MALAYANG NAIPASOK NI Reese ang kanyang dila sa bibig ni Hycent dahil nakaawang ito na mukhang gulat na gulat na siya ang nakita nito pagkabukas ng pintuan. Itinulak niya ito papasok at gamit ang isang paa ay isinara ang pinto. Pinagpatuloy niya ang paggalugad sa bibig ni Hycent. Nang maramdaman niyang susuklian na nito ang kanyang kapusukan ay mabilis niyang inilayo ang mga labi rito. Nakita niya pa na hinabol nito 'yun. Pero tuluyan na siyang nakalayo rito. Nakita niya ang pagtataka sa mukha nito pero nawala rin at napalitan nang nakakalokong ngiti pagkatapos siyang pagmasdan mula ulo hanggang paa. At may ideya na siya kung bakit. She crossed her arms over her breast and raised her eyebrows.Bumalik ang pagtataka sa mukha nito na tumayo na rin nang maayos. "What are…you doing here?" tanong nito na tila nananantya pa.Pinagmasdan niya muna ito bago siya marahas na bumuga ng hangin. "I asked Marlon to help me to talk to you," simula niya.Kumunot ang noo ni Hycent. "Wh-what?""Sabi
NAPATULALA NA LANG SI Reese kay Hycent sa sinabi nito. Hindi niya inaasahan ang mga inamin nito. "Ka-kailan pa?" Namutawi sa kanyang bibig ang katanungan sa isip niya. Ang lakas nang tibok ng puso niya. Halo-halo emosyon na rin ang nararamdaman niya. Pati yata kamay niya ay nanginginig na rin dahil sa kaba. Nasundan niya ng tingin si Hycent na mas lumapit sa kanya at nagulantang siya nang ikulong nito ang kanyang mga palad sa mga palad nito. Gusto niyang bawiin ang mga palad ngunit hindi siya makagalaw."Your trembling," mahinang usal nito dahilan upang buong pwersa niyang hilahin ang mga palad mula rito at humakbang paatras upang magkaroon ng distansya sa pagitan nila.Tumikhim siya. "Si-since when?" muli niyang tanong.Sumeryoso ang ekspresyon ng mukha nito saka namulsa. "Just recently, two days ago," tugon nito habang matiim pa rin ang pagkakatitig sa kanya kaya naman mas lalo siya nailang. Mabilis niyang iniwas ang tingin mula rito.Ano ba dapat niyang sabihin? Alam na nito, per
HINDI PA rin makapaniwala si Hycent sa mga nalaman. Pero sa ngayon ay may mas dapat silang pagtuunan ng pansin. Sapat na sa kanya malaman na mahal rin siya ni Reese. Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman niya. Ngunit kailangan niya muna isantabi 'yun at siguraduhin ang kaligtasan ng babaeng minamahal.Ayaw niyang isama ito pero desidido si Reese na sumama sa kanya. Kaya kahit labag sa loob niya ay pumayag na lamang siya.Magkasalikop ang kamay nilang nakasunod sa isa sa limang lalaking sumundo sa kanila sa hotel. Habang ang apat ay nakapalibot sa kanila na para bang may gagawin silang hindi maganda. Halos kalahating oras ang binyahe nila bago huminto ang sasakyan sa isang liblib na lugar. Natatakot siya hindi para sa sarili kundi para kay Reese. Baka ano ang gawin na naman ni Marlon rito. Hindi niya alam kung nakasunod sa kanila sina Arsen kahit na sinabihan na siya ni Reese na nakaplano ang lahat. Natatakot pa rin siya. Hindi para sa sarili kundi para rito.Naramdaman niya ang pa
SHOCKED was written all over Reese's face. Habang sumusunod sila sa stretcher kung nasaan si Pearl. Hindi nila nakita kung ano ang nangyari dahil naagaw ang atensyon nila sa pagpasok ng kuya niya kasama si Arsen. Nang marinig nila ang sigaw ni Marlon ay napabalik ang tingin nila rito na hawak-hawak na si Pearl na may tama sa may bandang dibdib nito. Wala silang sinayang na oras at heto nga isinugod nila kaagad si Pearl sa hospital. Isa lang ang alam niya—sinalo nito ang bala na para kay Hycent. "Pearl, please, huwag mo akong iiwan. Lumaban ka at pinapangako ko na babawi ako huwag mo lang kami iiwan ng anak natin, please." Nanlaki ang mga mata niya nang marinig ang sinabi ni Marlon. Napaangat siya ng tingin at nakita niya ang pagtiim bagang ni Hycent at pagtalim ng tingin nito kay Marlon. Nang lingunin siya nito ay mabilis niyang binawi ang tingin at ibinalik sa kanilang harapan."Hanggang dito lang po kayo sa labas," rinig niyang pigil ng isang nurse kay Marlon nang magtangka itong
