CHAPTER 21
Pagkatapos ng hapunan agad na nagpahinga kaming lahat. Halos hindi ako makatulog dahil naalala ko ang aking mga kapatid. Iyak ako ng iyak. Halos mabaliw ako sa kaiisip kung bakit nangyayari ang lahat ng ito sa buhay ko. Patay na silang lahat. Ang anak ko nalang ang naiiwan sa akin ngunit hindi ko pa alam kung nasaan siya. At sa pagkakataong ito kailangan ko makuha at mailigtas ko ang aking anak sa kamay ng mga demonyo. Hindi ko namalayan napaidlip na pala ako. Habang ang aking mga mata puno nang luha. Ang himbing ng aming pagpahinga. Pagod na pagod. Nagulat ako ng mag alarm ang aking celphone. 7: 45 na ng umaga. Agad akong bumangon. Dumretso ng banyo. Nagtoothbrush, naghilamos at nagsuklay nang sandali. Maya maya pa'y may kumakatok na sa aking kwarto. Sina Marlon, Warren, Arnold, Miccah, Mang Kiko at Aling Tricia.
Masayang kumain sina Marlon at Warren...Miccah , Miss Nicole , Mang Kiko at Aling Tricia. Napasarap ang kain ng mga ito. At agad na nagpahinga pagkatapos ng kumain dahil kinabukasan maaga pa ang mga ito magising upang abangan ang paglibing sa mga kapatid ni Brenda. Halos hinsi agad makatulog si Miss Nicole dahil naisip nito ang mga pamangkin. Pero sa katagalan nakaidlip din ito. Kinaumagahan maaga pa ito naligo. Lahat sila ay umakyat na sa 3rdfloor upang magkaroon ng cgnal. Pahirapan kaai ang signal sa lugar na iyon dahil napakabundok na ito. Nang makita nina Nicole ang paglibing sa kanyang mga pamangkin. Haloa hindi na ito makahinga aa iyak Nasa sobrang sakit ang kanyang naranasan ngaun. Surog na duro na ang kanyang puso. Hindi na nito tinapos pa ang paglibing bumaba na ito.
CHAPTER 22 Ngayong patay na lahat ang mga kapatid ni Brenda. Ano kaya ang binabalak ni Miss nicole? Bakit babalik siya ng America? Ano kaya ang kanyang gagawin? Mahahanap pa kaya ni Brenda ang kanyang anak? Paano kaya niya maipaglaban o maiganti ang nangyari sa kanyang ina at mga kapatid? Nakikita natin na sobrang sakit ang kanyang dinanas sa buhay ngunit hanggang ngayon ay patuloy niyang nilalabanan ang sobrang sakit na kanyang nararamdaman. Pakiramdam niya duro na durog siya . Ngunit heto, patuloy pa rin siya na lumalaban at tinanggap ng buong tapang kahit na ganun pa man ang nangyari sa buhay niya.
CHAPTER 23 Naghintay kami sa baba ng mahigit isang oras. Maya maya pa'y dumating na ang aking drayber. SI Lito Campuz. Hindi ito nagsasalita agad na kinuha ang aking mga gamit at nilagay sa likod ng kotse. " Lito Campuz! Si Marlon isa sa mga malalapit ko na kaibigan, siya'y kakampi natin . Hindi lang namin kasama dito si Warren. Bale dalawa sila." Ngumiti ito at kinamayan si Marlon. " Hello po Sir Marlon maganda hapon po sainyo." pagbati nito kay Marlon. " Hi kuya Lito Campuz. Ingatan niyo po si Miss Nicole. Mag ingat po kayo sa pagmamaneho." ani ni Marlon. " Huwag po kayo mag alala sir Marlon, safe po si Miss Nicole kapag ako ang kanyang kasama." nakangiting wika nito. " Alis na kami kailangan ko na rin umalis kasi may meeting pa ako mamaya mga alas dyes ng gabi. ( 10pm)".sabi ko kina Marlon. Agad akong
Hello to all my readers and supporters. Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang. Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala. Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya. Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya nito? Ilang taon na ang nakalipas. Malaki na ang bata.
