Nahihilo ako at nanghihina, ang mga kamay niya ay nagsimulang gumapang sa aking hita. Ayaw ng utak ko ang ginagawa niya pero hindi sumusunod ang aking katawan, hindi ako makagalaw.“N-no… H-Huwag, please…” Mahina ang boses na lumalabas sa aking bibig, walang kwenta kahit na paulit-ulit ko itong sabihin. Parang wala siyang naririnig, tinuloy lang niya ang ginagawa niyang kababuyan sa akin.“Oh no, bakit ka umiiyak? Huwag ka ng magpanggap, you already said it na nagpupunta rin kayo rito ng friend mo. You like what I’m doing, right?” yumuko siya at hinalikan ang aking tuhod.Nagsimulang manginig ang buo kong katawan, ang takot na aking nararamdaman ay kumalat na sa aking buong systema. Ang bawat haplos at halik niya sa aking balat ay nakakakilabot, ayaw ang iyon…Para akong batang walang magawa, tanging mahihinang hikbi ang lumalabas sa aking bibig.“Come on, lalo mo lang akong ini-excite sa itsura mo. Or sinasadya mo akong akitin gamit ang mukha mon a puno ng luha?” Hinaplos niya ang ak
“Sorry for being late, Ma’am.” Yumuko ang waiter sa harapan ko bago niya ako binalot ng kumot na dala-dala niya, “hindi rin kasi ako sigurado kung tama ang hinala ko, kaya kinausap ko pa si Sir bago kami gumawa ng aksyon.”Nanginginig pa rin ang aking katawan, maging ang paghawak ng waiter ay nakakapagbigay sa akin ng takot kahit alam ko namang wala siyang gagawin sa akin na masama. “huwag po kayong mag-alala, tulad ng sabi ni Sir ay kailangan namin na mahuli siya sa akto at iyon nga ang nangyari. Hindi ho makakatas sa batas ang lalaki na iyon.”Binigyan niya ako ng pampalubag na ngiti bago tuluyang tumayo at lumapit sa lalaki kanina, iyon siguro ang sinasabi niyang boss. Hindi naman ako nakaiwas ng tingin ng magawi sa akin ang atensyon nya, somehow, familiar ang mukha niya.Tinapik niya ang balikat ng waiter at lumakad palapit sa akin, mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa aking katawan.“Don’t be afraid, I’m the owner of this hotel and bar.” Malamig ang boses niya tulad
Nakakasilaw na liwanag mula sa bintana ang gumising sa akin, hindi nga isang bangungot ang nangyari sa akin kundi totoo. Ang atensyon ko ay agad kong nilipat sa sofa sa gilid, inaasahan na andoon pa rin si Craig pero bigo ako.“Oh, gising ka na.” Iyon agad ang salitang narinig ko pagbukas ng pintuan, si mama iyon na may bitbit na mga Tupperware, “kumusta ang pakiramdam mo?”Kinakausap niya ako pero hindi siya nakatingin sa akin, ramdam at alam ko ang dahilan pero gusto kong marinig mismo sa kaniya. Gusto ko rin makarinig ng mga salita mula sa kaniya katulad ng mga sinabi ni Craig sa akin kahapon.“Kinakausap kita, bakit hindi ka sumasagot? Sa tingin mo ay may karapatan ka ng ganyanin ako porket ako ang nagutos sayo na pumunta sa blind date na ‘yun? Sinisisi mo rin baa ko tulad ng papa mo?!” Galit ang mga mata niyang tumingin sa akin, maging ang boses niya ay tumaas ng kaunti.Tulad ko ay maging si mama ay nagulat rin sa ginawa niya, muli siyang bumalik sa paghahain ng pagkain na dala
Darius’s POVAs if someone threw a bucket of cold water to me as I heard what she said over the phone, kung ano-ano na nga iniisip ko simula pa kahapon… If only I talk to her bago ang day off niya, damn!I couldn’t understand what I’m feeling, naiinis ako sa sarili ko tuwing naaalala ko ang kagaguhan na inasal ko ng araw na iyon. Just knowing na pupunta siya sa isang blind date ay hindi ko na siya kinausap, isn’t that too childish?!“Sir, saan kayo pupunta?” Napapikit ako ng mariin ng muli kong marinig ang boses ng temporary secretary ko, “may meeting pa po kayo, kailangan mo na po pumunta sa meeting room kasi ten minutes nalang mag-start na iyon.”Meeting, meeting. Walang katapusan, kahapon pa sumasakit ang ulo ko dahil sa paulit-ulit na nangyayari. Napahilot ako sa aking sintido, “I have urgent thing to do, can’t we postpone it?”I know that everything is important, but… I need to know what happened to her, hindi matatahimik ang isip ko at hindi rin ako makakapag-concentrate sa meet
