Chapter 31

Honeylette POV

Mula sa kinatatayuan ko ay nililinga ko ang kambal sa labas nang bahay nila. Kasalukuyan akong nakatayo sa gilid nang puno na dating pinagtaguan ko.

Ngunit wala akong nakikita sa labas nang bahay, ni ingay ay wala akong naririnig. Marahil ay nasa loob lamang ang mga ito.

Nagpasya na akong umalis sa lugar na iyon, para umuwi. Wala akong dahilan para manatili pa dito.

Ngunit napahinto ako sa paghakbang nang tumunog ang aking celphone. Kinuha ko iyon sa aking bag. Nakita ko ang isang numero.

Sino naman ang tumatawag na ito?. Tanong ko sa aking isipan. Hindi nakarehistro ang numero. Nagdalawang isip ako kung sasagutin ko ba ang tawag. Sa bandang huli ay nagawa ko itong sagutin.

Pinindot ko iyon at inuupong sa aking tainga.

"Ate." Kumalabog bigla ang aking dibdib nang marinig ang munting tinig na iyon.

Boses iyon ni Dan.

"Ate tulungan mo kami." Natatakot na tono ng boses nito.

"Bakit anong nangyari?” Gulat kong tanong. Ngunit hin