Hi po ate Docky. Thank you po sa gem. Para po sa iyo ang chapter na ito.
Hindi ko na nireplyan si Liro o kahit si Hiro. Binalik ko ang cellphone na hawak ko sa loob ng bag. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon ang text ni Liro pero kung ano man ‘yon, hindi ko na dapat pa intindihin ‘yon. Mas lalo lang nitong ginugulo ang isip ko."Ayos ka lang hija?" tumingin ako kay Ms. Santola at ngumiti bilang sagot. Ginugulo ni Liro at Hiro ang isipan ko."Tell me if gutom ka na. Mag stop over muna tayo para makabili ng pagkain." Bahagya akong nahiya. Iniisip talaga nila ang kalagayan ko."Ayos lang po ako Aunt Liva. Thank you." I tried to show her my genuine smile para hindi na siya magtanong pa. Ayokong mag-alala sila sa 'kin. Masiyadong nakakahiya ‘yon.Pagdating namin sa ancestral house nila, agad kaming sinalubong ng mga katulong. Gaya sa bahay ni Hiro, nakasuot din sila ng damit na hindi pang karaniwan. Ganito ba talaga sa kanila? Parang nag co-cosplay lang ang mga maid nila sa bahay e."Pasok ka hija, they are waiting for you." Sabi ni Aunt Liva habang si Lih
Sinamaan ko siya nang tingin. Hindi ko pa rin makakalimutan kung sino si Artaya at iyong sinasabi ni Uncle Leone. Nang Makita niya ang titig ko sa kaniya ay agad siyang napalabi na akala naman niya ay ikina cute niya.“What are you doing here?” kunot noong tanong ko sa kaniya. Dahan-dahan siyang lumapit sa ‘kin habang ang kamay ay nasa mga bulsa niya. Hindi ko winala ang paningin ko sa kaniya. Akala niya siguro na okay kami sa isang ngiti niya lang.“Are you still mad?” Ano sa tingin niya? Na masaya ako? Marami siyang hindi sinasabi sa ‘kin. Akala niya siguro na ayos lang ako pero hindi. At talagang tinatanong pa niya kung galit ba ako.“Ano sa tingin mo?” masungit na tanong ko sa kaniya. Nakita kong sumilay ang ngiti sa labi niya na mas lalong ikinagalit ko sa kaniya. Bakit pa siya natatawa diyan. “Bakit ka natatawa? Akala mo ba natutuwa ako sa ‘yo?”Nang makalapit na siya sa ‘kin ay ramdam ko na ang luha sa gilid ng mga mata ko. “Why are you so sad?” Aniya pero natatawa pa rin siya.
Nong gabi ring ‘yon ay hindi na namin pinag-usapan pa ang tungkol sa kanila ni Liro. Hahayaan kong kusa siyang magsasabi sa ‘kin ng tungkol sa kanila o sa kahit na anong kaugnayan niya sa nakaraan niya. Naging masaya ang pananatili ko sa ancestral house nila. Mainit ang pagtanggap sa ‘kin ng pamilya niya. Kahit na minsan ay iniinis ako ni Lihiro.Ngayon lang ay kasalukuyan akong kumakain kasama ko sina Aunt Liva, Aunt Stea at si Aunt Lhera. Nasa kusina kami at nagka-kape dahil hindi ako sumama sa shopping nina Thria. Mabilis kasi akong mapagod ngayon at mas trip ko rin na manatilli nalang muna sa bahay kesa sa gumala.“Mom, bakit nandito si Cassandra? Hindi siya pinasama ng seloso kong kapatid kina Thea?” Tanong niya. Inirapan ko siya na ikinalabi niya. Para namang ayaw niya ‘ko dito. Hmp.“No son, Cassandra chose to stay here so she’s here,” Sagot ng ina niya habang si Aunt Stea naman ay panay lagay ng strawberries sa plato ko. Nahihiya akong ngumiti sa kaniya. Hindi lang si Hiro ang
“Before we go home, puntahan muna natin ‘yong friend ko.” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Friend? Sinong friend ito na sinasabi niya? “Sino ba itong friend na tinutukoy mo?” nakagat ko ang labi ko habang tinatanong siya. Ever since,wala akong alam sa kung sino ang mga kaibigan niya. Bago pa man ako mag isip ng kung anu-ano, I shove that negative thoughts on my mind para hindi masira ang araw ko. “She’s a friend. You’ll meet her soon.” “She,” I repeated the word ‘she’. So babae ang kaibigan niya. Hindi ako nagsalita na pero nakikita ko siyang sinisilip ako sa gilid. Tinitignan ko lang siya pag ginagawa niya ‘yon. “Okay ka lang?” Tumingin ulit ako sa kaniya. “Yeah, bakit?” sagot ko. “Wala naman,” aniya at tumingin ulit pabalik sa kalsada habang kagat-kagat ang labi. Weird. "Are you sure na okay ka lang?" nilingon ko ulit siya. Ano bang gusto niyang sagot ko? "Yeah? Bakit? May gusto ka bang marinig na isasagot ko?" tanong ko sa kaniya. "Wala naman," aniya. Napailing nalang ako
