Kahit papaano ay sinabi namin kay Lazarus ang nangyari kay Keriza, ramdam ko na nag-aalala na din siya pero hindi kasi siya hinayaan ni Keriza na mag-explain, ayoko din pangunahan ang desis’yon ni Keriza. “Hindi ko inaakala na hahantong sa ganito ang lahat,” Lariza said while she was still driving her car. “Ako din, hindi ko alam kung sinasadya ba talaga ‘to ng tadhana para magka-hiwalay sila or sadiyang higad lang ‘yung girl?” I laughed. “kahit kailan ka talaga, unexpected talaga ang lahat.” she said. Yeah she’s right naman. We will never know what will happen next. Destined are sometimes good pero minsan ay hindi kasi minsan kahit anong pilit mong labanan ang lahat, masakit pa din ang kahahantungan. Hindi ko alam kung ano na ba ang nangyayari kay Linderio, ayoko naman din siyang i-text dahil kailangan kong panindigan ang sinabi ko sa kaniya. Alam ko naman na sa kaniya lang din ako babalik, sa kaniya lang…wala ng iba. Nang maka-uwi naman na ako ay dumirecho na lang ako sa kuw
—6 years later— “Hoy Rachel, kahit kailan ka talaga kumilos ang bagal mo!” Lariza said. “Oo na teka lang ito na!” I said. Nasa i-isang condo na lang kaming tatlo simula ng makapagtapos kami. Si Keriza din ay kasama na namin dito. First day din kasi ng pasukan doon sa pinagta-trabahuhan namin. Kaya ganoon na lang ang pagmamadali niya. We heard na nagiging okay na ulit sina Lazarus at Keriza, hinayaan niya na daw magpaliwanag kasi siya pa din ang mahal niya. Sana all may binabalikan. Wala na akong balita sa kaniya simula ng mag-break kami. Ang sabi nila ay lumipat daw ito ng school. Hindi ko alam ang rason niya dahil pinutol ko na rin naman ang connection namin dalawa. Nag-apply kami sa isang school kaya kaming tatlo ay magkakasama pa din. Si Keriza naman ay natanggap na din sa isang bangko. May plano kaming mag-review sa isang buwan nila Lariza for LPT Exam sa isang isang buwan. We apply at private muna since hindi pa naman kami board passer. Balita ko kay Annalise ay dinala i
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa mga estduyante ko at natanong nila iyon sa’kin. Kada tanong nila ay sinasagot ko na lang din. At nang matapos ang klase ko ay doon ako naka-hinga ng maluwag. Lumabas naman na ako at hindi na sila muling tinignan. Baka kasi tanungin pa nila ulit ako. Bumalik na ako sa faculty. Ngayon lang ako naka-encounter nito. Nandito na din si Lariza. “Oh bakit ganiyang mukha mo?” she asked me. “Pa’no mga estudyante ko kanina bigla akong tinanong sa lovelife ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot basta ang sabi ko sa kanila ay may naging boyfriend ako ‘tapos bigla na silang nagtanong ng nagtanong related to my past.” na-sstress kong sambit. Bigla naman siyang humagalpak ng tawa. I gave her a grumpy look. “Walang magmomove on do’n,” natatawa niyang sambit niya. “Kahit kailan ka talagang p*****a ka,” sambit ko. “Girl, grabe na-intriga mga estudyante mo,” natatawang sambit niya. “Sige, mang-asar ka lang diyan,” I said. “Ay girl, okay lang naman iyon. Atle
Masaya naman ako sa narating namin dalawa kung tutuusin, mukha naman siyang disenteng tignan at may narating sa buhay. Masaya ako para sa kaniya. He made his goal. Siguro tama lang din ang naging desis’yon ko 6 years ago na maghiwalay kami baka sakaling maka-hinga kami sa lahat ng problema. After our break up, I went to the psychiatrist dahil nagkaroon ako ng depression. Gusto ko din agad maagapan iyon dahil ayokong masira ang pangarap ko. Madami pa akong pangarap na kailangan tuparin pa. At ngayon ay inu-unti unti ko na ang lahat. It takes a process before I can make it. Hindi ko namalayan nakatulog na ako. Nagising na lang ako sa alarm clock ko, buti naman ay nagising ako sa alarm clock ko dahil kahapon ay hindi. Hindi ko alam bakit hindi ako nagising ng maaga kahapon. “Infairness maaga ka ngayon ah,” bungad ni Lariza sa’kin. “Hindi lang ako nagising kahapon dahil naging malalim lang iyon,” I said while making my coffee.Simula kasi ng magka-trabaho ako nasanay na ako na pur
