"Oh, ba'y ka namumula? Naiinitan ka rin 'ba bunny ko?"
Biglang nagsitayuan ang balahibo ko sa braso at batok. Labis akong kinikilabutan at ang tibok ng puso ko ay parang tunog ng isang bass drum na mabilis sa pinapalo at tila napako rin ang mga paa ko. Mas tumindi pa ito nang marahan siyang lumapit sa akin—sobrang lapit at dikit ng aming balat."W-wolf—""Shhh" biglang putol niya sa nauutal kong pagtawag, habang ang kaniyang hintuturo ay nakalapat sa aking mga labi. "You're the cutest bunny in the world." pabulong na dugtong niya at lalo pang inilapit ang kaniyang mukha sa akin. Amoy na amoy ko ang bango ng hininga niya at ang init nito. Ang tanging nagawa ko na lang ay pumikit at hintayin ang malalambot niyang labi na muling lumapat sa akin.Ngunit may biglang naamoy kaming baho na parang nasusunog at sobrang lapit nito sa amin kaya natigil kami sa aming ginagawa.Pagdilat ko ay nagtagpo ang aming paningin at sabay na nagsAARON "Hey!" biglang sulpot ni Richard sa likuran ko. "H-hey, what's up?" I shortly replied and took the tray of uncooked barbecue. "Nandito ka naman din, could you help please?" suyo ko sa kanya. "Ah, can I talk to you? Kahit sandali lang?" sagot niya sa akin. I looked at him and he seems so serious of his words kaya ibinaba ko muna ang bitbit ko. Itinuon ko ang atensyon sa kaniya and waited for what he'll speak. "Uhmm, Aaron. Hindi naging maganda ang simula nating dalawa. We both know that! And I just want to tell that I'm sorry and all of those are just misunderstan—" Hindi ko ka siya pinatapos pa at kaagad na nagsalita. "I know bro. I'm sorry as well! I'm the one who thinks superficially. Siguro dahil hindi pa kita talaga kilala n'on. And it's my bad na hindi kita kinilala ng maaga. You're a good man bro—you're a good friend! Thank you sa pagaalaga kay Nathalie noon, ang swerte niy
SPENCER Hindi ko mapigilan ang mapangiti sa kakulitan ni Aaron. "Oh, ito nang order nyo." biro ko sa mga kaibigan kong pa serve. "Oi, the best ka talaga bespren." ngisi ni Raffy sabay kuha sa mainit pang hita ng manok. "Anong iniinom n'yo?" pagtatanong ko da kanila. Well, nakita ko namang beer ang iniinom nila pero ewan ko kung bakit nagtanong pa 'ko. "Beer, duh. Obviously! Don't worry we have two large can here for you and for Aaron." wika ni Larah sa akin. "Bawal akong uminom gaga." natatawa kong sagot sa kaniya. "Ay oo nga pala. Oh boys sa inyo na yan." sabi niya sa tatlo naming kasama. "Ayoko na." ani Richard. "Me too." sagot naman ni Raffy. "Ikaw handsome, gusto mo pa?" wika ni Larah kay Kevin. Napairap naman ako dahil da kalandian nilang dalawa. Parang walang tao kung magdikit. Nakakatawa talaga si Larah. "Mine is enough beauty." malambing na sago
SPENCER Kaagad kong idinilat ang aking mga mata at nagising na daig pa ang binabangungot. Kaagad kong kinapa ang kama at tinignan kung b**a ba ito o hindi. Nang masigurado kong hindi ko pa naiihian ang higaan ay nakahinga ako ng maluwag. Madilim ang paligid at ang tanging ilaw lang sa labas ng bintana ang nagbibigay ng kaunting liwanag. Kinapa ko ang gilid at meron akong kasama na sa malamang sa malamang ay si Aaron. Kaagad kong pinailaw ang lampshade at nakita ko na ng tuluyan si Aaron na nakatiwangwang sa gilid ko. Hindi pa nag kumot tapos napaka ginaw ng aircon niya. "Wala bang lamig sa katawan ang mga mayayaman? Naniniwala ba sila do'n? Pero bahala ka na nga dian, sobra na akong naiihi." wika ko sa aking isipan at kaagan nang bumangon at nagmadali sa banyo. "Hoo!" Malakas kong buntonghininga. "Buti na lang at nagising agad. Ibang klaseng panginip 'yun ha, muntik pa akong maihi sa kama." Pagsasalita ko ng magisa sa loob ng banyo. Nakakakaba naman kasi ang
First day of the second semester of the year at Pantukan Science University! SPENCER "Mas mahirap kaya ang semester na 'to? Ang hirap talaga maging college student!" wika ko sa sarili habang naglalakad papasok sa PSU. Maya-maya pa ay biglang tumunog ang cellphone ko. Kaagad ko itong kinuha at tinignan kung sino ang tumatawag. WOLF is calling... "Hello, wolf?" malambing kong bati sa kaniya. "Hello my bunny. Nasa university ka na ba?" tanong niya sa akin. "Hm... Kakarating ko lang. Andito ka na ba? Puntahan muna kita may vacant time pa. naman ako." "Wala pa ako sa university buns eh. Nasa labas pa ako ng condo, but I'm on my way. Ako na lang pupunta sa room n'yo." suhestiyon nito. "Magkita na lang tayo sa may lumang fountain. 'Wag ka nang pumunta sa room kasi hindi tayo makakapag-usap ng maayos. Baka ma chismis pa tayo." sabi ko sa kaniya. Baka kasi magtaka na ang mga
