SPENCER“Anak.” wika ni nanay ngunit hindi ko siya makita.“Nay, asan ka? Ikaw bayan nay?" tugon ko sa tawag. Ngunit madilim ang paligid at wala. Akong makita. “Spencer, Spence” na ngayon naman ay ang boses ni tatay at ate. Ngunit gaya kay nanay ay hindi ko rin makita.“Tay? Ate? Asan kayo? Bakit hindi ko kayo makita?” iyak kong sigaw sa kanila.Pinagpatuloy ko ang pagsigaw ngunit wala pa ring sumasagot. Ngunit mayamaya pa at may nagpakitang imahe sa harapan ko. “Wolf? Aaron!” isang malaking ngiti ang gumuhit sa aking mukha ngunit nang yaykapin ko na sana siya ay may biglang pumigil sa dalawa kong kamay. Pagtingin koy nakakadena na ang mga ito. Humingi ako ng tulong kay Aaron upang tanggalin ang kadena ngunit walang ekspresyon ang kaniyang mukha. Labis ang aking pagtataka, ngunit wala paring emosyon ang kaniyang mukha. “Aaron? Aaron tulong.” maiyak-uyak kung panglalaban sa kadena. “Sino ka? Hindi kita kilala.” bigla nitong wika na naging dahilan ng aking patigil para akong naging ba
AARON“I need to go alone!” wika ko kina daddy at Kevin.“No bro, hindi mo kayang mag'isa and my girlfriend is also there. I will never let you go there without me.” paninindigan ni Kevin.“Are you deaf? Baka mapahamak lang sila if may kasama ako.” sigaw ko sa kaniya.“And are you out of your mind? Hindi lang buhay ni Spencer nakasalalay dito bro. Pati na rin kay Larah. Sa tingin mo hahayaan ko lang sa kamay mo ang buhay ng girlfriend ko? That samantha is crazy bro.” naiinis na sigaw nito.“Kayong dalawa! Calm down! Hindi makakabuti sa sitwasyon ang pagtatalo n'yo.” suway sa amin ni daddy.“Tatawagan ko si General Fernandez. Tignan natin kung matutulungan niya tayo sa problemang 'to.” dagdag ni daddy na naging dahilan ng aking pag-aalala.“Wait dad. Sabi ni Samantha na walang pulis.” wika ko.“Authorities have already know what they were going to do in situation like this Aaron. Just calm down. Sa sitwasyong ganito mas makakabuti kung mapag-paplanohan ang mga susunod na hakbang na gaga
SPENCER“We need to find our way out here Spence.” suhestiyon ni Larah sa akin.“'Yun rin ang nasa isip ko Larah.” wika ko rito.Sinubukan kong tanggalin ang tali sa kamay ko ngunit napaka higpit nito ginamit ko ang ngipin ko pero sumakit lang ito dahil sa pagpipilit ko. Sinubukan ko ulit pero hindi ko namalayang nakapasok na pala si Samantha sa loob ng kwarto at nagsalita.“Matatanggal nalang lahat ng ngipin mo hindi pa natatanggal 'yan!” mapang-asar na tawa nito sa akin.“Bakit mo ba 'to ginagawa Samantha? Ano bang naging kasalanan ko sayo? Hindi nga kita kilala eh. Pwede ba pakawalan mo na 'ko wala kang mapapala sa akin.” wika ko dito ngunit parang baliw lang ito na tumatawa.“Hindi mo ako kaaway, pakawalan mo ako dito at magiging okay ang lahat.” pakiusap ko.Ngunit imbis na sagot ang makuha ko ay isang malakas lamang na halakhak ang itinugon sa akin ni Samantha.Bahagya akong kinilabutan sa pagtawa niya. Mukhang nasisiraan na talaga siya ng bait dahil sa ipinapakita niyang asal.“
“Spencer, I think she has a multiple personality disorder.” biglang wika ni Larah sa kabilang kwarto. “Samantha, tama na! 'wag mong saktan si Spencer. Sarah, alam kong alam mo ang tama fight it from Samantha. Sana. Nakikinig ka sakin Sarah.” dagdag pa ni Larah.“Gaga, hindi mo magagamit sakin ang sarili ko.” galit na wika ni Samantha.Bigla itong bumunot ng baril at itinutok sa akin.“Samantha?! Samantha maawa ka sakin.” pagmamakaawa ko sa kaniya.Kita ko ang nanlilisik na mata ni Samantha dahil sa galit. Napasigaw nalang kaming lahat dahil sa pagkalabit niya sa baril. Akala ko'y katapusan ko na at tumama sa akin ang bala ngunit walang hindi pala sa akin naiputok ang baril kundi sa kisame ng kwarto.Matapos iputok ni Samantha ang baril ay sumigaw ito hawak-hawak ang kaniyang ulo.“Ahhhrgg...” sigaw nito at maya-maya pa'y tumayo siya ng parang walang nangyari.Tinignan ko ang mukha ni Samantha at ngayon ay parang biglang nagbago ito. Ang kaninang nanlilisik na mga mata at napalitan ng m
