Chapter 21

“HAPPY?”

Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si Kayla sa aking tabi. Nagpasya kaming pumasok na sa loob dahil na ‘rin nauna na sila Eugene habang hila-hila ng kambal papasok sa loob.

Samantalang ako naman ay naiyak habang nakatingin sa kanila na nasa sala’s ngayon at masayang nag-uusap.

“Hindi ko maintindihan Kayla… masaya ako na malungkot. Mas nangingibabaw ang pagkakonsensya ko. Narinig mo sinabi niya diba? Alam niya na sinabi ko sa kambal na iniwan kami ng daddy nila,”

Pagtingin ko kay Kayla ay nakita ko ang malungkot niyang expression. Kilala ako ni Kayla, hindi ako basta-bastang umiiyak at kapag umiyak ako alam niyang bigay na bigay na ako.

Niyakap naman niya ako kaya yumakap ‘din ako pabalik sa kaniya.

“Alam kong hindi lang ‘yan ang iniisip mo kaya ka umiiyak Irene. Pero nandito ako palagi para makinig sa’yo. At isa pa, maswerte ka nga at mayroon kang Eugene. Nag punta siya dito noong may lagnat ka, nakaluhod siyang umiiyak sa tabi ng higaan mo habang hawak ang kamay m