One week laterIt’s been one week since sinabi ko ang tungkol sa blind date na plano ni mama para sa akin, normal pa rin naman kung mag-usap kami ni Darius… Pero simula noon ay mas lalo siyang naging busy at wala ng nangyayaring kababalaghan sa pagitan naming dalawa.Aminin ko man o hindi ay meron sa loob ko na hinahanap-hanap iyon, tuwing magkakaroon kami ng time na kaming dalawa lang ay umaasa ako and my disappointment never fails me.“Lia, himala yata hindi ka kasama ni Sir nag-lunch ngayon?” Naupo sa tabi ko ang bago rin na empleyado tulad ko na si Sheena, “napapadalas ang pagkain mo dito sa canteen ngayon week.”“May private lunch meeting raw siya with his friends, hindi naman na niya kailangan ng secretary doon.” Natatawa kong sabi, “isa pa ay marami pa akong natitirang works na kailangan tapusin, malapit na ang summer fest at ayaw ko naman na ako ang maging dahilan ng delay.”“Aysus, kaibigan nga ba ang ka-private meeting nya. Baka naman yung rumored fiancé, hindi naman daw ipa
Maaga akong ginising ni mama kahit na lunch time pa ang oras ng pagkikita naming ng anak ng kumare niya, halata na mas excited pa siya kaysa sa akin. Wala namang sinabi si papa tungkol doon, ayaw na rin siyang mangialam sa gusto ni mama.“Bilisan mo at pupunta pa tayo sa salon, hindi pwedeng basta ka nalang pupunta doon na ganyan ang itsura mo.” Pagmamadali niya sa akin na kauupo palang para kumain.Gusto ko man na sumagot ay tinikom ko nalang ang aking bibig ng mariin at nagsimulang kumain, medyo kabado rin dahil ayaw ko naman na mapahiya si mama sa kumara niya. After all, nakasalalay rin ako dito.If everything becomes fine then, walang mali sa akin. If I put some effort, maybe I will finally have someone na magiging seryoso sakin.~“Come on, Lia, ma-late ka kung ganyan ka kabagal kumilos.” Nasa labas na ng kotse si mama at minamadali na niya akong bumaba, si papa naman ay naiwan sa loob ng kotse para humanap ng parking lot.Hindi ko alam kung bakit kailangan pa niya akong samahan,
Darius’s POV“Damn!” I couldn’t help but curse as I waited for her, office hours will start at 5 minutes, yet she still has not arrived yet. “It’s been a week, but hindi pa kami nag-uusap.”Binagsak ko ang sarili ko sa upuan, why am I being impatient? Even I could not understand myself right now, hindi naman ito ang unang beses na ma-late siya.Ang bagsak kong katawan sa swivel chair ay mabilis na dumiretso ng upo, I immediately open my computer and acted like I’m busy doing something ng marinig ko ang pagtunog ng doorknob. Hindi ako tumingin sa kaniya, all I did was wait for her to greet me.“Good morning, Sir.” Magalang na sabi niya.Hindi tulad ng malambing na boses na inaasahan ko, isang boses ng lalaki ang nag-echo sa pandinig ko. Mabilis na umangat ang aking ulo para tignan siya at agad na rumihistro ang confused na reaksyon sa aking mukha.“W-what…” It’s too late before I change my reaction, napakamot siya sa kaniyang batok.“Sorry medyo late ako, Sir. Late ko na rin natanggap
Lia’s POVNanlalamig ang kamay ko habang nakasunod sa kaniyang naglalakad papasok sa familiar na hotel with bar, of all place bakit dito pa? Pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako papasok dito, iba nga ang kasama ko pero siya pa rin ang pumapasok sa isip ko…“What’s wrong, ito ba ang first time na pumasok sa ganitong lugar?” Nakatingin ang kaniyang mga mata sa akin ng may pag-aalala, halatang iniisip niya kung magiging uncomfortable ba ako.Ayaw ko naman na masira ang araw na ito, nagkakasundo naman kami. Pinilit kong ngumiti ng may assurance na ok lang ang lahat, “hindi, actually nakapasok na kami ng kaibigan ko dito. Maganda ang service nila at hindi nakakainip.”“Really?” Masaya niyang sabi, “to be honest, the owner of this hotel and bar is my friend.” Excited niyang sabi.Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya, paano nalang kung nakilala ako ng may-ari ng hotel and bar? “G-ganoon ba, siguro ay lagi ka dito?”Umiling siya na para bang mali ako ng iniisip,