SA LOOB NG isang silid ay naroon ang anim na tao. Ang dibdib ni Reese ay napupuno ng kaba habang nakaharap sila kay Marlon. Nang magising siya ay wala sa tabi niya si Hycent at nasa isang silid siya. Nakita niya ang kuya Rohan niya at hinihintay lang pala na magising siya.Nabalitaan niya rin na nakaligtas si Pearl at kasalukuyan minomonitor ang lagay nito. Wala silang sinayang na oras at nagpunta na agad sila rito sa headquarters nila Arsen kung saan napag-alaman niya na dinala si Marlon. Nagulat pa siya nang makita ang mommy niya at mommy ni Hycent. Sumama rin pala pabalik sa Pinas ang mommy niya nang malaman ang nangyari. Ang hindi niya maunawaan ay kung ano ang ginagawa ng mommy ni Hycent rito. Gustuhin niya man magtanong ay hindi na niya nagawa nang ipinasok na si Marlon sa loob at ngayon nga ay kaharap na nila."Iho, si tita Lovely ito. I know you don't remember me at all. But… I'm your parents' friend." Pagbasag ng mommy niya sa katahimikan."And I'm your tita Lucy, how are
LIMA NA LAMANG sila nasa loob ng silid na 'yun. Lumabas na ang mommy ni Hycent at Reese.Katabi ni Hycent si Reese habang magkatabi naman si Rohan at Arsen at nasa kanilang harapan si Marlon.Alam ni Hycent na marami pa siyang kailangan malaman. Mga bagay na may kinalaman siya. Mga bagay na sana hindi wawasak sa kanya.Narinig nila ang pagtikhim ni Marlon kaya napabaling silang lahat rito. Huminga ito nang malalim bago nag-angat ng tingin at dumako sa gawi nila. Makikita sa mga mata nito ang halo-halong emosyon. Pero nangingibabaw ang pagkabigo, pagsisisi at pagsuko. Sa isang iglap ay tila itong naging isang maamong tupa. "I met Pearl in an orphanage. I admit I was got attracted by her beauty. And when I saw her light green eyes, an idea came into my mind. Sinimulan kong makipaglapit sa kanya, kinuha ang loob. At hindi ako nabigo, she trusted me or we should say she loved me. I used her feelings towards me to make her do what I want." Umigting ang panga nito at mabilis na binawi an
DALAWANG ARAW NA ANG lumipas mula nang mangyari ang malaking rebelasyon sa buhay nina Reese at Hycent. Matapos mawalan ng malay si Marlon ay dinala na muna ito sa clinic na nasa loob din ng headquarters. Habang sila ay nagdesiyon na munang magsiuwi lalo na at naghihintay ang kanilang mga ina. Gusto niya makausap si Hycent ngunit hindi siya hinayaan ng kuya niya at sinabi na hayaan muna ito dahil kailangan pa nito i-proseso ang mga nalaman. At dahil nakaramdam na rin siya ng pagod ay pumayag siya. Nagpaalam lang sila sa isa't isa saka nagkanya-kanya ng uwi.After two days, here she is. Standing outside of their mansion to wait for Hycent. Dalawang araw din na hindi sila nagkita at nagkausap dahil nagkulong lang daw ito sa silid nito. Kahit tawag niya ay hindi nito sinasagot. Nauunawaan naman niya ito kaya naman hinayaan niya na lang muna. Masakit naman kasi malaman na ang itinuring mong anak ay hindi sayo. Kung siya nga na dalawang buwan lang ay sobrang sakit. What more to Hycent who k
HANGGANG sa makasakay sina Hycent at Reese sa kanyang kotse ay walang nagsalita sa kanila.Hindi malaman ni Hycent kung ano ba ang dapat sabihin o maramdaman. Ang lakas nang tibok ng puso niya. Divorce na sila ni Pearl. Kailan pa? Paano nangyari? Gustong-gusto niya lingunin si Reese ngunit inaagaw nang paghuhurementado ng puso niya ang atensyon niya. Galit? No! Hindi siya galit sa nalaman kung totoo man 'yun baka nga magwala siya sa tuwa. Pero paano nga nangyari? Napahawak siya sa manibela at napatulala roon. Humugot siya nang malalim na hininga. Ilang beses niyang ginawa upang pakalmahi ang puso niya. Narinig niya ang pagtikhim ni Reese na ikinabalik niya sa sarili."Ma-mahal," may pag-aalala sa boses nito na tila napuno ng takot. Kaya naman mabilis niyang nilingon ito.Kitang-kita niya ang pagbakas ng pagkabahala sa mukha nito. Ang takot sa mga mata nito. Bakit ito natatakot? Iniisip ba nito na galit siya? 'Oh, mahal, you are so wrong, I can't get mad to you.'"Ma-mahal, I can expl