Alessia's POVTHE golden dust showered upon us. Nakita ko kung paano tumigil sa pagalaw ang mga vines. Hindi ko alam kung paano mani-obrahin ang unisus pero ito na ang kusang nagmani-obra sa sarili niya. Mukhang alam nito ang dapat gawin kaya ibinuhos ko na ang tiwala ko sa kabayo.Mabilis kaming pumasok at halos pigil ang hininga ko dahil para akong nakasakay sa isang roller coaster sa sobrang bilis at galaw ni Bolt. Maraming iniiwasan ang unisus na mga nakaharang na vines. Masyadong mahirap ang dinadaanan namin at kung magkamali man ako ng hawak ay sigurado akong mahuhulog. Napapatingin ako sa ibaba at nakikita ko doon ang matutulis na mga tinik na alam kong hindi magandang senyales iyon kung babagsak kami. We will surely die once we hit the ground.Naging mas mahigpit ang aking kapit dahil na rin sa kaba at takot. Sobrang laki ng mga vines ngunit tila hindi nahihirapan ang mga unisus, mukhang sanay na sanay sila sa ganitong daanan. Hindi nagtagal ay nakita ko na rin ang hangganan n
Alessia's POVNAPATINGIN ako sa paligid at wala akong makitang lugar na pwede kong daanan. Nakapatong ang malaking pugad ng agila sa isang malaking sanga ng kahoy na tumubo sa bangin.Si Sushi ay hindi pa rin bumabalik sa tamang huwisyo nito. Ang alam ko lang ay apektado siya sa pagkawala ng tatlong necromancer, pero hindi ko inakala na magiging ganito iyon, na tila hindi siya nakakaramdam ng ano man sa kanyang paligid.Napatingala na lamang ako dahil narinig ko ang tunog ng agila. Mabilis akong tumayo at medyo umuga ang pugad kaya nakaramdam ako ng kaba. Hawak hawak ko si Sushi na nagdedeliryo at nilagpasan ko ang dalawang sisiw na alam kong hindi ito magdadala ng kapahamakan sa akin. Kailangan kong makaalis dito, bago pa bumalik ang agila. Mabilis akong humawak sa isang nakausling sanga sa may pugad at bumwelo ako para makalabas at makatuntong ako sa sanga. Pinanatili ko ang aking mga mata sa taas at hindi ako nagtangkang tumingin sa baba. Pakiramdam ko, oras na gagawin ko iyon ay
Alessia's POVMARAMING ikinuwento sa akin si Erigor patungkol sa naging buhay niya ng mga nakalipas na taon dito sa lugar na ito. Hindi niya alam kung ano ang pangalan ng lugar na ito kaya napagpasyahan niya noon na tawagin itong La Krispana kahit hindi iyon ang pangalan nito.Nalaman ko rin na may mga naliligaw ditong mga mountain goats na hinuhuli ni Erigor para maging pagkain niya sa araw-araw. Nakikita ko ang mga tuyong karne ng mga kambing at imbes na makaramdam ako ng gutom at takam ay tila bumabaliktad ang sikmura ko. Hindi ko alam kung pwede ba iyon at pasado ng maging pagkain. Pero ang alam ko, iyan ang naging pagkain niya sa pananatili sa lugar na ito.Pero ayaw tanggapin ng sarili ko na kainin ang mga iyon. Siguro kung wala na talaga akong mapagpilian ay kakainin ko na iyon. Ngunit sa ngayon, habang hindi pa naman ako nakakaramdam ng gutom ay hindi ako kakain."Ayaw mo talagang kumain? Mukha lang itong hindi nakakain, ngunit masarap ito. Para lang itong tuyong isda, mataban
Alessia's POV"TAHAKIN mo ang daan na ito at pulutin mo ang mga kahoy na makikita mo. Tahakin mo lang din pabalik ang daanan at makakabalik ka dito. Doon ako sa kabila para mas mabilis tayo." Saad naman niya sa akin kaya napatango ako.Agad na naghiwalay kami ng landas ni Erigor at tinahak ko ang daan na sinasabi niya. Hindi ko alam kung may mga kahoy ba akong makikita sa lugar na ito. Bato ang marami dito at hindi kahoy.Sa halip na magreklamo ay naghanap ako ng mga kahoy. May nakikita akong mga kahoy ngunit hindi iyon matino, parang malilit lang ito na mga sanga na tinangay ng malakas na hangin. Ngunit pinulot ko pa rin iyon dahil makakatulog na rin ito sa paggawa ng apoy. Malaki man o maliit, importante iyon lalo na at nasa ganitong sitwasyon. Kagaya nga ng sinabi nila, you will only see it's value in time when you already lost it.Patuloy ako sa paglalakad at namumulot ako ng mga kahoy. Hindi ko alam kung tatagal ba ang mga ito ng buong gabi dahil pakiramdam ko ay hindi. Kokonti p