Hello to all my readers and supporters. Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang. Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala. Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya. Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya ng kanyang nag iisang anak
CHAPTER 26 Maaga kung pinasundo si Miccah. Tinawagan ko muna si Marlon upang ipaalam kay Miccah ang nais kung iparating. Si Marlon na muna ang bahala sa guwardiyang si Arnold. 9:30pm ay umalis na kami ng akj g drayber. Nagkita kami ni Alpha. Isa sa mga tauhan ko na may mataas na posisyon . " Nakuha ko na po Miss Brenda ang lahat nang impormasyon na inyong nais. Positibo po na iisang tao lang ang gumawa ng lahat lahat ng ito."paliwanag nito sa akin. " kung ganun...sa aking pagbabalik isasagawa ko na ang matagal ko nang plano. At gusto ko na makuha ang aking anak na matagal nang nawalay saakin."sabi ko kay alpha..." Nandito lang ako Miss Brenda hindi kita pababayaan sa abot ng aking makakaya. Si
CHAPTER 27 Umalis sina Marlon at Warren sa bahay bakasyunan nina Marlon at nang kanyang mga magulang. Yong mag asawa ay pinag iingat ni Marlon at pinababantayan na rin ng mga tauhan ni Marlon nang hindi alam ng dalawang matanda. Hindi ko natingnan ang oras mag alas dyes na pala ng umaga. Abalang abala ang mga tauhan ko sa paghahanda at pagluluto ... ang hindi nila alam na may darating na mga pagkain dahil nag order ako. Nakangiti ang lahat . Masayang masaya. Maya maya pa'y lumabas na si Miccah. Nagulat ang lahat at nabigla sila ng nakita nila si Miccah na dumating. Kahit sa ganitong paraan nararamdaman kong may kasama ako. Nararamdaman ko na may nagmamahal pala sa akin. May mga tao pang nagmamalasakit sa akin sa
CHAPTER 28 Inayos ko na ang aking mga dadalhin . Ang aking pasaporte at plane ticket. Kinandado ko ang mga pintuan ng buong bahay at saka umakyat sa kwarto ko. At kinandado muli ang aking kwarto . Mag isa lang ako sa bahay. Dahil umalis na lahat ang mga tauhan ko. Dahil sa pagod nakatulog agad ako. At wala na akong alam pa sa mga nangyayari sa labas. Ang hindi ko alam ay pinasok na pala ako ng mga kalalakihan sa bahay na wala akong kamalay malay. Masarap at napakahimbing ng aking tulog at kahit anumang ingay o kalabog ay hindi ko namamalayan o narinig. Biglang tumunog ang aking mobile. " Miss Nicole! Miss Nicole! Nasaan po kayo? Nasa mabuti po ba kayong kalagayan?"tanong nito sa akin. " Bakit? Dito ako sa kwarto ko nakatul
CHAPTER 29 Pagkalipas ng ilang sandali. Tapos na kami nag almusal. Hindi pa rin nakaimik sina Marlon at Warren. Naunawaan ko ang nasa isipan nila. Mga katanungan na nais nila itanong sa akin. Ngunit nag aalinlangan sila. Agad kung binasag ang katahimikan sa kalagitnaan ng aming pagtatapos ng almusal. " Sayang at wala na Brenda! So paano Marlon hatid niyo na ako ng airport. Doon na lang ako maghihintay ng oras." sabi ko. Mukhang hindi ako naririnig . Kaya inulit ko muli ang aking sinabi. " Marlon! Warren! Hatid niyo na ako ng airport, doon na lang ako maghihintay ng oras. Para wla na ako iispin pa mamaya." Paliwanag ko. " " Tara na Miss Nicole! Mag ingat po kayo sa inyong byahe mamaya." sabi ni Marlon " Maraming salamat Mar