Lia’s POVMas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa aking pag-iyak kanina, agad akong napabalikwas ng maalala ko na andito si Sir Darius. Noong una ay inaasahan ko ng wala na siya ng mapansin kong dumidilim na sa labas, pero ng lumingon ako sa sofa ay andoon pa siya.Hawak ang tablet, seryoso siyang nakikipag-usap sa kaniyang cellphone. Dahan-dahan akong bumaba sa higaan pero hindi iyon sapat dahil agad rin naman niya akong napansin, akmang tatayo siya para tulungan ako ng umiling ako at nag-sign na ituloy lang ang ginagawa niya.Hindi man niya gusto ang nais ko ay sinunod pa rin naman niya iyon at hindi umalis sa pwesto niya, pero ang mga mata niya ay patuloy akong pinanuod hanggang makapasok ako sa banyo. Ang nanlalamig kong kamay at agad kong naitakip sa aking mukha ng makita ko ang sarili kong repleksyon sa salamin, para akong batang hindi nagsuklay ng ilang araw…Bukod doon ay naiintindihan ko na kung bakit ganoon nalang ang naging reaksyon niya ng makita ang pisngi ko, grabi pala
Nang araw na iyon ay hinatid nga lang niya ako tulad ng napagkasunduan, hindi na rin niya nagawa na hintayin ang mga magulang ko para magpakilala o magpaalam man lang sa kanila.Medyo nakakahiya na hindi ko man lang siya nagawang alukin ng kahit ano, sa ilang beses niya akong hinatid ay never ko pa siyang naaya na pumasok sa loob ng bahay.“Oh, asan na yung naghatid sayo? Bakit hindi mo man lang pinakilala sa amin?” Tanong ni papa pagkarating nila, halata sa mukha niya ang pagod at stress.Hindi naman nagsalita si mama pero ganoon rin ang nakikita ko sa kaniyang mukha, medyo may pagka-disappointed rin dahilan para medyo makaramdam na ako na hindi maganda ang kinalabasan ng inasikaso nila.“Pasensya na pa, sa susunod nalang siguro. Marami rin kasi siyang gagawin,” hindi ko masabi na ang boss ko ang naghatid sa akin, panigurado ay big deal iyon sa kanila. Well, hindi naman talaga iyon karaniwang nangyayari…Kumuha ako ng dalawang baso at isang pitsel ng malamig na tubig, “inom po muna k
“H-huh? Paano mo nakuha ang contact number ko?” Kinakabahan kong tanong.“Because I have my ways, Lia. So, kumusta ka na?” Naging seryoso ang boses niya, “I heard nagsasampa ng kaso ang pamilya mo, unfortunately…”Tumikhim ako ng malakas, “yes, unfortunately wala kaming laban.” Ako na ang tumapos sa sasabihin niya.Tumihimik saglit ang parehong linya, hindi ko rin alam kung ano ang dapat kong sabihin.“Do you want me to help you, guys?” Muli siyang nagsalita, halata ang sinseridad sa kaniyang boses. “kung magbibigay ako ng statement, mas mapapadali ang process ng kaso.”Umiling ako kahit na alam ko namang hindi niya ako nakikita, “ayaw ko na madamay ka, isa pa baka maapektuhan ang business mo pag nagkataon.” Lumakad ako palayo sa kwarto nila mama. “magagawaan naman siguro ng paraan.”“Paraan? Anong paraan ang mas hihigit sa statement ko?” Nagtataka niyang tanong, “are you planning to use money too?”“Hmm… Hindi ko pa alam, sure ka ba na handa mo kaming tulungan?” Parang may kung anong
Darius’s POV“Good evening, Sir!” Bati sakin ng host ng bar, tumango lang ako bilang sagot at nagmamadaling naglakad pataas sa second floor kung nasaan ang office ni Craig. Kahit kumatok ay hindi ko na nagawa, agad ko itong binuksan ng malakas.“The f*ck, what is your problem?!” Halata ang pagkagulat sa mukha niya, “hindi ba uso sayo na kumatok?”Tinatakpan niya ang kaniyang cellphone na parang ayaw iparinig sa kausap ang mga sinasabi niya, “tsk, why not ended that call first? May kailangan ako sayo, importante.” Naupo ako sa sofa at tinignan siya ng seryoso.Parang wala naman siyang magawa kaya pinatay na niya ang tawag at tumayo mula sa kinauupuan niya at lumipat sa sofa na nasa harap ko. “Anong importanteng bagay naman ang gusto mo na pagusapan natin ngayon, Bro? Did your mother contact you again or something happened in the company?”“Nothing like that happened, but I heard something that really amused me for real.” I sarcastically said na agad mas kinakunot ng noo niya.“I don’t