“Lalabas ka rin pala, gusto mo pa ng mainitan.” Binaba nila ang hawak na kahoy at pinatay ang apoy.“Sasama ako sa inyo. Pakawalan ninyo ang mga mahal ko sa buhay.” Nanginginig na labing sambit ko.Imbis na sundin ako ay umikot ito sa aking harapan, hinagod ako ng malaswang tingin mula ulo hanggang paa.“Ngayon alam ko na kung bakit hayok na hayok sa iyo si bossing.” Napalunok ako pero tinatagan ko ang aking loob. Basa pa rin ang aking mukha dahil sa labis na pag-iyak.Hinawakan nito aking aking mukha at madiin na hinawakan ang aking pisngi “Maganda ka at nasisigurado kong magaling ka sa kama.”“Bitawan mo ako.” Lumakbang ako paatras pero ngisi lamang ang ibinalik nito sa akin.“Lito, nabanggit mo ba kay boss na magpadala ng chopper?” Nilingon niya ang lalaking halos kasing katawan niya. “Oo bossing.”“Pumunta ang isa sa bayan. Sabihin kay bossing na huwag na magpadala dahil ibabyahe na tayong pamaynila.”Napahakbang ako palayo sa kaniya ng mapagtanto ang gusto niyang mangyari.“Pata
Matapos ang maramdaming pag-uusap namin ni Ajax ay lumambot ako ng bahagya. Kahit noon pa man ay alam kong mahal ko pa rin siya sa kabila ng bawat sakit at pag hihirap na naranasan ko dahil sa kaniya. Kahit noong nasa Isla pa man ako ay alam kong wala akong takas sa liglig, siksik at umaapaw na pagmamahal ko sakaniya. Ito 'yung pagmamahal na 'di kayang tumingin sa iba. Pag mamahal na 'di kayang tumbasan ng kahit anong halaga. Damn.. anong ginawa mo sa akin Tyler?“Si sir Ajax po ba ma'am? Nitong mga nakaraang taon ay minsanan na lang siya umuwi rito.”Nagtatanong ako sa kasambahay ni Ajax na nag hatid ng damit na maaari kong suotin habang nandito ako sa kanila.“Bakit saan siya nag pupunta?”“Ang alam ko ay si sir Ajax ang nag-aasikaso ng kompanya ni sir Tyler dahil nagbakasyon daw ito.” Napaayos ako ng upo sa kama at muling nag tanong.“Ay hindi mo po ba alam ma'am? Nag tangka kasing magpakamatay si sir Tyler. Balita ko ay iniwan daw ng nobya.”“A-Ano po!?” Nagtatakang sinulyapan ak
BABALA: ANG KABANATA NA ITO AY HINDI ANGKOP SA LAHAT NG MAMBABASA. MAAARI MO ITONG LAKTAWAN KUNG IKAW AY WALA PA SA WASTONG GULANG.Habang tumatagal ay mas lalo akong nababaliw, habang tumatagal ay mas lalo akong nasasabik. Hindi ko alam kung paanong natagpuan ko na lamang ang aking sarili na nakadapa sa ibabaw ng kama habang iniuungol ng malakas ang kaniyang pangalan.“Damn! Your p*ssy is sucking my fingers,” he whispered while finger fvcking me from behind.This is our third round, kanina ay standing position habang nakasandal ako sa pintuan, ang pangalawa ay missionary at ngayon ay ito.. dog style.Lupaypay na ako sa ibabaw ng kama pagkatapos labasan ng ilang beses. Ipipikit ko na sana ang aking pagod na mata nang marahas niya akong hinawakan sa magkabilang baywang pagkatapos ay ipinihit patalikod sa kaniya. Hinawakan niya ang aking magkabilang hita para ibinuka ito ng mas malaki bago ipinasok ang isang kamay sa pagitan nito.“Ohh.. this is too much.. Ah!” ungol ko habang nangingi
Napasinghap ako ng may inilabas siyang singsing sa kaniyang bulsa at lumuhod sa aking harapan. Pulang pula na rin ang kaniyang mata at nanginginig ang mga kamay na inilahad sa harapan ko ang singsing na galing pa sa kaniyang ina, ang singsing na ibinigay niya sa akin tatlong taon na ang nakararaan.“I love you so much and I can't live without you by my side. Three years without you was so black–my whole world automatically became so dark because you are my sunshine and my light. Now with bending knee..”Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan siyang naluluha pero pinipilit na maging matatag.“Can you please take this ring as a promise ring? Simbolo ito ng pagmamahal ko. I want to be a better man for you, so please be patient and wait for me until I finally deserve to have you.”H-hindi na engagement ring? P-Promise ring na lang?“You deserve me! Tumayo ka nga riyan!”Umiling iling siya. Tila hindi sang-ayon sa sinabi ko. “I never deserve someone like you but I will do
