(Thalia's POV)
"Saan niyo ako dadalhin? Parang awa niyo na po! Bitawan po ninyo ako!"Panay ang pagpupumiglas ko habang buong pusong nagmamakaawa sa tatlong malalaking lalaki na kumaladkad sa akin. Sa laking bulas ng mga ito ay halos mabali na ang mga buto ko sa higpit ng pagkakahawak ng mga ito sa braso ko."Ang ingay tang ina! Patahimik nalang kaya natin 'to pre?" Mas lalo akong nahintakutan sa pahayag ng isa sa mga ito. Sa histura nito ay parang nauubusan na ng pasensiya. Labas pa ang dila habang nakatingin sa akin na puno ng gigil."Gago! Baka gusto mong ikaw ang patahimikin ni boss habang buhay?" Saway naman ng isa na bahagya pang binatukan sa ulo ang una kaya tumahimik ito."Magandang dalaga pa naman sana ito. Sayang lang. Kung pwede nga lang idiritso ka nalang namin sa quarters para makatikim ka naman ng langit bago mo maranasan ang impyerno!" Umiiling at dismayadong sabat naman ng isa na ikinatawa ng mga kasamahan niya kaya mas lalong nanginig ang buong kalamnan ko sa takot.Kahit balot na balot ang katawan ko sa suot na luma at maluwang na bestida ay napagdidiskitahan pa rin ako ng mga walanghiyang manyakis na 'to."Utang na loob po, ano bang nagawa kong kasalanan?" Pilit pa ring ang pagpupumiglas ko kahit alam kong malabo akong makatakas. Nanghihina na ako at sumasakit na rin ang buong katawan ko.Bigla ko nalang naramdaman na may tumakip sa bibig ko gamit ang panyo. "Ayan para tumahimik ka na! Palibhasa dalawa ang bibig ninyong mga babae kaya ang iingay niyo!" Irritableng singhal ng isa kaya tanging pagtulo ng mga luha nalang ang nagawa ko.Hindi ko alam kung saan kami patungo pero alam kong nasa loob pa rin kami ng malaking mansyon na ito. Hanggang sa napansin ko ang isang mahabang hagdanan na tinatahak namin pababa sa basement na ayon dati sa mga kasamahan kong katulong ay abandonado na raw."Uhmmmmm!"Mas lalo akong nilukob ng takot nang dalhin ako ng mga ito papasok sa loob. Sobrang dilim ng paligid. Wala akong makita maski isang liwanag.Pabagsak akong itinulak ng mga ito kaya napaupo ako sa sahig."Pasensiya na Ms. Ganda pero diyan ka na muna. Huwag kang mag alala, wala namang multo diyan kaya walang kakain sayo." Rinig ko pa ang hagikhikan ng mga ito hanggang sa marinig ko ang tuluyang pagsarado ng pintuan.Nanginginig ang mga kamay ko habang tinatanggal ang panyong nakatali sa bibig ko. Humahagulhol kong niyakap ang sarili. Hindi ko alam kung anong ginawa kong mali at kasalanan! Napuno ng kaguluhan ang isip ko sa kung bakit ginagawa ito ng mga lalaking iyon. At sinong boss ang tinutukoy ng mga iyon na nag utos sa kanila?Tatlong araw magmula nang mawala si Don Vivencio ay pinagtipon tipon lahat ng kasambahay ng mansyon at mga tauhan ng hasyenda. Yung maski isa sa amin ay pinagbawalang lumabas na malabo rin namang mangyari dahil napakahigpit ng mga bantay na pawang mga armado pa.Tapos kanina ay isa isa ng pinapalabas ang lahat hanggang sa ako nalang mag isa ang natira na labis kong ipinagtataka.At ngayon ikinulong pa ako rito sa loob ng napakadilim na basement."Ahhhhhh! Palabasin niyo ako rito! Kailangan pa ako ng lola ko." Nagsusumigaw ako kahit alam kong wala namang makakarinig sa akin.Takot na takot ako. Pakiramdam ko hindi ako makakahinga sa sobrang dilim