Chapter 22

"Bakit nga pala hinayaan ka ng asawa mo rito na mag-isa? Hindi niya ba alam na napakadelikado ng panahon ngayon?"

Nakayuko na napangiti na lang nang mapait si Laila sa tanong ni Tristan. Mabuti pa ang lalaki, naisip ang kaniyang kaligtasan samantalang ang asawa niya ay hindi man lang tiniyak kung okay ba siya.

"H-Hindi ko alam. A-Ang totoo ... S-Simula nang makalabas ako sa ospital pagkagaling sa operasyon, n-nagbago ang pakikitungo niya sa akin. P-Para bang ayaw niya man lang akong kausapin o hawakan. M-Miss ko na 'yong dating Vincent na palaging ipinaparamdam sa akin kung gaano niya ako kamahal at kung gaano ako kahalaga."

Nagbuhos siya ng isang puno sa basong alak at saka tinungga iyon nang diretso. Napangiwi siya nang gumuhit ang mapait na lasa nito sa kaniyang lalamunan ngunit balewala iyon kumpara sa pait na kaniyang dinaramdam.

"Teka, Laila! Hinay lang sa pag-inom! Masama kapag sobra!"

Kalahati na lang ang laman ng mataas na baso nang agawin ito sa kaniya ni Tristan. Naiiling