SCARLETT “Sigurado ba kayong dalawa lang ang pupunta doon? Masyadong delikado ang gusto niyo mangyari.” Seryosong sabi ni Boss habang palipat-lipat ang tingin sa amin ni Night. Nandito kami sa meeting room at nag-uusap usap. Nasabi na rin namin kay boss ang mga pinag-usapan namin kanina noong nasa labas kami ng ER. “Mas ok ng kami lang ni Night ang pumunta Boss, Iniiwasan namin na may masaktan pa ulit. Hindi na ako makakapayag na maulit ang nangyari kela Gunner.” Seryosong saad ko habang nakatingin sa mata ni Boss. “Isa pa baka makahalata sila kapag marami tayo Boss, Pupunta kami doon para tignan kung nandoon sila Ishida, Baka may makuha din kaming impormasyon kung saan sila naglulungga..pero ang pinaka pakay namin doon ay ang mga tarantadong nambugbog kela Gunner.” Singit na turan ni Night. Bumuntong hininga si Boss, saka seryosong nagsalita. “Alam kong galit kayo dahil sa nangyari kela Gunner, pero ‘wag kayong magpadalos-dalos ng desisyon. Alalahanin niyo bigatin ang
Nangunot ang noo ko at nagtaka. “Thunder? What are you doing here?” Tanong ko na siyang kinagulat namam nito. “Anak ng! Bakit naman nang-gugulat Sir?” Gulat na sabi nito saka humarap sa akin. “I'm asking you, what are you doing here at this time of night?” Seryoso kong tanong. Bigla akong nagduda dahil nandito ito ngayon. Alanganin naman itong tumingin sa akin habang kakamot kamot sa kanyang batok. “E, kasi. ano Sir ‘e..Uh, kasi—” “What? Diretsahin mo ako Thunder, hindi ‘yung pinag-iintay mo ako. Anong ginagawa mo dito?” “Sorry Sir, Napag-utusan kasi akong bantayan kayo ngayon.” Maingat niyang sagot. What?! Sh*t, don’t tell me umalis na naman si Louise? Iniwan na naman niya ako ng walang paalam? “Where is Louise?” Malamig kong tanong. Nag-iba na ang hilatsa ng aking mukha. “Pasensya na Sir, pero hindi kasi pwede sabihin kung nasaan siya.” Nag-aalangan niyang sagot. “So, wala nga dito si Louise? Umalis nga siya?” Dahan dahan naman itong tumango. D*mn it! A
LUCIEN Continuation… MAINGAT akong lumabas ng kwarto habang palinga-linga sa paligid. Kailangan kong mag doble ingat dahil nandito si Thunder. Siguradong magiging hadlang siya sa pag-alis ko. Nasaan kaya siya? Sana ay wala siya sa labas para hindi ako mahirapan. Dahan-dahan akong bumaba. Mabilis akong kumubli sa malaking base sa gilid para silipin ang living room kung may tao. Napangisi ako ng makitang malinis at walang bakas ng mga bodyguard. Mukhang ang iba ay nagpapahinga na at ang iba ay breaktime. Sana ganun din si Thunder. Nilakad takbo ko ang main door saka mabilis na pumuslit sa garahe. Tagumpay naman akong nakasakay. Buti wala sa paligid si Thunder. Umaayon sa akin ang pagkakataon. Ngayon ang iisipin ko na lang ang mga bantay sa gate. Madali na lang iyon dahil mga guard lang naman ang nandoon. Pinaandar ko na ang sasakyan. Tsk, I expected hinarang ako ng isang guard. Binaba ko ang salamin ng sasakyan saka sila malamig na tinignan. “Open the gate.” Ut
****** Sh*t! It looks like I know where to find her. I've almost searched the entire bar, but she's not here. She must be there! D*mn, did she get involved in the trouble again?! Sumilip ako, Pilit kong pinakikinggan saan nang gagaling ang barilan. Hanggang sa naglakas loob na akong lumabas sa pinag tataguan ko at sinundan ang putukan. Dinala ako ng paa ko sa likurang bahagi ng bar. Mas lalong luminaw ang sigawan at barilan. Maingat akong lumabas sa likod ng bar saka mabilis nagtago sa mga malalaking box doon. Bahagya nanlaki ang mga mata ko ng makita si Louise at Night sa kabilang side kung saan nakikipag palitan ng putok ng baril sa mga...tagilan ako. D*mn, sila iyong nakita kong mga tao kanina na nakaitim. Baril nga ang nakita ko kanina! Hindi ako namamalikmata lang. Sinilip ko si Louise walang emosyon siyang nakikipag barilan sa mga ito. Tangina, dito ko talaga siya nakita. Ano na naman kayang dahilan bakit siya nakikipag laban sa mga ito. Hindi ko alam ang kabang n