ng paligid. Kumakalam na rin ang sikmura ko dahil kaninang tanghali pa ako hindi kumakain.Ano kayang gagawin nila sa 'kin? Papatayin ba nila ako? Ngunit bakit? Ano bang nagawa kong kasalanan? Nagtrabaho lang naman ako ng marangal para sa amin ng lola Cita ko, para makabayad na rin sa taong tumulong sa pagpapaopera sa kanya.Mas lalo lang pinipiga ang dibdib ko sa sakit nang maalala ang lola kong bukod tanging naging karamay ko sa lahat. Ang kaisa isang taong nag aruga sa 'kin magmula ng iwanan ako ng nanay ko at hindi na kailanman binalikan.Matagal ng yumao ang lolo ko at nag iisang anak niya naman ang nanay ko na ayon sa kwento ni lola ay napariwara ang buhay dahil sa pagbabarkada. Nagtrabaho raw iyon sa bar bilang entertainer na mahigpit niyang tinutulan ngunit sadyang matigas ang ulo. Hanggang sa nabuntis ng isang foreigner na customer at ako ang naging bunga. Na di naman maipagkakaila dahil kahit laki sa hirap ay natural pa rin ang kaputian ng aking balat, matangkad at may matangos na ilong.Sobrang hirap man ng buhay namin ay napalaki ako ng lola ko at naitaguyod ang pag aaral kahit hindi man nakagraduate ng highschool. Basta marunong lang akong magbasa at magbilang ay sapat na iyon sa isang kagaya kong dukha.Kaya noong nagkakomplikasyon si lola sa baga at naospital ay halos mabaliw ako kakahanap ng pera pambayad sa operasyon niya. Labis labis ang pagdarasal ko nun para lang maisalba ang buhay niya.At agad namang binigay ng Maykapal ang kahilingan kong iyon nang taimtim at umiiyak akong nagdarasal sa loob ng simbahan at doon ko nakilala ko si Ma'am Ara, ang babaeng nag alok sa akin ng tulong pinansyal kapalit ng paninilbihan at pag- aalaga ko sa namayapang si Don Vivencio Villaroman."Ako na ang bahala sa lahat ng gastusin ng lola mo sa ospital, sa operasyon niya hanggang sa ilang buwang maintenance ng gamot."Parang hulog ng langit ang babae nang alukin ako nito ng tulong. Nasa chapel ako ng ospital, umiiyak habang taimtim na nagdarasal nang makita ako nito, nilapitan at nagpakilala sa isa't isa kaya nang magtanong ito kung bakit akong umiiyak ay kinuwento ko sa kanya ang malaking problemang kinakaharap namin ng lola ko.Pinunasan ko ang luhaang mga mata at sumilay ang liwanag ng pag asa sa aking mukha."Talaga po ma'am? Sigurado po kayo?" Di makapaniwalang tanong ko dahil ngayon lang kami nagkakilala pero walang pagdadalawang isip siyang nag alok ng tulong na hindi basta basta.Marahang ngumiti ang babae bago tumango. Sopistikada ang hitsura nito na halata namang nakakaangat sa buhay kaya di ko talaga inaasahan na lalapitan ako nito at tutulungan."Minsan din akong nakaranas ng hirap kagaya mo kaya alam na alam ko ang pakiramdam. Taos puso ang tulong na ibibigay
Bitbit ang lumang bag ay emosyonal akong naglakad patungo sa isang pick up kung saan naghihintay si Ma'am Ara sa akin.Sinalubong ako nito ng isang matamis na ngiti."Magandang umaga po ma'am." Magalang na bati ko sa ginang."Come in Thalia." Alok nito, nakaturo sa bakanteng upuan na nasa tabi niya kaya inalalayan akong pumasok ng isang bodyguard nito."Bueno, bago tayo umalis, you need to sign this documents. Requirements ito para makapasok ka sa mansyon." Anito sabay lahad ng ballpen at folder na hawak niya. Walang pagdadalawang isip ko naman itong kinuha. Ganoon naman talaga kapag nag aapply ng trabaho, may mga papeles na kakailanganin. Pasalamat nga ako at si Ma'am Ara na ang nag asikaso ng lahat at tanging pirma ko nalang ang hinihingi nito."Here and there and there." Turo nito sa mga blangko na kailangan kong pirmahan. Dahil naman english ang nakasulat ay di na ako nag abala pang basahin lalo pa't di ko rin naman ito mauunawaan."Tapos na po ma'am." Masayang ani ko at ibinalik
