Chapter 93

Walang pag-aatubili na pinuntahan niya ang ospital na kinaoroonan ni Vincent. Napatakip na lamang siya sa kaniyang bibig habang umiiyak nang marating niya ang silid nito.

"V-Vincent . . . " tawag niya sa lalaki na ngayo'y tila isang lantang gulay na.

Ang tanging sumosuporta sa katawan nito ay ang mga aparatong nakakabit dito. Lumingon nang bahagya ang lalaki sa kaniyang direksyon. Nang makilala siya ay sinubukan nitong tumayo ngunit bigo ito sa nais na gawin. Muntik pa itong mahulog sa kama kaya naman nagmamadaling nilapitan ito ni Romana.

"H-Huwag ka munang gumalaw . . . H-Hindi mo pa kaya," utos niya rito sa pagitan ng pasinghot.

Kanina pa siya umiiyak habang nasa biyahe. Halos namaga na ang kaniyang ilong at mga mata ngunit kahit na sino pa ang makakita sa kaniya ay wala na siyang pakialam.

Tipid na ngumiti ang lalaki kahit ang mga mata nito ay parang inaantok.

"N-Napakaganda m-mo p-pa r-rin k-kahit n-na n-namumula a-ang b-buong m-mukha mo," komento nito sa putol-putol na tinig.

Lal