Share
Chapter 8
Nanlalaki pa rin ang mga mata ko habang tanaw-tanaw si lola na tumatawa nang pagkalakas-lakas. Awtomatiko naman akong napatingin kina mama at ate at nakitang pareho silang walang alam.
Bakit ang saya-saya niya? Well, palagi naman siyang tumatawa, pero iba na kasi ngayon. Pakiramdam ko ay may iba pang dahilan. At kung ano man ang dahilan na 'yan ay 'di ko talaga alam.
"Lola, nainom niyo na po ba ang gamot niyo?" tanong ni ate kay lola habang 'di naman inaalis ang tingin sa 'kin. Talagang kuryuso siya kasi panay ang taas ng kilay niya ngayon. Si mama naman, samantala, bumalik na sa pagiging cool, pero halata namang clueless pa rin sa nangyaya
Related chapters
Hopelessly Smitten Chapter 9
***Wala pa rin si Isbelle hanggang ngayon. Gusto ko na tuloy tawagin ang pangalan niya at sabihin na i-enroll niya na 'ko. Kahit kasi nasaloob na ako mismo ng sasakyan ay pakiramdam ko ay nasa labas pa rin ako. Nakaka-awkward ang lugar na 'to.Masyadong high-class. Kahit saan ka tumigin ay wala kang makikitang naka-tsinelas. Lahat sila ay nakasuot ng heels o sapatos. 'Yung about naman sa grupo kanina na kaharap ko, ayun at nasa malayo na. Thank, God talaga at hindi ako nakita ni Spencer!'Di ko alam kung bakit ako kinakabahan ng ganito. Marahil ay talagang kakaiba siya sa paningin ko kanina habang kasama niya 'yung mga tao na 'yun. Feeling ko hindi siya 'yung Spencer na nakilala ko. Feeling ko iba siya kanina.Doon lang ako napaayos ng upo nang bumukas ang pinto ng sasakyan. Sinenyasan ako ni Isbelle na lumabas na, pero may '
Hopelessly Smitten Chapter 10
"Hindi naman ako naligaw," mahina kong sagot sabay titig sa drink na nasa harapan ko. "Ikaw rin naman, puwede ka ring maligaw rito."Napatitig siya sa 'kin ng ilang minuto, at muli na naman akong nagbaba ng tingin. Sana naman ay tumupad ng usapan si Isbelle. Sana ay balikan niya ako rito. Kahit na galit siya sa 'kin ay 'di niya naman 'ata hahayaang umuwi ako nang mag-isa,'di ba?Kahit papaano ay nangako siya, kaya sana naman ay tuparin niya.Napatingin ako sa lalaki na nasa harap ko at nakita ang muli niyang pagbaling sa libro na nakalapag. Tuloy ay 'di ko maiwasang 'di isipin na ako ang dahilan kaya naudlot ang pagbabasa niya kanina. "Nagrereview ka? Ituloy mo na 'yan," imik ko at tuluyan na ngang ginalaw ang drink. Namalayan ko naman siyang nag-oorder na rin."Nagrereview? Sin
Hopelessly Smitten Chapter 11
***Isang tango lang ang sinukli niya at tinalikuran na 'ko. Kahit na hindi ko naman siya kaharap ay nakikita ko naman ang reflection niya sa salamin ng makeup kit ko. Kahit na medyo nadidistract sa presinsiya niya ay nagpatuloy pa rin ako sa ginagawa.Pagkaraa'y natigilan ako sa sariling kinauupuan nang marinig na siyang tumugtog. Nilingon ko siya sandali at nang makita na naka-focus 'to sa pagpapiano ay napariin ang hawak ko sa isang eyeliner. Sa pagkakatanda ko, ito ang pinakaunang pagkakataon na narinig ko siyang mag-play ng piano. At inaamin kong nakakamangha siya."Siguro ay magaling ang mentor niya kaya ganiyan," sabi ko, medyo naging bulong na, natatakot na marinig niya ang sinabi ko kahit na malabo namang mangyari 'yun kasi ilang metro ang layo namin sa isa't isa. "Para siyang classic pianist. Parang wala na akong hihilingin pa kundi marinig siya
Hopelessly Smitten Chapter 12
"Buong angkan?" nalilito kong naitanong at napahawak sa sariling baba. "Kasya ba silang lahat dito? I mean, malawak naman ang lugar, pero isang clan talaga?" Masyado naman 'tong komplikado. I am sure maraming Rejez sa mundo, lalo na mula sa ibang bansa."Yung mga close relative lang naman," sagot ni Ytang, naglilibot-libot 'to ng tingin sa paligid, tuloy ay nadamay na rin ako. Kaya ay napansin ko kung gaano ka-engrande ang lugar. May mga purple-colored pots na naka-hang sa bawat daan. Kahit 'di pa gabi ay nagsasayawan na rin ang mga disco light. Hindi pa siya klaro, pero mamaya ay siguradong mas lalo na 'tong mahaha-highlight.Hinayaan nalang namin si Ytang na pumili ng table tutal ay mukhang matagal niya na 'tong pinag-isipan."Papaano si Hershly?" tanong ni Lowelyn. Napatingin kaming lah
