Chapter 45

DAVID

Nagpakawala ako nang malalim na buntong-hininga nang iwan ako ni Celine sa kuwarton na tutulungan ko habang nandito ako sa bahay niya. Malaki naman ang kuwarto. Hindi na ako nagreklamo pa. Wala naman akong puwedeng ireklamo sa kanya. Tutulungan na nga ako niya, eh. Bibigyan pa niya ako ng trabaho. Dito pa ako sa bahay niya matutulog habang nandito ako sa probinsiya. May kailangan pa ba akong hingiin sa kanya? Wala naman na, kailangan na makuntento na lang ako sa binibigay niyang tulong sa akin.

Imbis na magreklamo pa ay magpasalamat na lang ako sa kanya dahil hindi niya ako tinanggihan. Tinulungan pa rin niya ako kahit hindi ako naging mabait sa kanya dati. Hindi naman niya ako natiis, eh. Hindi talaga ako nagkamali na tutulungan talaga niya ako. Siya lang talaga ang makakatulong sa akin at wala nang iba pa. Sana ay mapatawad pa rin niya ako sa nagawa kong hindi maganda sa kanya. Hindi man ngayon, sana sa tamang panahon ay mapatawad niya ako.

Naluluha tuloy ako habang nakaupo