CHAPTER 16
" Babalik na tayo ng lungsod. Ano po ang masasabi mo Ms. Nicole. Para sainyo ba ay safety ang mga pamangkin niyo po dito? " agad nitong tanong sa akin. Iba talaga ang kaba ko. " Maganda dito makakain sila ng mga preskang mga gulay. At makapagtrabaho pa sila dito kung gustuhin nila. Sige bukas pagdating natin sa bahay kausapin ko sila kaagad tungkol dito. Saka na natin ipaalam sa kanila ang kalunos lunos na nangyari kay Myrna. Sigurado akong hindi pa handa ang kanilang mga isipan at puso. "dagdag ko nito. Tumango lang si Marlon Xer. Kinakabahan ako sa kanyang mukha. Alam ko na may masamang nangyari ngunit ayaw lang nito magsalita.
" Nakakatuwa naman! Ang dami mga gulay na ipapadala ng mag asawa sa atin." natutuwa kong sabi. " Warren! Halika muna saglit tulungan mo muna ako doon sa taas kunin daw natin
Halos di mapakali si Nicole sa mga kilos ni Marlon at Warren. Halatang may nangyayari na di nila sinasabi sa babae. Hinayaan na muna nito ang mga kasamahan . Nang makasakay na sila ng kotse tahimik ang mga ito. Mukhang umiiwas. Hindi na napigilan ni Nicole ang sarili at siya na ang bumasag ng katahimikan ng dalawa. Hindi pa rin siya nito pinapansin. Ngunit nang di kalaunan ay agad na pinahinto ni Marlon a g kotse . Unang lumabas si Warren at sumunod si Nicole.. At maya maya pa'y lumabas na din ng kotse si Marlon. Hindi na nito napigilan ang sarili. Sinabi na nito kay Nicole kung ano ang malaking problema.
CHAPTER 17 " Magandang tanghali po Miss Nicole. Nasa funeral Homes na po ang bangkay ng inyong mga pamangkin. Naparito lamang kami upang maghanap po ng karagdagang imbestigasyon sa lugar na kung saan nangyari po ang pagpatay sa kanilang tatlo. Huwag po muna kayo manggalaw ng kahit na anong gamit dito hanggat hindi po namin sinasabing clear. Maliwanang po ba. Hinihintay pa po natin ang resulta ng pag imbestiga." paliwananag ng isang pulis na nag imbistiga sa nangyari. Hindi ko mapigilan ang aking sarili. " Kahapon pa po nangyari ang krimen , bakit hanggang ngayon hindi niyo pa natapos ang pag iimbistiga? Napakabagal naman sir!" nagtitimpi lang ako pero gusto ko na magwala. " Aabutin kayo ng bienti kuwatro oras maglalapse na kapag may nahuli kayong tao ...mga ebidensiya nawawal
CHAPTER 18 " Natatakot ako para sa pamilya ko at mga anak baka malaman nila na buhay ako. Babalikan ako ng mga taong iyon. Sobrang sama ng mga pag uugali. Hindi ko sila kilala at hindi ko alam kung ano ang mga pagkatao ng mag iyon. :.natatakot na sabi sa akin ng guwardiya. Huwag ka mag alala ako na ang bahala. Sa akin ka na magtatrabaho. Payag ka ba? " " Eh...wala na po ako magagawa Mam, nangyari na po ang nangyari kailangan ko nalang ang lakas ng loob at tapang sa pagharap sa mga mangyayari pa sa paparating. Maraming salamat Ma'am sa pagligtas po sa akin." sabi nito sa akin. " Huwag ka mag alala ako na ang bahala saiyo mula ngayon . Sa nangyari sa mga pamangkin ko magbabayad sila sa akin!".sabi ko naman. " Maitanong ko lang Ma'am, kakilala niyo po ba ang lalaking bumaril sa akin? Bakit po galit sainyo ang taong
CHAPTER 19 " Huminto ka malapit sa waiting area sa harapan ng Mcdo. Ayun nakikita ko na siya. Thank you Marlon. Tawagan ko na siya." sabi ko kay Marlon. Agad na huminto si Marlon sa harapan ng Mcdo. Tinawagan ko na agad si Micca Zon ang isa sa mga tauhan kong nurse din. Nagbakasyon kasi ang isa ko pang tauhan sa kanilang probinsiya kaya si Micca naman ang aking isasama. Agad na sumakay si Micca nang kotse. " Magandang araw po sainyong lahat." pagbati nito. " Hi Micca how are you? Anyway, this is Marlon Xer, this Warren Boiz, and Arnold ito yong sinasabi ko sayo. Pwede mo na siya icheck ngaun. Habang nagbabyahe tayo. May sugat po siya sa braso maliit lang. Ikinalat niya lang ang dugo sa buo niyang mukha upang mapaniwala ang mga kriminal na patay na siya." agad k
