Nag-teacher pa siya kung ganoon ang ugali niya kapag hindi naintindihan ng mga estduyante ay bubulyawan niya. Abnormal ba siya? “Si Ms. Gale ba kamo?” singit ng isa namin kasamahan. “Opo,” I said. “Ay nako, wala na kayong aasahan doon. Ganoon talaga siya magturo. Hindi nga namin alam bakit pa siya tinanggap dito eh.” napa-iling na sambit ng kasamahan namin. “Bakit po?” I asked. Alam kong matagal na ako dito pero wala naman akong alam sa nangyayare. Mas tutok kasi ako sa pagtuturo sa mga estudyante ko. “Madami ng estduyante ang nagrereklamo doon pero wala pa din nakakarating kay Ms. Principal, hindi ko lang alam ngayon kung papalampasin pa ito ni Ms. Principal kasi kung ako iyon, patatalsikin ko na siya sa trabaho. Nagsasayang lang siya ng oras,” ramdam ko ang inis niya kay Ms. Gale. Halos lahat na ata ng mga kasamahan namin ay inis na sa kaniya at pilit na lang pinakikisamahan. Hindi ko man ginusto na umabot sa ganito pero sobra naman na ata ‘yung ginagawa niya. Sana matauhan s
—Saturday came— Kaming apat ay naka-ready na meanwhile si Keriza ay biglang naduwal, hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. Nagsimula lang ito noong thursday. Maski sila Lariza ay walang alam. Tuwing uuwi si Keriza ay lagi niyang dinadaing na nahihilo siya. “Gaga ka, ano ba nangyayari sa’yo?” Zy asked her. “Hindi ko din alam,” she said. “May nangyari ba sa inyo ni Lazarus?” I asked. Hindi naman na kami inosente sa mga ganitong bagay. “O-oo,” she stuttered. “Kailan ang huli niyong ginawa?” I asked. Mukha tuloy akong detective sa ginagawa ko. “Last 3 weeks,” she was too honest. “Kailan huling inom mo ng pills?” I asked again. “Noong bago mangyari iyon,” she said. “Bibili muna ako ng PT test, chachat ko lang si Caspian na malalate tayo,” Zy said. We agreed gusto din namin malaman na tama ang hinala namin or hindi. “Kinakabahan ako,” Keriza said. “Huwag kang kabahan, noong ginawa niyo nga hindi ka naman kinabahan,” I teased to lighten up her mood. “Tangina mo,” she cursed.
Nang matapos kaming umorder, biglang nag-salita si Caspian. “Alright, walwalan na hanggang sa mabangag at ma-hang over bukas!” sabik na sambit niya sa’min. Natawa naman kami sa kaniya. “Ganiyan ba ka-stress ang engineer?” Linderio said. “Tumahimik ka, mag-saya tayo ngayon,” Caspian said. Natawa na lang ako sa kanila. Para kasing bumabalik ulit kami noong panahong college pa kami. Nakakatuwa lang din isipin na kung ano kami noon, ganoon pa din kami. Except sa’min dalawa. Hindi na rin kami magiging katulad ng dati. We’re now back as strangers just like we didn’t meet before the school started. Tahimik lang ako na nakiki-ride sa kanila. I feel so tipsy not until Lariza went. “Tara doon sa baba, party party,” she said. Sumunod naman ako sa kaniya at si Zy ay naiwan sa tabi ni Aurelius. Ayaw pasamahin sa’min kasi med’yo lasing na din si Zy. Kaya noong pababa kami ay pagewang-gewang siya kaya naman inalalayan ko siya. Hindi rin naman ako gaanong naka-inom dahil alam kong may aalalayan
“Don’t drink too much again kung alam mo naman palang hindi mo kayang uminom ng ganoong mga malalakas ng inumin,” he advised. Para siya nanay na pinapagalitan ang kaniyang anak. “Wala kang pake,” I said. “Hanggang ngayon mataas pa din pride mo,” he sighed. “Uwi na ako,” I said ng mahimasmasan ako. “Hatid na kita,” he said. Hindi na ako nakipagtalo dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko. Sumakay na lang ako sa kaniyang sasakyan at hindi na siya binigyan ng pansin. Wala rin naman ako sa mood makipagtalo pa sa kaniya eh. Nasabi ko naman na lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya kanina, naubos na ako. Gumaan na din kahit paano ang nararamdaman ko. Habang nasa biyahe kami bigla siyang nagpatugtog at sumakto sa theme—este fave song namin. Sa lahat ng kanta bakit iyon pa?! Ang tagal ko na rin hindi iyon pinakinggan dahil gusto ko ng kalimutan ang lahat ng ala-ala na makapag-papaalala sa kaniya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan niyang patugtugin iyon. Gusto ko man ipahinto baka s