Hindi sapat ang mga darili sa kamay at paa upang mabilang kung ilang araw na siyang hindi nagpapakita. Maayos ang naging usapan naming ng gabing iyon kaya kahit papaano ay naging kampante akong nasa maayos siyang kalagayan. Ang sabi naman niya ay hindi siya aalis ng pilipinas at kung aalis man ay dahil lang iyon sa mga business na kailangan niyang asikasuhin sa labas ng bansa. “Ma'am, hindi pa ho ba kayo kakain?” Tanong ni Kael, ang isa sa limang bodyguard ko. Alam nila ang kundisyon ni Tyler dahil matagal na silang nagsisilbihan dito. Pagkagising ko ng kinaumagahan ay nandiyan na sila sa bahay. Sinasamahan ako kahit saan ako magpunta. Gusto ko nga silang kausapin para kahit papaano ay may nakakausap ako rito maliban kay Tiya Awra at Mang Kanor kaso mukha silang mga professional na 'di man lang mangiti, puwera na lang sa tatlong bodyguard na sa tingin ko ay 'di nalalayo ang edad sa akin. “Kael mamaya na lang ako kakain. Ako na bahala sa pagkain ko, kung nagugutom na kayo ay sumabay
“Calixta.. anak ikaw nga ba talaga 'yan?” Luhaang tanong ni Tatay habang papalapit sa akin. “No! Don't come near her! She's bad. Remember?” Sigaw ni Calixus, hinawakan pa nito ang laylayan ng damit ni Tatay dahilan para matigilan ito sa paglapit.“Ate..” Tumakbo si Calix at sinalubong ako ng yakap kaya tuluyan na akong napahagulgol ng iyak. “I am sorry sorry.. p-patawan mo si ate..” paulit ulit na bulong ko habang dinadama ang init ng kaniyang yakap.“Calix! Come here! Don't be so stupid–”“You shut up!” Galit na hinarap siya nito. “Can't you see, she's really sorry for what she did!? Can we hear her explaination first before we conclude and think of ill on her?” Pagtatanggol sa akin ni Calix dahilan ng pagbuhos pa ng panibagong luha sa aking mata.“H-huwag kayong mag-away please..” pakiusap ko pero tinapunan lang ako ng matalim na tingin ni Calixus. “Hindi kami mag-aaway kung aalis ka ngayon na mismo. Masaya na kaming wala, nasanay na kaming wala ka.” Bulyaw nito bago tumakbo.“Cali
“Tama ba 'tong mga naririnig ko Tay?” Tanong ko.Alas kwatro pa lang ng umaga pero nandito na kaming dalawa ni Tatay sa kusina, naghahanda ng mga pagkain dahil alas sais raw ang pasok ng mga bata sa paaralan at ala-una ang uwi. Nagdesisyon akong ako na ang maghahatid-sundo sa kanilang dalawa kahit na may sarili silang driver. Napag-alaman ko rin na si Tyler ang nag susustento sa kanila mula ng umalis ako.“Si Tyler ang nag-alok sa akin ng trabaho sa opisina niya. Noong una ay nahihiya pa ako, ayoko nga sanang tanggapin dahil kundi dahil sa akin ay 'di kayo lalayo pero pinilit niya ako. Pina-rehab muna bago ipinasok,” ani niya. Ayon kay tatay, binibigyan pa nga raw siya ng magandang posisyon ni Tyler pero mas pinili niyang sa mas mababang puwesto na lamang dahil wala naman daw siyang kaalaman mula roon at ayaw niyang maging unfair para sa ibang taong nag tatrabaho roon. Sa ngayon ay malinaw sa aking kahit na walang kasiguraduhan ang pagbabalik ko ay inalagaan niya ang mga mahal ko sa
“M-Misis mo?” Nauutal na tanong ko pero imbis na sagutin ay tinanggal niya ang kaniyang kanang kamay sa aking baywang. Ibinaba niya ito sa kaniyang hita bago bagyang tapik tapikin. Tila inaanyayahan akong maupo roon. “Sit.” Malalim ngunit malumanay niyang utos na kaagad kong tinanggihan. Bakit ako uupo roon? Sa.. hita niya?“Still so hardheaded, huh?”“Ah.. ano Tyler. Nandito ako para makipag-usap sa iyo.”“Sit here and we'll talk.” Tumaas ang kilay ko sa pamimilit niya.“Bakit kailangan pang kumandong sa iyo kung may mauupuan naman.”Umayos niya ng upo at nag dewatro bago humawak ng panulat at muling binigyang pansin ang laptop sa kaniyang harapan. Mula sa aking kinauupuan ay tanaw ko ang kaniyang awtoridad. Siya ang tipo ng taong kahit walang ginagawa ay makikita mo sa kaniyang presensya na hindi siya basta bastang businessman lamang. Sa unang tingin pa lang niya ay maaari kang matakot dahil sa lamig nito. Siguro ay isa iyon sa dahilan kung bakit ilag sa kaniya ang ibang tao, nakaka