Yakap-yakap ko ang dalawang tuhod habang sinasariwa ko ang lahat ng alaala sa kung paano ako napadpad sa mansyon na ito. Di ko mapigilan ang sarili sa paghikbi dahil parang bulang naglaho ang pag asa kong makaahon kami sa kahirapan at mapatuloy ang gamutan ni Lola Cita hanggang sa gumaling siya.Magda-dalawang buwan pa lang ako sa pamamasukan dito ngunit heto ako, nasisidlak sa nakakapanghilakbot na sitwasyong ito. Sa sitwasyong wala akong ideya kung bakit nangyayari at kung paano ako makakatakas para muling makapiling ang Lola Cita ko.Hanggang ngayon blangko pa rin ako sa lahat dahil naging maayos naman ang pamamasukan ko. Na kahit nagpanggap ako bilang isang lehitimong caregiver ay naalagaan ko namang maayos ang butihing Don at nagampanan kong mabuti ang aking trabaho. Sadyang di ko lang alam at wala akong ideya kung bakit biglaan iyong inatake dahilan ng pagkasawi niyon.At lahat ng tao sa mansyon ay alam kung gaano ko inalagaang mabuti si Don Vivencio. Na maski isa sa kanila ay
( Maximus POV )I put my shades on at inayos ko rin ang suot na coat pagkalapag ng eroplano. Nauna na ang mga tauhan ko bitbit ang maletang may lamang mahahalagang gamit.And as I step outside the plane, naramdaman ko kaagad ang malamig na hanging dumadampi sa pisngi ko. Kasabay nito ang init na nagmumula sa papalubog na araw. It's the same scenario six months ago, the last time na umuwi ako matapos mamalagi ng ilang taon sa States."Max! Dude!"Bradley uttered sabay hagis ng susi ng sasakyan ko, it's a new model of Roll's Royce na bilyon ang halaga. Nasalo ko naman ito kaagad kaya natatawang napailing ang loko."Matinik ka pa rin talaga! Welcome back Maximus Villaroman!" He welcomed me with wide arms open nang tuluyan akong makababa pero tinulak ko lang ang noo nito."Kailan ka pa naging bakla?" Turan ko sa seryosong boses pero mas lalo lang itong natawa."Actually, ngayon lang! After I saw you! Tang ina, mas lalo kang pumogi!" Sakay naman nito sa biro ko kaya napailing nalang ako. W
( Thalia's POV )Sa labis na pag iyak at kapaguran ay nakatulugan ko na ang paghihintay kay Manang Sonya. Nakasandal lang ako sa may pader dahil hindi naman ako puwedeng humiga at matulog sa malamig na sementadong sahig.Buti nalang at may pagkain na hinatid ang isang lalaki kanina kaya kahit papaano'y nagamot ang sikmura kong kumakalam sa gutom.Naalimpungatan lang ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Di ko agad pinailaw ang flashlight sa takot na baka isa na naman ito sa mga lalaking nagkulong sa 'kin dito."Thalia... iha..."Agad akong napatayo nang marinig ang mahinang pagtawag ni Manang Sonya. "Manang!" Pinailaw ko kaagad ang hawak na flashlight at ganoon rin ito sa dala niya."Pasensiya na, hindi ako nakabalik kaagad. Hinintay ko pang makatulog ang mga bantay mo. Eto, may dala akong pagkain mo." Anito sabay abot ng dala niyang basket na may lamang mga prutas, tinapay at bottled water."Narinig ko kanina na dinalhan ka ng pagkain dito kaya yan nalang ang binigay ko para hind
