot ang ka
Malamig ang ihip ng hangin ngunit sakto lang ito para kahit papano ay makaramdam siya ng kaginhawaan kahit saglit. They’re in a garden outside the hospital and there’s only the two of them. Sobrang tahimik nila at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na sabihin.“Kung hindi ko nalaman… kailan mo balak sabihin sa ‘kin?” panimula ni Leon sa usapan.She bit her lower lip and looked at him. “To be honest, I don’t know. Hindi ko alam kung kailan ko sasabihin sa ‘yo.”There’s no point of lying or denying anything. Kung maglilihim siya, siya lang din naman ang maba-bother. And besides, Leon deserves to hear her explanations and he deserves to know the truth. At hindi niya ipagdadamot ang bagay na ‘yon.Mapaklang natawa si Leon sa kanyang sagot. “So, you’re not planning to tell me about them? Until when, Chandria? How long are you gonna hide away from me.”“Hangga’t sa kaya ko,” diretsong sagot niya. “I was about to tell you about them, Leon. I mean it. But then after knowing you’re get
Tinitigan nang mabuti ni Chandria ang binatang abala sa pagsusubo ng pagkain kay Leil. Hindi lang siya ang nakatingin dito kundi pati na rin ang kapatid niyang si Zayn. They’ve been observing Leon and she can say… he’s happy. Nakangiti ito habang abalang abala sa pagpapakain sa anak niyang si Leil.“Damn,” mahinang sambit ng kanyang kapatid dahilan para mapatingin siya rito. “I didn’t know Leon has this side.”She smiled at that and nodded her head. “Me, too.”Hindi niya alam na ganito ang magiging approach ni Leon sa kanilang mga anak. Alagang-alaga nito si Leil kanina pa. After their conversation last night that was interrupted by Eros, she can see how Leon treats her differently now.“I can’t believe it,” sambit ni Leil at tumingin sa pwesto niya. “I do really have a father. And it’s you, Mr. Stranger!”Napangiti si Chandria. Naikwento ni Leon ang tungkol sa banggaan nila nila ni Leil at Eros ng dalawang beses. And she thinks its fate taking the turns for them to meet. Siguro nga’y
“What exactly the fuck are you doing here, Allysa?” nag-iigting ang mga pangang tanong ni Leon sa dalaga.Yes, it was Allysa. Nakatanggap siya ng tawag mula sa kanyang ama na dali-dali niyang sinagot, only to find out it was Allysa’s mobile number. She pulled some string for it to appear like it was his father’s caller ID.“Hindi ba pwedeng bisitahin ka?” she asked using her soft voice.Tinitigan niya lang ito. Hindi niya maintindihan kung saan galing ang galit sa kanyang dibdib habang nakatingin sa dalaga. Ayaw niya itong makita. At mas lalong ayaw niyang makita ito ni Chandria.“Leave this place, Allysa.” His jaw clenched. “While I’m still nice.”Sa halip na pakinggan siya ay matamis lamang itong ngumiti at bumuntong hininga. She then held his hand and smiled. “Why are you acting so mad at me? Is it because I chose Leo before?”Mas lalong nag-alab ang galit sa kanyang dibdib sa narinig. “Leave.”“I can choose you now,” sambit nito. “Come on, Leon. Let’s fix this. Naging sobrang mada
“Bakit mo ako gustong makausap? And… how did you know I was here?” hindi niya mapigilang itanong sa binata.Hindi muna ito sumagot. Instead, he raised his hand to call for the waiter’s attention. Ngumiwi si Chandria at tinitigan nang mabuti si Marco. Doon niya napansin ang eyebags nitong parang healthy na healthy. Halatang hindi ito nagkaroon ng magandang tulog nitong mga nakaraang araw.“I followed Tito and you,” he said. “Bibisita sana ako pero nauna kang lapitan ni Don Leonardo kaya naman sinundan na lang kita. Kamusta ang usapan niyo? Was he rude to you?”So being rude is Don Leonardo’s specialty, huh. Na kahit si Marco ay naitanong ang bagay na ‘yon. And it seems like it’s normal to him. Siguro nga ay ganoon talaga ang pag-uugali ng ama ni Leon.Walang pagdadalawang isip siyang tumango at tipid na ngumiti. “Ganoon ba talaga ang pag-uugali niya?”Tumango rin si Marco sa kanya. “He’s always like that. Dapat lahat ng gusto niya ay nasusunod, if not, there would always be a war. And
“Dito na,” sambit niya.Sinunod naman ni Marco ang kanyang sinabi at tumigil ito sa mismong harap ng ospital. Tinanggal niya ang pagkakakabit ng seatbelt sa kanyang katawan at humugot ng malalim na hininga. Agad namang lumabas ng sasakyan ni Marco at umikot para pagbuksan siya ng pinto.Tipid niyang nginitian ang binata at humakbang palabas ng sasakyan. “Thank you.”“Anything for you, Ria.”Tipid niya lang itong nginitian at humugot ng malalim na hininga. She roamed her eyes all over the place and it landed at the man standing at the entrance of the hospital. Nakakunot ang noo nito at masamang nakatingin sa kanilang pwesto.Muling bumalik sa isipan ni Chandria ang mga litratong nakita niya kanina at ang kaninang natanaw niyang kausap nito. She wanted to come to Leon and ask him about that but… sino ba siya sa buhay ni Leon? Ano ang katayuan niya para magkaroon siya ng karapatang magtanong tungkol sa mga bagay-bagay sa personal na buhay nito?“Leon,” Marco greeted when he noticed Leon