Chapter 33

“Before we go home, puntahan muna natin ‘yong friend ko.” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Friend? Sinong friend ito na sinasabi niya?

“Sino ba itong friend na tinutukoy mo?” nakagat ko ang labi ko habang tinatanong siya. Ever since,wala akong alam sa kung sino ang mga kaibigan niya. Bago pa man ako mag isip ng kung anu-ano, I shove that negative thoughts on my mind para hindi masira ang araw ko.

“She’s a friend. You’ll meet her soon.”

“She,” I repeated the word ‘she’. So babae ang kaibigan niya.

Hindi ako nagsalita na pero nakikita ko siyang sinisilip ako sa gilid. Tinitignan ko lang siya pag ginagawa niya ‘yon.

“Okay ka lang?” Tumingin ulit ako sa kaniya. “Yeah, bakit?” sagot ko.

“Wala naman,” aniya at tumingin ulit pabalik sa kalsada habang kagat-kagat ang labi. Weird.

"Are you sure na okay ka lang?" nilingon ko ulit siya. Ano bang gusto niyang sagot ko?

"Yeah? Bakit? May gusto ka bang marinig na isasagot ko?" tanong ko sa kaniya.

"Wala naman," aniya. Napailing nalang ako