Nang makarating ako sa bahay namin ay agad akong sinalubong ng dalawa kong kapatid. “Ate!” masayang salubong nila sa’kin at niyakap ako. “Grabe naman miss niyo agad ako kahit kakakita lang natin noong nakaraang linggo,” pang bubuyo ko. “Eh Ate iba naman iyon eh,” Cindy pout. Akalain mo ’yon now she is now a young lady. Ang laki na din pinagbago niya. Buti nga‘t wala pang regla dahil 11 years old palang naman siya. “Kaya nga Ate,” Theo agreed. “Nako kayo talagang mga bata kayo, hindi niyo na pinaupo Ate niyo,” singit ni Mama ng makarating siya sa sala. “Sorry po Mama,” Theo apologized. How cute he is. Carbon copy niya talaga si Papa. Kaya nakikita ko sa kaniya si Papa. Mamaya bago ako umuwi ay dadalaw ako sa kaniya. Tagal ko na rin palang hindi siya nadadalaw dahil sa sobrang busy ko sa trabaho ko. “Kumusta ka naman Anak? Kumusta unang araw mo?” she asked. “Okay naman Mama, na-stressed lang dahil nalipat ako bilang adviser. Biglaan lang din kasi si Ms. Gale tinanggal at na-banned,
3 weeks have been passed. Hindi ko rin nakikita ang presensiya ni Linderio. Siguro nga sinunod nga ang gusto kong manyari. Paano ko siya papatawarin kung umiiwas siya sa’kin, kasalanan ko rin naman kung naging ganito kaming dalawa. Kasalanan ko kasi hindi ko siya hinayaan mag-explain kahit na may chance na siyang mag-explain. Damn those pride I have. Naiinis ako sa sarili ko sa pagiging makasarili at inisip lagi ang nararamdaman ko kaysa sa nararamdaman ng iba. Hindi ko alam paano ako mag-sisimula nito, bumalik lang lahat sa’kin. “Hoy, okay ka lang?” Zy said. “Oo,” I smiled. Bahala na. Hindi ko rin naman matanong si Lyria kung kumusta ang Tito Rio niya dahil baka itanong niya kung bakit kami magkakilala. Tuwang tuwa ang mga estudyante ko ng malaman na ako na ang adviser nila. Alam kong kailangan ko pang pag-husayan sa pagtuturo. “Kanina ka pa kasi tahimik eh,” Lariza said. “Wala lang ‘to,” I gave her a small smile just to tell her that I was fine. Alam ko naman hindi sila kampante
“Then you broke up with me without listening to my explanation. It was fine, kahit ano naman gawin ko…nasaktan pa din kita ng sobra, nasaktan ko ‘yung taong pinagkakatiwalaan ako. Hindi ko inisip ang nararamdaman mo. Hindi kita inintindi. Space lang naman hiningi mo sa’kin pero nasaktan ako doon, kailangan din kita noon pero tangina hindi ko alam na habang nasasaktan ako, nasasaktan din pala kita. Nawalan ako ng time sa’yo. Nag-focus lang ako sa sarili ko,” he cried, “Kaya ba lumipat ka?” I asked without looking at him, hindi ko siya kayang tignan. “Nahihiya ako sa mga ginawa ko sa’yo, kaya mas pinili kong lumayo sa’yo,” he said. “You promised that you would stay, you promised that you would wait? Pero bakit hindi ka nag-paalam sa’kin?” I cried. Hindi ko na rin mapigilan ang umiyak. “I-i’m sorry Rachel. I hurt you so much,” he said. “Akala ko kasi mananatili ka hanggang dulo. Hindi pala lahat permanent ‘no? Tangina, ang sakit ng ginawa mo sa’kin Linderio. 6 years…nandito pa din ang
Akala ko iniintindi ko nararamdaman niya, sana pala umpisa palang ay inintindi ko ang nararamdaman niya. Sana hindi ko siya sinaktan habang ang sarili ko ay nasasaktan din. I realized kung paano kami pinagod ng mundo, kung paano nila ako pahirapan, maliitin. I was too suffocated from society. Hindi ko namalayan na naka-tulog ako sa sobrang bigat pa din ng nararamdaman ko. I feel toxicated. Hindi ko alam paano ako makakabangon sa sakit na nararamdaman ko ngayon naging doble pa. Gusto kong bumawi kay Linderio pero hindi ko magawa dahil sa sobrang hiya ko sa mga nangyari. Bumangon na lang ako at nag-hilamos, lumabas ako ng kuwarto ko para magtimpla ng kape. Nasanay na din ako sa ganitong routine ko araw-araw. “Bakit ganiyan mga ngiti niyo?” I asked. “May nagpapabigay, Linderio daw ang pangalan.” Zy said at inabot sa’kin ang bouquet of roses. I saw the name tag. “Hey, there beauty, take care of yourself.” —Linderio. “Naks, beauty,” pang-aasar ni Larisa. Napa-iling na lang ako nila