NAKARATING SI TADEO sa tarangkahan ng mga De Catalina. Pinapasok siya ng gwardiya. Dala dala niya pa rin ang basket ng prutas at bulaklak. Pinagpapawisan ang kanyang palad sa sobrang kaba, ngunit pinilit niya ang sarili. Sa kabila ng kaba may nag-uudyok pa rin sa kalooban niya na ibigay ang dala kay Andrei. Iniwan niya ang kabayo sa labas ng tarangkahan.
"Kuya Tadeo, ang aga niyo po ata." Nakasalubong niya si Cathy.Ngumiti siya rito. "Gising na ba ang ate mo?"Nagtataka itong napatingin sa dala niya, ilang sandali pa napangisi ito. "Manliligaw ka ba kay Ate Andrei?"Napakamot siya sa batok, nahihiya siyang umamin sa bata. "Bibigyan ko lang sana ng prutas."Mas lalo itong lumapit sa kanya. "Alam mo kuya pwede kitang tulungan sa panliligaw."Nanlaki ang mga mata niya, bigla siyang naexcite sa sinabi nito. "Pa-Paano?"Sandali itong napaisip, napapalakpak ito. Humalukipkip sa harap niya. "Hindi ba magaling kang gumawa ng tHINDI ALAM ni Andrei kung matutuwa o maiinis sa presensya ni Tadeo. Nagpapasalamat siya sa pagligtas nito sa kanya ngunit hindi sa mga ikinikilos nito. How would someone be patience like him. Kahit anong sabihin niya dito nakangiti lang ito. Ni hindi niya ito nakitang naoffend sa pagtataboy niya. Nang hawakan nito ang bewang niya para bumaba sa kabayo nagsimulang tumibok ng hindi normal ang puso niya. Halos manikip ang kanyang paghinga sa lakas n'on. Nakakabingi. Nakakapanibago. "Kaya niyo ho bang maglakad?" tanong nito. She cannot explain but she hates it when he talk to her with 'ho'. It's not a big deal, but for her it is. Kanina pa masakit ang hita at mga balikat niya dahil sa pagtama niya sa mga sangang nakaharang sa tinakbuhan ng kabayo sa kanya. Minumura niya pa rin hanggang ngayon ang kabayong 'yon. Balak niyang sa oras na maibalik ay ipapakatay niya. Hindi siya nagsalita. Kumikirot ang kanyang hita. Napahawak siya sa braso nang makaramdam ng likidong dumadaloy doon. Dahan
TAHIMIK SI TADEO na nakaupo sa ilalim ng ring. Hindi naman naging malala ang lagay niya nang bumagsak. Mabilis din siyang nagising mula sa pagkawala ng kanyang malay. Ginising siya ng galit na boses ni Andrei. Napahilot siya sa batok. Mabuti na lamang at hindi semento ang kinabagsakan niya kundi mga damo. May konting kirot siyang naramdaman, hindi na niya iyon ininda. Sanay na siya sa resulta ng kanyang kalampahan. "Bakit ba kasi ikaw ang pumunta rito?" inis na tanong ni Andrei. Kahit na masakit ang batok ay tiningala niya ito. Galit na galit itong nakatayo sa harap niya. Napatingin siya sa suot nitong robe, kanina ay wala itong saplot nang huli niyang makita. Nag-iwas siya ng tingin nang maalala ang nakita. Hindi niya sadyang mamboso pero alam niyang mali pa rin ang ginawa."Ma-Masyado na ho kasing matanda si Mang Lino para sa gawaing ito," sagot niya. Kapag nakikita niyang galit na galit ito talagang nauutal siya. Siguro'y kailangan niyang sa
NAGDIDILIG SIYA ng mga halaman sa kanilang bakuran ngunit ang isip ay si Andrei pa rin ang laman. Hindi niya namalayang nakangiti habang abala sa ginagawa. Ilang araw na siyang ganito, palaging tulala at napapangiti. Mas lalong lumalalim ang kanyang nararamdaman sa dalaga. Ngayon niya lang nalaman na may kakayahang mahulog ng lubos ang lalaki kahit walang ginagawa ang babae para baliwan siya. Tuwid siyang napatayo nang makarinig ng tikhim. Pasimple niyang pinagmasdan ang mga talong at ampalayang kanyang dinidiligan. Ang kanilang bagay ay literal na bahay kubo, kahit wala sa kantang 'yon ay mga pananim nila. Nasa lahi nila ang pagmamahal sa mga tanim, kahit ang kanyang ama't ina ay mahilig sa pagtatanim. Nakakagaan ng loob kapag nagagawa nilang bumuhay ng mga buto."Anak, natutulog ka pa ba?" tanong ng kanyang ama. Tumabi ito ng tayo sa kanya. Sinuri ang mga dahon kung may naligaw na mga uod."Tay naman, anong klaseng tanong 'yan?" Napa