Nahihilo ako at nanghihina, ang mga kamay niya ay nagsimulang gumapang sa aking hita. Ayaw ng utak ko ang ginagawa niya pero hindi sumusunod ang aking katawan, hindi ako makagalaw.“N-no… H-Huwag, please…” Mahina ang boses na lumalabas sa aking bibig, walang kwenta kahit na paulit-ulit ko itong sabihin. Parang wala siyang naririnig, tinuloy lang niya ang ginagawa niyang kababuyan sa akin.“Oh no, bakit ka umiiyak? Huwag ka ng magpanggap, you already said it na nagpupunta rin kayo rito ng friend mo. You like what I’m doing, right?” yumuko siya at hinalikan ang aking tuhod.Nagsimulang manginig ang buo kong katawan, ang takot na aking nararamdaman ay kumalat na sa aking buong systema. Ang bawat haplos at halik niya sa aking balat ay nakakakilabot, ayaw ang iyon…Para akong batang walang magawa, tanging mahihinang hikbi ang lumalabas sa aking bibig.“Come on, lalo mo lang akong ini-excite sa itsura mo. Or sinasadya mo akong akitin gamit ang mukha mon a puno ng luha?” Hinaplos niya ang ak
“Sorry for being late, Ma’am.” Yumuko ang waiter sa harapan ko bago niya ako binalot ng kumot na dala-dala niya, “hindi rin kasi ako sigurado kung tama ang hinala ko, kaya kinausap ko pa si Sir bago kami gumawa ng aksyon.”Nanginginig pa rin ang aking katawan, maging ang paghawak ng waiter ay nakakapagbigay sa akin ng takot kahit alam ko namang wala siyang gagawin sa akin na masama. “huwag po kayong mag-alala, tulad ng sabi ni Sir ay kailangan namin na mahuli siya sa akto at iyon nga ang nangyari. Hindi ho makakatas sa batas ang lalaki na iyon.”Binigyan niya ako ng pampalubag na ngiti bago tuluyang tumayo at lumapit sa lalaki kanina, iyon siguro ang sinasabi niyang boss. Hindi naman ako nakaiwas ng tingin ng magawi sa akin ang atensyon nya, somehow, familiar ang mukha niya.Tinapik niya ang balikat ng waiter at lumakad palapit sa akin, mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa aking katawan.“Don’t be afraid, I’m the owner of this hotel and bar.” Malamig ang boses niya tulad
Nakakasilaw na liwanag mula sa bintana ang gumising sa akin, hindi nga isang bangungot ang nangyari sa akin kundi totoo. Ang atensyon ko ay agad kong nilipat sa sofa sa gilid, inaasahan na andoon pa rin si Craig pero bigo ako.“Oh, gising ka na.” Iyon agad ang salitang narinig ko pagbukas ng pintuan, si mama iyon na may bitbit na mga Tupperware, “kumusta ang pakiramdam mo?”Kinakausap niya ako pero hindi siya nakatingin sa akin, ramdam at alam ko ang dahilan pero gusto kong marinig mismo sa kaniya. Gusto ko rin makarinig ng mga salita mula sa kaniya katulad ng mga sinabi ni Craig sa akin kahapon.“Kinakausap kita, bakit hindi ka sumasagot? Sa tingin mo ay may karapatan ka ng ganyanin ako porket ako ang nagutos sayo na pumunta sa blind date na ‘yun? Sinisisi mo rin baa ko tulad ng papa mo?!” Galit ang mga mata niyang tumingin sa akin, maging ang boses niya ay tumaas ng kaunti.Tulad ko ay maging si mama ay nagulat rin sa ginawa niya, muli siyang bumalik sa paghahain ng pagkain na dala
Darius’s POVAs if someone threw a bucket of cold water to me as I heard what she said over the phone, kung ano-ano na nga iniisip ko simula pa kahapon… If only I talk to her bago ang day off niya, damn!I couldn’t understand what I’m feeling, naiinis ako sa sarili ko tuwing naaalala ko ang kagaguhan na inasal ko ng araw na iyon. Just knowing na pupunta siya sa isang blind date ay hindi ko na siya kinausap, isn’t that too childish?!“Sir, saan kayo pupunta?” Napapikit ako ng mariin ng muli kong marinig ang boses ng temporary secretary ko, “may meeting pa po kayo, kailangan mo na po pumunta sa meeting room kasi ten minutes nalang mag-start na iyon.”Meeting, meeting. Walang katapusan, kahapon pa sumasakit ang ulo ko dahil sa paulit-ulit na nangyayari. Napahilot ako sa aking sintido, “I have urgent thing to do, can’t we postpone it?”I know that everything is important, but… I need to know what happened to her, hindi matatahimik ang isip ko at hindi rin ako makakapag-concentrate sa meet