AARON“Susundan ko sila.” wika ko at nagmadaling sumakay sa kotse upang sundan sina Samantha at Spencer.“Sabay na kami sa'yo bro.” sabi ni Kevin at sumakay na silang lahat sa kotse ko.Sinundan namin si Samantha habang tangay-tangay si Spencer. Na una kami at nakasunod namin ang mga pulis. Hindi ako papayag na may mangyaring masama sa mahal ko.“Oh my God! Spencer, bilisan mo Aaron ang baka mapano ang kaibigan ko.” hindi mapakaling wika ni Larah sa likuran.“Come here! 'Wag ka nang mag-alala, magiging maayos din ang lahat. Maililigtas natin si Spencer.” pagpapagaan ng loob ni Kevin sa girlfriend niya at niyakap.Tanging kaba at pag-aalala sa mahal ko ang tumatakbo sa aking isipan. Nag-aalala dahil sa napakabilis na takbo ng sasakyan nila Samantha.Maya-maya pa ay biglang nag-ring ang cellphone ko. At si Samantha ang tumatawag kaagad kong sinagot ito upang makausap siya."Samantha pakawalan mo si Spencer. Tama na! Walang kasalanan si Spencer ako nalang ang kunin mo." Kaagad kong sigaw
SPENCER"Samantha, please tama na itigil mo na 'to." Wika ko nagmamaneho si Samantha.Kanina ko pa sana gustong agawin sa kaniya ang manibela ngunit natatakot ako na mabangga kami at isa pang dahilan ay may hawak siyang baril na baka maputok niya sa akin."Pwede bang tumahimik ka!" singhal nito sa'kin."'Wag kang mag-alala matapos kong patayin si Aaron matatapos na rin ako." parang baliw nitong saad sabay halakhak na parang nasisiraan."Hindi ako papayag na gawin mo 'yan!" inis kong wika."At ano namang magagawa mo? Ako nga na nagiisa wala kang magawa. You're just a big dependent from the people around you. Mahina ka!" wika nito na nagpainit ng ulo ko.Nakita kong hindi na nakatutok sa akin ang baril niya at parang madali ko nalang itong makukuha kaya mayamaya pa'y bigla kong hinablot ang baril at nakuha ko naman ito.Nagulat si Samantha sa ginawa ko at kaagad na binawi ang baril. Itutok ko sana sa kaniya ngunit hindi ko rin alam gamitin kaya bago pa niya maagaw ay itinapon ko sa backs
AARONNarito parin kami sa prisinto at naghihintay sa update ng pulisya. Isang oras na ang nakalipas mula nang nakatakas si Samantha habang tangay si Spencer. Sobra akong nag-aalala sa kalagaya ng boyfriend ko ngayon. Kahit anong pilit kong pakalmahin ang sarili ay hindi ko magawa. Sandali lang akong mauupo ngunit agad na tatayo, nagpapaikot-ikot habang nag-iisip kung anong tamang sunod na gawin.Maya-maya pa'y lumapit ang isa sa nga pulis at may ibinalita na sa amin."Mr and Mrs Dela Cruz, 'wag ho kayong mabibigla pero hindi ho nakaabot ng check point ang sinasakyang kotse ng anak ninyo. Naaksidente po sila ng suspek na si Samantha Hermosa. Sinugod na po sa hospital ang anak ninyo,ngunit sabi ng intel wala pa pong statement ang doctor dahil kasalukuyan pa siyang inaagapan ngayon. At ang suspek nama ay dead on arrival sa hospital!" Pagpapaliwanag ng pulis.Habang sinasabi niya ang bawat impormasyon at parang nagiging estatwa ako. Pagkasabi namang na niya na aksidente si Spencer ay napa
2 WEEKS LATERAARONDalawang linggo na ang lumipas at hanggang ngayon ay nasa comma parin si Spencer, at bawat araw ay binabantayan namin ang progress niya. Mabuti na lamang at sa pagdaan ng araw ay mas tumataas ang progress ng kalagayan ni Spencer, sa katunayan nga ay papunta ako ngayon sa hospital dahil sabi nina ate Eilana na gumalaw ang kamay ni Spencer kaninang umaga at sabi ng doctor na indikasyon ito na malapit na siyang dumilat ano mang oras.Araw-araw kong dinadalaw ang mahal ko at sinisiguro kong naibibigay ko ang kalahati ng araw sa kaniya kasabay ng pagtatrabaho sa kumpanya. Sa di kasi inaasahan ay 'di maganda ang naging estado ng kalusugan ni daddy sa mga nagdaang araw kasabay ng pagka-hospital ni Spencer kaya ako muna ang nag take over sa mga trabaho niya sa publishing house at iba pang negosyo, hindi pa kasi makakauwi si kuya dahil may biglang kumakalat na pandemya sa ibang bansa.Sa kalagitnaan ng pagmamaneho ko ay biglang tumawag si Kevin. Kaagad ko naman itong sinagot