Alessia's POVRAMDAM ko ang init mula sa siga. Nakasiksik ako ngayon sa isang sulok habang si Sushi naman ay wala pa rin malay. Nakakaramdam na ako ng pagkabahala dahil sa hindi pa rin siya nagigising hanggang sa ngayon. Humihinga naman si Sushi, at wala naman akong makitang ibang senyales na mas lalong makakapagpabahala sa akin. Ang alam ko lang ngayon ay kailangan ko siyang protektahan.Siguro ay lilipas din ito at magiging maayos din ang lahat. Magigising din si Sushi na tila walang nangyari. Umaasa ako na pagkagising ko bukas ay maayos na siya.Naalala ko naman ang nangyari kanina mula ng makabalik ako galing sa lungga ng Cerberus."Ito lang ang nakuha ko." Pilit kong huwag mautal habang kaharap si Erigor na maraming dalang kahoy na higit pa na mas marami kaysa buong nakuha ko bago pa ako inatake ng Slither."Kaunti lang ba ang kahoy doon?" Nagtatakang tanong niya sa akin. Nilapag naman niya sa sahig ang mga nakuha niya."Oo, ito lang talaga ang nakuha ko." Sagot ko sa kanya.Napa
Alessia's POVNAKAHARAP kami ngayon sa isang matarik na daan, o kung matatawag pa itong daan dahil literal na aakyatin ito kung gugustohin mo mang pumunta sa tuktok. Masyado itong matirik para sa isang daan."Dito tayo dadaan." Saad niya sa akin.Hindi mabilang ang mura na napakawalan ko sa aking isipan. Kakasabi ko lang sa sarili ko na hindi ako marunong umakyat sa mga matatarik na lugar at heto kami ngayon, aakyatin ito na ito."W-wala bang ibang daan dito?" Nagdadalawang isip na tanong ko sa kanya. Parang hindi ko na gustong makita ang lugar na sinasabi niya dahil sa matarik na daan."Walang madaling daan patungo sa magandang lugar, Ales. Laging mahirap ang patungo doon dahil hindi matawarang ganda ang sasalubong sa iyo oras na malagpasan mo iyon." Saad niya sa akin sa malalim na paraan. Pakiramdam ko, bawat katagang binibitawan niya ay may kahulugan. Totoo naman may kahulugan iyon, ngunit hindi ko ito inaasahan mula sa kanya."Sa bawat saya, may mapait na nakaraan...yan ba ang ibi
Alessia's POVNAKATULALANG kumakain ako ng inihaw na karne. Hindi pa rin ako makapaniwala na panaginip lang ang lahat ng iyon. Pakiramdam ko ay totoo ang nangyaring aksidente sa akin. Kahit pilitin kong kumbinsehin ang sarili ko, may kung ano sa kalooban ko na nagsasabing totoong nangyari ang mga iyon.Ngunit mas naging magulo ang isipan ko dahil sa hindi ko inasahan na panaginip—ang tungkol sa mga diwata na siyang unang nanirahan dito sa Wysteria.Ang Agamemnon na nasa panaginip ko ay malayong malayo sa inaasahan ko. Sa isipan ko o imahenasyon, punong puno siya ng kadiliman at nakakatakot. Ngunit kabaliktaran siya sa aking panaginip. Isa siyang napakagandang nilalang na kayang gawin ang lahat upang maprotektahan ang kanyang anak. Isa lang siyang ama na mahal na mahal ang anak. Ngunit ano ang sinasabi nila Sushi na si Agamemnon, ang hari ng dilim ay siyang maghahatid ng kapahamakan ng lahat?Pinaglalaruan lang ba ako ng aking isipan? Dreams are not real, kaya posibleng gawa gawa lang
Alessia's POV"NAKARATING na ako dito!" Halos maisigaw ko iyon na ikinahinto ni Erigor at napatingin pabalik sa akin.Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko. "Anong ibig mong sabihin?" Nagtatakang tanong niya sa akin habang ang kanyang mga kamay ay nasa mga isinumpang bulaklak. Hindi natatakot sa kamalasan na hatid ng mga ito.Napalunok ako. Hindi ko napigilan na maisigaw iyon lalo na at gumugulo sa isipan ko ang panaginip na iyon at ngayon, makikita ko ito dito. Hindi ko maiwasan na maisip na may makahulugang mensahe ang hatid ng panaginip na iyon."N-napanaginipan ko ito—kagabi. Ang lugar na ito, ganitong ganito, tapos may mga—""—diwata. Tama ba ako?" Natigilan ako dahil sa pagputol ni Erigor sa sinabi ko. Hindi lang iyon, kundi dahil din sa sinabi niya na tungkol sa diwata."P-paano mo nalaman?" Hindi ko maipaliwanag kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Masyado akong nagugulohan sa mga nangyayari. Mas lalong gumugulo ang lahat habang tumatagal.Ngumiti naman si Erigor sa akin na