Huminahon na si Mommy. Nakatulog siya to be exact habang umiiyak sa mga braso ko. It’s my first time na samahan siya sa kwarto niya habang ganito at wala siyang lakas. Malayong malayo sa Amy na kilala ko. Kinumutan ko siya at saka lumabas. Pinuntahan ko si Heyley para hingin ang contact number ni Dad.Nang maibigay niya na sa ‘kin ay saka ko tinawagan si Daddy.Sinubukan kong tawagan si Dad but cannot be reach ang contact number niya. Umupo ako sa sofa habang sinusubukan ko pa ring tawagan si Dad."Ma'am," tumingin ako kay Heyley. Nag-aalala siya habang nakatingin sa 'kin.'Dad, where are you?" Naghintay ako ng ilang minuto hoping na mag rereply si Dad sa message ko sa kaniya but si Hiro ang tumawag.Sinagot ko ito. I was about to say something ng inunahan niya ‘ko."I'm coming," ‘yon lang ang sinabi niya at agad na binaba ang tawag. Napatayo ako agad sa pagkagulat. Nandito si Mommy, baka makita niya si Hiro. Alam kong magtataka 'yon.Agad akong lumabas ng bahay. Sa labas ko hihintayi
Tumakbo ako papalapit kay Dad at niyakap siya. Kahit naman kasi sabihin na malayo ang loob ko sa kanila, hindi ko maikakaila na magulang ko pa rin sa kanila.“Dad, what happened?” Tanong ko. ‘Di ba galing sila sa Tagaytay? So bakit ang sabi ni Mommy ay may iba siya?“Come, it’s cold here.” Inakbayan ako ni Daddy at nilingon si Hiro. “Hiro, pumasok na muna tayo.”“Susunod ako sir Robert,” nanlalaki ang mata ko habang nakatingin sa kanila. Magkakilala sila? Nang magtama ang paningin namin ni Hiro, nakita kong ngumiti siya sa‘kin. Okay, what’s the meaning of this?“Okay,” sabi nito at inakay ako ni Dad papasok sa loob ng hotel. “Dad,” tawag ko sa kaniya.“I know,” sabi niya kaya tumahimik ako. Mukhang alam na niya ang sasabihin ko.Pag pasok namin sa loob ng bahay ay agad kong nilibot ito ng tingin. Maganda naman at comfy. Kumuha si Dad ng tubig at binigay sa'kin."Dad, anong nangyari?" Nag-aalala kong tanong sa kaniya. Umupo siya sa tabi ko at kinuha ang photo album na nasa mesa. Nagtat
When Dad started to talk, I’m all ears for me not to miss even the single detail of whaever he says. Unang kwinento ni Dad ang tungkol sa kanila ng best friend niya na si Andrea. Nasaktan ako sa mga nalaman ko ngayon but hindi yung malala. I think, dahil din yun sa lumaki ako na hindi close kay Mommy.“I feel in love with her. Sabay naming plinano ang kinabukasan. When you came, Andrea was happiest woman I’ve ever seen. Excited siyang makita ka. Excited siyang makausap ka at lahat lahat.” Hindi ko alam but biglang may kung anong init sa loob ko sa sinabi ni Dad. Nakuha nito ang attention ko.“Walang araw no’n na hindi ka niya kinakantahan ng lullaby o binabasahan ng storybook. Halos hindi na nga niya ako pinapansin dati dahil nakatuon ang attention niya sa ‘yo.” Bahagyang natawa si Dad habang inaalala ang mga nakaraan nila ni Andrea.“For nine months, wala siyang ibang ginawa kung hindi ang sabihan ako sa mga plano niya sa ‘yo. Cassandra, you are the center of her life.” Sabi ni Dad
We’re here in the Andrea’s grave. I am not surprised the Hiro knew this since he has lots of connection so we’re able to find this place. I’m not sure but I think Dad visit her grave since there’s a dead boquet in it.I cleaned her grave and Hiro help me to light the candle. I touch my belly and smiled. It’s my first time to visit my mother’s grave and it took me years to know about her. I visited her with the person who made me feel secure eveytime I have my breakdowns and of course with our unborn child.It feels so weird to call someone Mom who I haven’t seen even once. But my heart utter a word that made me speak. “Mom,” and I don’t know but, from the moment I called her that, the breeze of wind touched my skin.Tears started to fall from my eyes. “I’m sorry, I’m late.” Hiro hold my hand, tightly. It’s like telling me that he’s here to support me without uttering words.We sat down on the ground after Liro placed a piece of cloth in it. I introduced Hiro to her and I started to ta