SINAWAY NIYA si Tadeo na huwag sumama ngunit tunay itong makulit, nagpumilit pa rin ito at hindi nagpatinag sa masama niyang tingin. Hinila niya ang kabayo nang makarating sila sa kwadra. Sinamaan niya ng tingin ang katabing kabayo na siyang nagpahamak sa kanya noong nakaraan. Naiuwi ito ni Tadeo na sana hindi na, hindi siya manghihinayang na pabayaan ang suwail na kabayo. Inirapan niya ito bago nagpatuloy sa paghila sa hawak niya. Nasa labas na si Pulahan, kausap ang binata. May kanya kanya na itong kabayo. Nang mapatingin sa kanya si Tadeo, bumaling ito kay Pulahan sandaling kinausap ang kanyang kaibigan bago naglakad papalapit sa kanya. "Gagamit ho kayo ng kabayo?" Sa tono ng boses nito halatang hindi maganda para dito ang gan'ong ideya. "Anong gusto mo maglakad ako papunta sa sapa?" sarkastikong tanong niya. Tumingin ito sa kabayo, hinimas ang ulo niyon. "Sasakay daw sa'yo si Boss, wag mong sasaktan ha?" Napangiwi siya habang pinagmam
"JUSKO, suki ako ng pornhub pero di ko carry ang live streaming." Mabilis niyang naitulak si Tadeo nang marinig ang boses ng kaibigan. Nag-init ang magkabila niyang pisngi sa hiya. Sigurong nakita nito ang paghahalikan nila.Pigil ang tawa niya nang lumubog ang binata sa tubig. Sa bigla niyang pagtulak siguradong nakainom ito. Nang umahon ay hapo itong tumingin sa kanya. Nagkibit balikat siya at lumangoy palayo dito. Kumaway ito kay Pulahan na nakaupo sa kinauupuan niyang bato kanina. "Akala ko hindi umabot dito sa hacienda ang karupukan ng mga people," kantyaw nito. Nagkasalubong ang tingin nila. Itinaas niya ang kamay, nagdirty finger. Marupok may ass, sa kanyang isipan. Sa sobrang pagkalunod niya sa halik ng binata nawala sa isip niya ang pilyong kaibigan. Inilubog niya ang mukha sa tubig upang bawasan ang pag-iinit niyon. Nang pumikit siya mukha ni Tadeo na nakikipaghalikan sa kanya ang bumungad. Muli siyang nagdilat. Kailan
HINDI MAKAPAGFOCUS si Tadeo sa pagtatanim ng mga palay, panakanaka siyang tumitingin sa daanan ng mga tao sa gilid ng sakahan. Tulad niya, nagtatanim din ang mga kasamahan. Lahat ay abala sa kanya kanyang gawain. Tirik na tirik ang araw, tagaktak ang kanyang pawis suot ang kanyang karaniwang kasuotan na kamisa at itim na pangbaba na tinupi hanggang tuhod, suot niya rin ang sombrerong buli panangga sa napakainit na araw. Nang maubos ang hawak na pananim tuwid siyang tumayo, basang basa ang kanyang likod. Pinunas niya sa kanyang mukha ang malinis na parte ng medyo putikan niyang good morning towel na nakasabit sa kanyang leeg. Muli siyang tumingin sa daan. Napailing nang hindi pa rin makita ang pakay. "Ganitong oras dumadaan ang kabayo niya araw araw," aniya sa sarili. Bumalik siya sa pagtatanim. Ilang minuto ang lumipas nang makarinig siya ng yabag ng kabayo. Napangiti siya nang matanaw si Pulahan, agad siyang humarap sa kapwa magsasaka na nasa
"ALAM MO bang matagal na kitang gustong puntahan sa inyo, hindi lang ako magkaroon ng oras." Nakaakbay pa rin sa kanya si Gobernador Isiah hanggang sa tuluyan silang makapasok sa kabahayan ng mga De Catalina. Panay ang tingin niya sa paligid upang maghanap ng dahilan na makalayo dito. Ramdam na niya ang magiging takbo ng usapan at ayaw niyang dumating sa puntong 'yon. Ayaw niyang sumama ang loob nito sa paulit ulit niyang pagtanggi. Kahit siya ay nahihiya na hindi ito mapagbigyan. Lihim siyang napapangiwi habang nagsasalita ito. Napangiti siya nang makita si Cathy na palabas ng harden. "Cathy," tawag niya. Bumaling ito sa kanya, agad na sumilay ang masayang ngiti. Tumakbo ito palapit sa kinatatayuan nila. "Kuya Tadeo, mabuti po at nandito na kayo. Balak ko sanang lumabas para tignan ka, baka kasi nahiya kang pumasok e." Napatingin ito sa gobernador. Bahagyang yumuko ang dalagita. "Magandang gabi po."Bumaling din siya dito, pasimpleng inalis an
INAYOS NIYA ang basket upang hindi madumihan ang pagkain na naroon. Madaling araw palang n'ong bumangon siya kanina, halos wala siyang tulog sa sobrang excitement. Nagluto siya ng turon, lumpia, ginataan at bumili ng slice bread. Sinamahan na rin niya ng bagong pitas na prutas. Isinilid niya iyon sa dalawang basket, dinala sa sapa upang may pagsaluhan sila ni Andrei. Gusto niya ring ipatikim dito ang mga niluto niya. Tumingala siya sa kalangitan, nasisinagan na ng araw ang kabilang parte ng sapa, no'ng dumating siya dito ay madilim na. Wala siyang dalang relo kaya't hindi niya alam kung ilang oras na siyang naghihintay.Hindi niya alintana iyon, si Andrei ang hinihintay niya at hindi siya mapapagod kahit gaano pa 'yon katagal. Inilublob niya ang paa sa tubig at nilaro iyon. Preskong presko ang simoy ng hangin, nakakahalina ang paligid na halos kulay berde ang lahat. Nakaupo lamang siya sa bato, pinagmamasdan ang bawat kaluslos. Nang magsawa sa