Chapter 4

Hannah's POV

Gabi na pero wala pa rin si Andrew. Hindi pa naman ako dinadalaw ng antok, alas nwebe na nang gabi kaya naisipan kong magpahangin muna dito sa terrace ng kwarto ko. Habang nakatanaw sa gate para abangan ang aking asawa. Ito ang unang gabi ko sa bahay niya. Kaya naman nagtatyaga ako na abangan siya. Nakalipas ang ilang minuto ay may narinig na akong ugong ng sasakyan. Dali dali kong nilingon kung siya na ba ang dumating. Nang makumpirma ko na siya ang dumating ay agad akong bumaba pero bago niyan ay tinignan ko muna ang aking itsura sa salamin baka nalalaglag ang lunal ko pero good thing ay meron pa naman sa mukha ko. Dali dali ako bumaba para salubungin siya.

Pinagbuksan ko siya ng maindoor para naman makapasok na siya kaagad. Halatang pagod na pagod ang itsura niya dahil magulo na ang buhok niya at nakatabingi pa necktie niya.

"Hello."

" What the. Ginulat mo naman ako. Pwede ba sa susunod huwag kang pakalat kalat sa bahay ko. Magkulong ka na lang sa kwarto mo tutal sanay ka naman nakakulong. Baka pag may nakita sayo baka sabihin pa nila na nag aampon ako ng mga pulubi. Tabi nga diyan." galit na sabi ni Andrew sa akin. Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko inexpect na ang tingin niya sa akin ay pakalat kalat na basira o di kaya pulubi.

Naiyak na lang ako sa mga sinabi niya. First time kong makarinig ng mga masasakit na salita. Ganito pala ang pakiramdam ng napapagalitan.

"Ano pa ang tinutunganga mo dyan. At huwag ka nga umiyak sa harap ko. Mas lalo akong nandidiri sayo. Ang pangit pangit mo na nga, ang pangit mo pa umiyak." pang iinsulto niya ulit sa akin.

Umatungal na ako sa pag iyak na parang bata na inagawan ng candy. Hindi ko mapigilan dahil ang sakit ng mga sinabi niya sa akin.

" Pwede ba tumigil ka na. Nakakahiya ka. Umakyat ka na nga sa taas. Para kang bata. Nakakabwisit." galit niyang sabi sa akin.

" Ba-bakit g-ganyan ka sa akin. W-wala naman a-akong ginagawa s-sayo ah pero kung ma-magalit ka parang ang laki laki ng kasalanan ko sayo. Asawa mo ako pero nandidiri ka sa akin." putol putol kong sabi habang umiiyak ako.

" Sino bang hindi mandidiri sa itsura mo? Manalamin ka nga. At pwede ba pagod ako. " Inis niyang sabi sa akin. Naglakad na siya panungong hagdan.

" Kung pangit ako? mas pangit naman ang ugali mo." sigaw ko sa kanya. Huminto na naman siya sa paglalakad at nilingon niya ako. Nilagpasan ko naman siya at nauna na akong umakyat sa taas. Isinara ko na kaagad ang pintuan ng kwarto ko. Mabuti na lang hiwalay kami ng kwarto.

"Grabe siya kung manlait, akala mo naman kung sinong gwapo. Hoy ikaw." turo ko sa dingding na namamagitan sa kwarto naming dalawa. "Makita mo lang kung gaano ako kaganda, magsisisi ka sa mga binitawan mong salita. Makakapaghiganti din ako sayo at lulunukin mo lahat ng mga sinabi mo at mga sasabihin mo pa! Sisiguraduhin ko yan sayo! Bwisit ka! Nakakainis! Hayss! " usap ko sa dingding na kaharap ko. Mabuti na lang at sound proof itong kwarto na ito. Siguradong walang nakarinig ng mga sinabi ko.

Pumasok na muna ako sa bathroom para magshower at para na din maibsan ang kulo ng dugo ko sa lalaking iyon.

Pagkatapos kong nagshower ay tumitig muna ako sa salamin at pinagmasdan ang biyayang mukha sa akin ng kalangitan.

"Pagsisihan mo na nilait mo ang mukhang ito. Makikita mo balang araw kung sino talaga ako."kausap ko ang satili ko sa salamin.

Nakalipas ang isang linggo mula noong hinintay ko siya at nagkasagutan kami ay hindi ako lumalabas sa kwarto ko. Hinahatiran na lang din ako ng mga maids sa kwarto ko ng pagkain. Ayoko muna kasi siyang makita. Hanggang ngayon ay ninanamnam ko pa rin ang sakit na nararamdaman ko. First time ko kasing malait ng ganun. Sobrang sakit pala. Never kasing nagagalit si mommy Daddy sa akin. Ilang araw rin akong umiiyak dahil sa pang iinsulto niya.