AARON "Is he mad at me?" wika ko sa isipan. Nagsimula na ang klase namin. I already texted Spencer pero hanggang ngayon ay wala pa ring reply. "Tama, magkikita kami mamaya, I should remind him." bulong ko. I immediately picked my phone on the desk and text him. "Hello to the cutest 🐰! See you later at the fountain! Love you! 🐺!" Ilang minuto pa ang lumipas matapos kong ma send ang text pero tila hindi pa niya nababasa dahil wala pang reply. Nag-aalala lang kasi ako sa kaniya, sana hindi siya galit, dahil sa akin pinag-initan siya sa babaeng 'yun. Epal din 'yung Peter na 'yun, akala mo naman kung sino. Halata namang he's just making his move to have Spencer's attention. Malaki ang kutob kong may gusto rin ang kolokoy na 'yun sa boyfriend ko. "Hala sino 'yan?" "Gagi pre ang ganda." "Ang ganda, sino siya?" "Oh my God, Clara! mukhang may tatalo sa'yo bilang pageant representative."
SPENCER "Wala na ang video?" masayang sigaw ko sa loob ng classroom. "Oo Spence, biglang nawala ang video sa group." pagkomperma naman ng isa kong kaklase. Hindi ko alam kung papaano nangyari 'yun pero hanggang ngayon ay wala pa ang dalawa kong kaibigan. Malakas ang kutob kong sila ang dahilan kung bakit nawala ang video. Hindi ko alam kung paano ko sila mapapasalamatan, palagi na lang nila akong sinasagip! Maya-maya pa ay nakasimangot at nagdadabog si Raffy habang naglalakad papalapit sa upuan niya. Sumunod naman si Larah na may nakakalokong ngisi sa mukha. "Raf, Lar!" maligalig kong bati sa dalawa. "Oy, hey Spence. Finally your video was taken down!" wika ni Larah. "Oo nga eh, kayo ba ang may gawa? Thank you sa inyo Larah.." niyakap ko si Larah ng mahigpit dahil sa labis na kasiyahan. "Hey, hindi ako ang dapat mong pasalamatan. Though, I do have lots of contribution pero si Raffy pa rin
LARAH"Bakit ba ngayon pa?" Napabuntunghininga na lamang ako dahil sa nakaka-stress na traffic. How can I tell Raffy right now? I don't have any idea of Peter and Samantha's plan but I need to stop them and warn my bestfriend. "Kung hindi lang sana ako na lowbat." sabi ko sa isip.I look outside at nakita ko ang isang convenient store sa harapan ko na may nakapaskil na wifi and charging station. A big smile suddenly drawn on my face. Kaagad akong umalis sa nagsisiksikang mga sasakyan at iginarahe ang kotse sa labas ng convenient store.Kaagad akong pumasok loob at hinanap ang charging station, but I was being disappointed when I saw that they have no any wireless charger. But luckily when I ask for help on the counter, the cashier lend me a compatible charger. I'm very fortunate to charge my phone, but while waiting to atleast charge the battery in five percent to make a call, bigla namang umiral ang pantog ko. Pumasok muna ako sa banyo at pinabantayan sa isang staff doon ang phone.
AARON"Son, dito ka ba matutulog?" Dad said."Hmm... Yes dad." I nodded and smile at him.I wandered my eyes around the house. I just now realised how big the house is. It's too big for the two of us! It's funny, kasi kung kailan pa ako lumaki, do'n ko pa napagtantong sobrang laki ng bahay. Because, back then I didn't feel the silence of this big house, the loneliness! After mom died tumakas na ako sa bahay na'to, dahil kapag hindi ko ginawa 'yun ako naman ang kakainin ng kalungkutan. I ran away without realizing that I abandoned someone and let him suffer for that loneliness for a long time. Ngayon ko lang napagtanto ang lungkot na pinagdaanan ni daddy sa bahay na'to! I feel bad for myself, akala ko ako lang ang hindi niya naiintindihan, but it turns out na ako rin pala ay hindi rin nakakaintindi sa kaniya. All this years, naging selfish ako, sarili ko lang ang iniisip ko. I never consider what dad will feel in every decisions I made. "Is everything's alright?" Dad asked me."Yes da