Kabanata 32

“Sir Dandreve! Ulo mo po.”

Matapos kong mapatili dahil sa biglang pagbuhat sa akin ni Sir Danreve ay bigla naman akong nag-alala. Bawal nga siyang magbuhat ng mabigat. Isa ‘yon sa bilin ng doctor.

Kahit ang liit kong babae. Alam kong mabigat pa rin ako.

“Ibaba mo na po ako, Sir Danreve,” sabi ko pa habang karga pa rin niya ako, papunta sa kama.

“Awww…” daing niya, at napahawak sa ulo niya matapos akong ilapag sa tabi ni Picca.

Agad na rin siyang umupo sa tabi ko, habang hawak-hawak ang ulo niya.

“Ayan na nga ba ang sinasabi ko, Sir Danreve. Bakit mo ba ‘yon ginawa? Kung ayaw mo akong humiga ro’n, sana sinabi mo. Hindi ‘yong pabigla-bigla ka ng kilos,” sabi ko na daing pa rin ang sagot niya.

“Sir Danreve, naman e! Ano ba ang pumasok sa utak mo? Para ka namang bata. Hindi mo ba narinig, o naintindihan ang sinabi ng doctor kanina? Hindi porket, hindi nabasag ang bungo mo ay hindi na delikado ang nangyari sa’yo!” talak ko pa, pero panakanaka na hinihipan naman ang ulo nito.

Nilingon niy