Nag-teacher pa siya kung ganoon ang ugali niya kapag hindi naintindihan ng mga estduyante ay bubulyawan niya. Abnormal ba siya? “Si Ms. Gale ba kamo?” singit ng isa namin kasamahan. “Opo,” I said. “Ay nako, wala na kayong aasahan doon. Ganoon talaga siya magturo. Hindi nga namin alam bakit pa siya tinanggap dito eh.” napa-iling na sambit ng kasamahan namin. “Bakit po?” I asked. Alam kong matagal na ako dito pero wala naman akong alam sa nangyayare. Mas tutok kasi ako sa pagtuturo sa mga estudyante ko. “Madami ng estduyante ang nagrereklamo doon pero wala pa din nakakarating kay Ms. Principal, hindi ko lang alam ngayon kung papalampasin pa ito ni Ms. Principal kasi kung ako iyon, patatalsikin ko na siya sa trabaho. Nagsasayang lang siya ng oras,” ramdam ko ang inis niya kay Ms. Gale. Halos lahat na ata ng mga kasamahan namin ay inis na sa kaniya at pilit na lang pinakikisamahan. Hindi ko man ginusto na umabot sa ganito pero sobra naman na ata ‘yung ginagawa niya. Sana matauhan s
—Saturday came— Kaming apat ay naka-ready na meanwhile si Keriza ay biglang naduwal, hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. Nagsimula lang ito noong thursday. Maski sila Lariza ay walang alam. Tuwing uuwi si Keriza ay lagi niyang dinadaing na nahihilo siya. “Gaga ka, ano ba nangyayari sa’yo?” Zy asked her. “Hindi ko din alam,” she said. “May nangyari ba sa inyo ni Lazarus?” I asked. Hindi naman na kami inosente sa mga ganitong bagay. “O-oo,” she stuttered. “Kailan ang huli niyong ginawa?” I asked. Mukha tuloy akong detective sa ginagawa ko. “Last 3 weeks,” she was too honest. “Kailan huling inom mo ng pills?” I asked again. “Noong bago mangyari iyon,” she said. “Bibili muna ako ng PT test, chachat ko lang si Caspian na malalate tayo,” Zy said. We agreed gusto din namin malaman na tama ang hinala namin or hindi. “Kinakabahan ako,” Keriza said. “Huwag kang kabahan, noong ginawa niyo nga hindi ka naman kinabahan,” I teased to lighten up her mood. “Tangina mo,” she cursed.
Nang matapos kaming umorder, biglang nag-salita si Caspian. “Alright, walwalan na hanggang sa mabangag at ma-hang over bukas!” sabik na sambit niya sa’min. Natawa naman kami sa kaniya. “Ganiyan ba ka-stress ang engineer?” Linderio said. “Tumahimik ka, mag-saya tayo ngayon,” Caspian said. Natawa na lang ako sa kanila. Para kasing bumabalik ulit kami noong panahong college pa kami. Nakakatuwa lang din isipin na kung ano kami noon, ganoon pa din kami. Except sa’min dalawa. Hindi na rin kami magiging katulad ng dati. We’re now back as strangers just like we didn’t meet before the school started. Tahimik lang ako na nakiki-ride sa kanila. I feel so tipsy not until Lariza went. “Tara doon sa baba, party party,” she said. Sumunod naman ako sa kaniya at si Zy ay naiwan sa tabi ni Aurelius. Ayaw pasamahin sa’min kasi med’yo lasing na din si Zy. Kaya noong pababa kami ay pagewang-gewang siya kaya naman inalalayan ko siya. Hindi rin naman ako gaanong naka-inom dahil alam kong may aalalayan
“Don’t drink too much again kung alam mo naman palang hindi mo kayang uminom ng ganoong mga malalakas ng inumin,” he advised. Para siya nanay na pinapagalitan ang kaniyang anak. “Wala kang pake,” I said. “Hanggang ngayon mataas pa din pride mo,” he sighed. “Uwi na ako,” I said ng mahimasmasan ako. “Hatid na kita,” he said. Hindi na ako nakipagtalo dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko. Sumakay na lang ako sa kaniyang sasakyan at hindi na siya binigyan ng pansin. Wala rin naman ako sa mood makipagtalo pa sa kaniya eh. Nasabi ko naman na lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya kanina, naubos na ako. Gumaan na din kahit paano ang nararamdaman ko. Habang nasa biyahe kami bigla siyang nagpatugtog at sumakto sa theme—este fave song namin. Sa lahat ng kanta bakit iyon pa?! Ang tagal ko na rin hindi iyon pinakinggan dahil gusto ko ng kalimutan ang lahat ng ala-ala na makapag-papaalala sa kaniya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan niyang patugtugin iyon. Gusto ko man ipahinto baka s