CHAPTER 20 Sobrang bigat ng aking pakiramdam nang bumalik muli ang lahat na mga nangyayari sa buhay ko sa aking isipan. Iyak ako ng iyak na hindi ko na napipigilan. Alam ko na napapansin nina Marlon , Warren, Arnold at Miccah ang aking pag iyak. Tahimik lang silang apat at nakiramdam. Pinabayaan nila akong umiyak hanggang sa wala na akong mailuluha pa. " Dito na tayo. Iiwan na natin dito ang kotse. Warren, alalalayan mo si Arnold paakyat. Ako na magdala ng mga gamit natin." Utos ni Marlon kay Warren. Agad na lumabas ng kotse si Warren at binuksan ang pintuan ni Arnold. Agad itong inalalayan palabas ng kotse. Lumabas na rin si Miccah . Nasa loob pa rin ako ng kotse at malalim pa rin ang aking iniisip. Binuksan na ni Marlon ang pintuan ko. Kaya lumabas na rin ako. Nakikiramdam lang naman ako sa kanil
CHAPTER 21 Pagkatapos ng hapunan agad na nagpahinga kaming lahat. Halos hindi ako makatulog dahil naalala ko ang aking mga kapatid. Iyak ako ng iyak. Halos mabaliw ako sa kaiisip kung bakit nangyayari ang lahat ng ito sa buhay ko. Patay na silang lahat. Ang anak ko nalang ang naiiwan sa akin ngunit hindi ko pa alam kung nasaan siya. At sa pagkakataong ito kailangan ko makuha at mailigtas ko ang aking anak sa kamay ng mga demonyo. Hindi ko namalayan napaidlip na pala ako. Habang ang aking mga mata puno nang luha. Ang himbing ng aming pagpahinga. Pagod na pagod. Nagulat ako ng mag alarm ang aking celphone. 7: 45 na ng umaga. Agad akong bumangon. Dumretso ng banyo. Nagtoothbrush, naghilamos at nagsuklay nang sandali. Maya maya pa'y may kumakatok na sa aking kwarto. Sina Marlon, Warren, Arnold, Miccah, Mang Kiko at Aling Tricia.
CHAPTER 22 Ngayong patay na lahat ang mga kapatid ni Brenda. Ano kaya ang binabalak ni Miss nicole? Bakit babalik siya ng America? Ano kaya ang kanyang gagawin? Mahahanap pa kaya ni Brenda ang kanyang anak? Paano kaya niya maipaglaban o maiganti ang nangyari sa kanyang ina at mga kapatid? Nakikita natin na sobrang sakit ang kanyang dinanas sa buhay ngunit hanggang ngayon ay patuloy niyang nilalabanan ang sobrang sakit na kanyang nararamdaman. Pakiramdam niya duro na durog siya . Ngunit heto, patuloy pa rin siya na lumalaban at tinanggap ng buong tapang kahit na ganun pa man ang nangyari sa buhay niya.
CHAPTER 23 Naghintay kami sa baba ng mahigit isang oras. Maya maya pa'y dumating na ang aking drayber. SI Lito Campuz. Hindi ito nagsasalita agad na kinuha ang aking mga gamit at nilagay sa likod ng kotse. " Lito Campuz! Si Marlon isa sa mga malalapit ko na kaibigan, siya'y kakampi natin . Hindi lang namin kasama dito si Warren. Bale dalawa sila." Ngumiti ito at kinamayan si Marlon. " Hello po Sir Marlon maganda hapon po sainyo." pagbati nito kay Marlon. " Hi kuya Lito Campuz. Ingatan niyo po si Miss Nicole. Mag ingat po kayo sa pagmamaneho." ani ni Marlon. " Huwag po kayo mag alala sir Marlon, safe po si Miss Nicole kapag ako ang kanyang kasama." nakangiting wika nito. " Alis na kami kailangan ko na rin umalis kasi may meeting pa ako mamaya mga alas dyes ng gabi. ( 10pm)".sabi ko kina Marlon. Agad akong
Hello to all my readers and supporters. Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang. Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala. Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya. Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya nito? Ilang taon na ang nakalipas. Malaki na ang bata.