Hopelessly Smitten Chapter 13
Nang dahil sa tinanong niya ay kaagad akong nagbaba ng tingin at saka tinitigan nalang ang makapal na libro na nakaipit sa kili-kili niya. Ilang minuto akong tahimik -- natahimik -- at ganoon din naman siya.'Di nga lang ako sure kung ano ang nasa isipan niya ngayon. Siguro ay may alam na siya na pumunta lang kami rito para makikain. Si Lowelyn kasi... Bigla-bigla nalang yumaya na umuwi, porque nalaman niya lang na may dalawang kapatid na lalaki si Hershly ay natakot na. At isa pa, hindi naman 'ata namin binubully si Hershly, 'no. Ang babae lang na 'yun ang unang nagmamaldita."Ano'ng ginagawa mo rito?" basag ni Spencer sa katahimikan, at automatic akong napahakbang paatras habang tinitingala siya. Salamat naman at hindi niya napansin ang defense mechanism kung 'yon. Wala naman talaga siyang ginagawa. Nakatayo lang 'to, pero nakangisi nga lang."Galing ako sa loob," nahihiya kong sagot habang tinuturo 'yung pinanggalingan namin, at saka nilingon niya rin 'to. "M
Hopelessly Smitten Chapter 14
Napako ang paningin ko sa lalaki, habang siya nama'y walang kibo lang na tumingin sa 'kin. Pagkaraa'y nakita ko si Hershly na nasa likod ng lalaki. Napansin din kaagad 'to ng lalaki, at nakita ko nga 'tong nilalapitan si Hershly gamit ang malalaking hakbang.Napatakip nalang ako sa sariling bibig nang muling naalala ang reyalidad... Nasa likuran ko pa si ate. Ibig sabihin ay panibagong pagsubok pa ang dapat kong malagpasan."What are you doing here?"dinig kong tanong ng lalaki na nakabunggo ko kanina, si Hershly ang kaharap niya kaya obvious na ang babae rin ang kinakausap niya. Balak ko pa sanang tumakbo, pero pinili ko nalang na dahan-dahan na maglakad para marinig pa ang pag-uusapan nila. Bahala na kung mahuli ako ni Isbelle."I already told you about this, Vaughn," sabi naman ni Hershly. Maririnig sa boses nito ang galit at pagtatampo. Sa sandali naman na 'to ay nakikita ko ang sarili kay Hershly. "Why are you here anyway? Did dad tell you to follow me here?
Hopelessly Smitten Chapter 15
"Puwede ba kung 'wag ka nalang munang magsalita?" naiiyak kong pakiusap sa kaniya. Akma na sana niyang hahawakan ang buhok ko nang siya rin naman ang mismong pumigil sa sarili para magawa 'yun. Naiwan sa ere ang kamay niya, habang ako nama'y binalik na ang tingin sa harapan, pinaglalaruan ang sariling mga paa.Kahit na medyo kakaiba ang lalaki na nasa tabi ko ngayon.. Ayaw ko naman siyang awayin para lamang mapaalis ko siya. Muli ko nalang inalala 'yung sinabi ni papa sa 'kin kanina.Kaya ko bang sundin 'yun? Muli akong napa-facepalm, at 'sa di sinasadya ay nasulyapan ko si Spencer na walang kibong pinapanuod ang pagdaan ng mga sasakyan sa harap. Nang maramdaman ko na napansin niya na 'ko ay kaagad akong nag-iwas ng tingin at pinaglaruan ang sariling dila."Nginingiti-ngiti mo riyan?" pansin niya naman sa 'kin at natatawang napatingala sa langit saka balik na naman ang tingin sa mukha ko. "Here." Nagbigay siya ng isang c
Hopelessly Smitten Chapter 16
Kaagad nalang akong napailing sa kawalan ng maisasagot. Tinaasan niya lang ako ng kilay sa naging tugon ko, habang ako nama'y mas lalong nalito. Pagkaraa'y napansin ko si papa at auntie na papalapit na. Mukhang napaaga ang pag-uwi nilang dalawa."I am off now, then," sabi ni Spencer, kaya kaagad din akong napatingin sa kaniya saka binigyan siya ng malambing na tingin. Natanguan nalang kaming dalawa, at tuluyan na ngang nakalapit sina auntie at papa.Napansin nilang dalawa si Spencer kanina, pero masaya ako kasi hindi na nila ako tinanong pa tungkol sa lalaki na 'yun."Pa, kumusta ang trabaho?" tanong ko kay papa na kasalukuyang nagpupunas ng pawis. "Pasok na po tayo." Kinuha ko ang plastic bag na dala-dala niya saka yinaya silang dalawa na pumasok na sa loob ng bahay.Pareho silang tahimik, halatang pagod na pagod na. Automatic naman akong napahakbang paatras para mabigyan sila ng tubig. Tinanggap din nama
Latest chapter