SCARLETT “Hey, you okay?” Napalingon ako kay Night saka marahang tumango. Sino kaya ‘yon? Magaling magtago hindi ko man lang makita kung nasaan ito. “Let’s go to the second floor. Magmasid tayo doon.” “Sige.” Sagot ko kay Night saka namin tinahak ang patungo sa second floor ng bar. Ilang minuto rin kaming paikot-ikot sa taas bago kami nakapag desisyon na bumaba na dahil wala naman kaming napansin na kahina-hinala sa mga VIP rooms sa taas. Sunod naming binabay ang mga corner na walang CCTV ng bar pero wala rin kaming napansin. Hanggang sa dumako kami sa daan patungo sa likod ng bar. Balak na sana naming silipin ang likod ng bigla kaming napatigil ng marinig ang nagmamadaling kilos ni Sapphire sa earpiece. ‘Doc! ano po ang balita sa mga kaibigan ko?’ Nanlaki ang mga mata ko saka bumaling kay Night na ganun rin ang reaksyon, Sumenyas siyang gumilid muna kami. Dumagundong ang kaba sa aking dibdib habang hinihintay ang sasabihin ng doktor. ‘The patient’s is now
“Guys!” Sigaw ni Sapphire. “Yes, why?” Sagot ko habang inaayos ang kinuhang baril. Binalik ko naman sa holster ang sarili kong baril. “Mawawala ako ng ilang minuto dahil nilipat na sila Gunner sa kwarto nila. Ililipat ko lang ang gamit ko doon. Give me 10 to 15 mins. Kaya niyo ba?” “Yeah, don’t worry about us. Go.” Sambit ko saka lumabas sa pinag tataguan saka nakipagbarilan ulit. Ganun din naman ang ginawa ni Night. Habang nakikipag barilan ay nilingon ko ang mga bodyguards at ang lalaki. Sinenyasan ko silang umalis na. Nakakaunawang tumango ang mga ito at mabilis na naglakad palayo dala ang briefcase na sa tingin ko naglalaman ng pera o mga importanteng dokumento, kaya gustong gusto makuha nila Ishida ng ganun kadali. Tss, mga h@yop talaga. Balak pa sanang habulin ng mga tauhan ni Ishida ang mga ito ng paputukan namin sila at walang awang pinagbabaril. Nagsigawan ang kalaban habang pinauulanan din kami ng bala. Agad kaming nagtago. Tsk, “Night, may bala ka pa?”
Just like a while ago, we tried to reduce their numbers. We let them waste the bullets in their guns. It would be difficult to fight them at long range. Besides, we're out of bullets ourselves, so we needed to distract them as much as possible to waste their bullets uselessly. Para mano-mano ang maging laban. Once we had reduced their numbers and they ran out of bullets, they drew their weapons from their backs: daggers and kunai. Tss. Binalik ko ang sariling baril sa holster saka kinuha ang dagger. May natitira pang isa o dalawang bala sa aking baril kaya binalik ko ito sa lagayan magagamit ko pa ito mamaya. Sumugod kami ni Night sa mga ito. Habang nakikipag laban ay panaka naka akong sumisilip sa kinaroroonan ni Lucien para tignan kung may nakapansin ba dito. Habang nakikipag laban din ako ay umuurong ako palapit sa pwesto niya. Nang lumingon ako ulit sa gawi ni Lucien ganon na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng makitang may isang lalaking patungo sa box kung saan na
SIMULA (Unang Kabanata) MALALIM na ang gabi, halos isang oras na kaming nakamasid sa mansyon ng target. Hinihintay na makatulog ang lahat bago simulan pasukin ang loob ng mansyon. Dalawa lang naman ang target, Hindi kasama ang ibang pamilya, kaya kailangan maging maingat. Sana lang walang maging hadlang sa gagawin namin para walang madamay na ibang inosente. Tsk, kahit naman assassin kami kung sino lang ang target at inutos sa amin na papatayin iyon lang ang susundin. Pwera na lang kapag may makisawsaw at puntirya din kami. Ibang usapan na iyon. Isang group mission ang binigay ni Boss na trabaho ko. Kasama ko ang ibang assassin na nasa top rank din. Tsk, sa totoo nga lang hindi ko gusto ang group mission na ito. Ayoko sa lahat ‘yung may iniisip akong iba, para sa akin nagiging pabigat lang sa misyon kapag may kasama. Mas tumatagal ang oras. Maya maya pa napansin ko na ang ang surveillance drone ni Sapphire na papasok sa loob ng mansyon. “Be carefull, Sapp