"Kaya mo yan self. Di ba ito ang gusto mo. Ang makilala siya. Kaya tanggapin mo na dahil inumpisahan mo naman na. Kaya mo to self. Kakayanin natin to." pang aalo ko sa sarili ko. Bumangon na ako mula sa pagkakahiga at sinimulan kong mag ayos sa sarili ko. Hindi din kasi ako naglagay ng mga prosthetic sa katawan ng buong linggo dahil wala naman akong balak lumabas. Pagkatapos kong nag ayos ay lumabas na ako. Alas kwatro i medya na hapon ngayon ay naisipan kong ipagluto siya. Para naman kahit papaano ay maimpress naman siya sa akin.

" Oh ma'am may kailangan po ba kayo." tanong sa akin ni manang.

"Wala po manang." magalang kong sagot.

"Manang, ano po ang paboritong ulam ni Andrew po." tanong ko sa kanya.

Nag aalangan pa siyang tumingin sa akin. Parang walang tiwala sa akin na sumagot.

" Adobong manok po ma'am. Iyon po ang paborito niya." Tipid niyang sagot na agad naman nag iwas ng tingin sa akin.

" Manang matagal na po ba kayong naninilbihan sa kanya po?" magalang kong tanong ulit sa kanya."

"Naku ma'am simula po nung bata pa po si Sir ako na po ang nag alaga sa kanya."Proud na proud niya sabi sa akin.

" Huwag niyo na po ako i ma'am manang tawagin mo na lang po akong Hannah. by the way po. Ano po ang pangalan niyon po."

" Ah oo nga po pala hindi pa pala kami nagpakilala sayo." sabi niya at pumalakpak siya.

Iginiya niya ako sa labas at nagulat ako dahil madami pala silang tagapagsilbi ni Andrew na nakahilera pa. Walong maids, dalawang hardinero at limang bodyguards at dalawang driver.

"Bakit po dalawa po kayong driver?" Tanong ko sa dalawang driver.

" Ako po ma'am ay naka toka po sa inyo." sabi naman na driver.

Natawa naman ako na naghire pa siya ng driver ko. Alam naman niya hindi ako lumalabas.

" Manong tumulong ka na lang po muna sa pag hahardinero dahil hindi naman po ako madalas lumabas. At isa pa wala naman akong pupuntahan sa labas." Nakayuko naman siyang nakikinig sa akin.

May binubulong siya pero hindi ko marinig.

" Are you saying something?" tanong ko sa isang driver na parang iniinsulto ako. "Manang kuha mo ako ng tissue." utos ko kay manang.

Agad namang tumalima si manang. Ilang minuto pa ay meron na siyang dala dalang tissue.

"Manang anong oras umuuwi ang sir mo?" tanong ko naman kay manang.

" Alas sais pa po ma'am, pero minsan alas syete po. "

Mang aalas singko pa lang naman kaya may oras pa ako para mag make up ulit.

"Mapagkakatiwalaan ko ba kayo katulad nang pagtitiwala ni Andrew sa inyo." maowtoridad kong tanong sa kanila.

" Yes ma'am. "sabay sabay nilang sabi pero mukhang alanganin dahil sa mga mukha nila ay hindi nakikita na makapagkakaliwalaan ko sila.

" Good. Dahil ayaw ko kayong madamay sa kasinungalingan ko ay ipapakita ko sa inyo ang tunay kong mukha." nagtaka naman sila sa sinabi ko kaya nakakunot ang mga noo nilang nakatingin sa akin.

Tinanggal ko ang wig at nag punas ng mukha gamit ang tissue.

" Ngayon magpapakilala ako sa inyo. Dahil baka mag swimming ako dyan sa pool ay baka sabihin niyo sa akin na trespassing ako. O kaya kayong mga maids ay biglang papasok sa kwarto ko ay baka sabihin niyo sa akin na magnanakaw ako. Kung tinatanong niyo kung bakit sa kabila ng kagandahan ko ay nagtatago ako sa pangit na mukha ay dahil hindi ko mahal ang amo niyo. At hindi ako sanay na makihalubilo sa mga tao. Ngayon ako si Hannah Fuentes. Tawagin niyo na lang akong Hannah. By the way manang. Paki prepare ang mga kailangan sa adobo ni sir dahil ako ang magluluto. Mag me make up lang ako. Sana huwag niyong sabihin ang tunay kong itsura sa boss niyo. Kung hindi. Alam niyo na ang mangyayari sa inyo." Pananakot ko sa kanila. Nakita ko sa mga mukha nila ang takot dahil mahihimigan mo sa mga sinabi ko kanina na may pagkabossy sa tono ng boses ko kanina.

" Hahaha joke lang. Huwag kayong matakot sa akin. Ang totoo niyan. Gusto ko lang siyang makilala at kung paano niya ako itrato sa kabila ng pangit kong mukha. Sana makipagtulungan naman po kayo please. " Pagmamakaawa ko sa kanila.

"We're friends here okay, group hug tayo."

Ganito talaga ako sa mga trabahador nakikisalamuha. Kampante ako na ako ngayon sa iisang tao lang ako magsisinungaling. Hindi na siguro ako kokonsensyahin nun. Ang nagdaang linggo kasi, nakonsensya ako sa pagsisinungaling ko. At mabuti na din yun para hindi din sila mandiri sa akin at baka lalaitin din nila ako kung sakali.