Hindi ako nakakain dahil sa pag iisip. Sobra akong kinakabahan at di mapalagay dahil sa sinabi ng lalaki kanina. At kahit anong pilit ko sa sarili na maging matapang, nilalamon pa rin ng takot at pangamba ang emosyon ko.Yung gustong gusto kong maging matapang sa harapan ng walanghiyang may pakana nito sa 'kin, pero sa tuwing naiisip ko na baka hindi lang iyon baliw kundi isang halimaw ay pinapangunahan agad ako ng kaduwagan.Napasabunot ako sa buhok ko. Para na 'kong mababaliw sa pag iisip.Hanggang sa hindi ko namalayan ang paglipas ng oras dahil sa matinding pag iisip. Nang muling bumukas ang pintuan ay saka pa lamang nabaling ang atensyon ko.At mas sumibol ang bolta boltaheng kaba nang masilayan ko na dalawang lalaki ang pumasok ngayon. "Ano miss beautiful, nagdasal ka na ba?" Biglang bulalas ng isang lalaki habang naglalakad ito papalapit sa 'kin kaya napayakap ako sa sarili ko habang napapaatras."A--- ano ang gagawin niyo sa 'kin?" Pinatatag ko ang boses kahit pa man nanganga
Para akong tinakasan ng kaluluwa ko sa magkahalong gulat at takot."Si-- sino ka? A---- anong ibig mong sabihin? Anong kasabwat?" Puno ng kaguluhang tanong ko. Nanginginig pa ang labi ko dahil alam kong isang kalabit lang nito sa baril ay matatapos ang buhay ko sa isang iglap lang."Don't fucking ask me questions wicked woman! Ikaw ang putang inang sino at sinong nag utos sayo para patayin si Don Vivencio?" Matigas at puno ng galit ang boses nito na umalingawngaw sa buong paligid. Napaawang ako sa labis na pagkagulat at pagtataka sa paratang nito."Anong pinagsasabi mo!? Anong pinatay? Wala akong alam sa paratang mo kaya wag mo po sana akong pagbintangan! Caregiver ako ng Don at inalagaan ko siya ng maayos." Pasigaw na paliwanag ko.Gulong gulo ako. Bakit ako inaakusahan ng lalaking ito? Ibig bang sabihin nito, pinagbibintangan ako sa pagkawala ng butihing Don kaya ako ikinulong na parang mas masahol pa sa isang kriminal? Kaya ba nila ako iginapos?"Damn you liar!"At bigla akong napa
( Maximus POV )Nagngingitngit ako habang pabalik balik na naglalakad sa pasilyo ng mansyon hithit ang sigarilyo. Tang ina, sinong Ara Sanchez ang tinutukoy ng babae? Kasabwat ba niya ang pangalang binanggit niya?Agaran kong kinuha ang cellphone ko para tawagan ang isa sa mga private investigator ko."This fucking Ara Sanchez! Find this woman." Agad na utos ko."Boss, may larawan ka ba? O ibang pagkakakilanlan?" Sagot nito sa kabilang linya kaya namuhay na naman ang pagkairita sa 'kin nang maunawaan ang ibig nitong ipahiwatig.Fuck! That name is so damn common. Mukhang napakaraming Ara Sanchez sa buong Pilipinas!I need an sketch artist!"Damn! Fine fine, I'll call you again." Ani ko't matapos ibaba ang tawag ay si Bradley naman ang tinawagan ko.Napailing nalang ako ng sagutin nito ang tawag at unang bumungad sa akin ang mga ungol sa kabilang linya."Ahhh fuck suck it baby, so good!"The jerk is doing shits as usual."Ano na naman bro!?" Halata pa ang irritasyon sa boses nito na mukh