"Saan ka nagpunta? Anong oras na."I almost screamed. Halos napahawak ako pa nga ako sa dibdib ko nang makita si Sandara sa harap ko. May nakalagay sa mukha niya at para siyang ewan ngayon dahil kaunting ilaw lang ang nagbibigay liwanag sa sala.Para siyang multo."Bakit ka ba nanggugulat!" Nakasimangot na sambit ko.Hinawakan nito ang mukha. "Saan ka nga nagpunta?" Tanong ulit nito bago lumapit sa may switch ng ilaw."Diyan lang," sambit ko habang nag-iiwas nang tingin."Fine. If you don't want to say anything, it's okay." She said, so I looked at her. She sat on the couch and turned on the TV. Mukhang wala pa itong planong matulog.Bumuntong hininga ako. Lumapit ako sa kanya. Naupo ako sa tabi niya at niyakap siya. Kahit hindi ko tanungin at kahit sabihin niya na ayos lang, alam kung gusto niyang malaman. Alam ko na nag-aalala siya sa'kin kaya gusto niyang malaman.She's my bestfriend. Sinasabi ko lahat sa kanya, pero ngayon, napagtanto ko na hindi na ako nagsasabi sa kanya. Okupad
Kinabukasan ay inaantok ako. Kahit anong pilit kong matulog ay hindi ko magawa kagabi. PPar tuloy ako ngayong lantang gulay.Busy ako sa paghalungkat ng bag ko nang masulyapan ko ang pamilyar na kotse. Umawang ang labi ko nang makita si Miguel na palabas doon."Anong ginagawa mo rito?" Tanong ko."Hatid na kita? Nalaman ko kay Sandara na mag co-commute ka ngayon," sambit nito.Sandara!Bumuntong hininga ako. "Miguel, kaya ko naman mag commute, at baka kung anong isipin nang mga nakakakilala sayo at ng kapatid ko-----" "Zari," natigilan ako nang marinig ang boses ni Sebastian. Sabay pa kaming napasulyap ni Miguel sa kanya.Napapikit ako. "Haist! Tara na nga," sambit ko kay Miguel at hinila na ang kamay niya. Mabilis ang lakad ko habang hila hila siya papunta sa sasakyan niya.Pagkasakay namin ay ramdam ko ang titig niya. "Don't look at me like that." "At least hindi lang pala ako ang iniiwasan mo," rinig kong sambit niya.Gusto kong magsalita at sabihing hindi ko siya iniiwasan, per
"Wait! Tatapusin ko lang 'to!" Malakas na sambit ko kila Danica. Napag-usapan kasi namin na sabay sabay kami kakain ngayon ng lunch. Pinag halfday kami ngayon ni Ms. Zoler dahil mabilis na naaprobahan ang designed na pinasa ko sa Sarmiento Company.Ang sabi ni Sebastian kahapon ay sasabihin pa siya ang iba, pero kanina ay may email na ang secretary ni Sebastian kay Ms. Zoler at pinakita kung anong designed ang napili.Napatayo ako nang matuwid at pinatay ang computer sa harap ko. Nang mapatay ay kinuha ko na ang mga gamit ko at sumunod na sa kanila. Sa malapit na restaurant lang kami kakain dahil may gagawin pa raw ang iba."Ang gwapo pala ng CEO ng Sarmiento Company no?"Halos maubo ako ng marinig iyon sa isa sa mga kasamahan namin. Buti na lang at walang nakapansin. Napanguso ako at ibinaba ang hawak na inumin. Sa lahat naman ng pwedeng pag-usapan ay iyon pa."May picture na siya sa internet. Ano kayang nangyare. Sa pagkakaalam ng marami ay mailap ang CEO ng Sarmiento Company, kaya
"Let's go," sambit ng taong nasa harap ko. Napasulyap ako kay Sebastian at tinaasan siya ng kilay. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Ano 'yun? Bakit-" "Kasama mo na nga siya sa condo noong tumawag ako, pati ba naman kanina? Bilang asawa mo, that's insulting. What if your dad saw you? You are cheating on me," umiigting ang pangang sambit niya. Cheating? Talaga lang ah! "What are you talking about?" Tanong ko kahit na alam ko naman ang tinitukoy nito. Akala niya kasama ko si Miguel kagabi. Sa tingin ba talaga niya ay nagbalikan kami ni Miguel? Naniniwala ba talaga siya doon? "I'm jealous! Oo at nagmumukha akong kabit dahil sa arrangement natin, kahit na alam kong may boyfriend ka, but can you please give me some of your time? I want to be with you. I fucking miss you!" Jealous? Sa tingin ba niya maniniwala ako? Kahit mag tatambling siya diyan hindi ako maniniwalang nagseselos siya. "Ano ban-- Hoy! Ano ba!" Mabilis nitong hinawakan ang palapulsuan ko at pinatayo. Hinila niya a
"Let's go to the pool." Daddy said. He turned around and started walking, but he stopped and faced Sebastian and me. "Nakalimutan ko. Mauna na kayo roon and I'll just get some wine." Daddy said while smiling.Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita kong inaakto ni Daddy. This is not him. Never niya akong inasikaso nang ganito. Never siyang ngumiti sa harap ko. Tuwing kasama ko siya at kaharap ay seryoso lamang siya, na para bang ang kaharap niya ay hindi niya anak.Para saan ang ngiti na 'yun?Nandito kami? Bakit? Para sa family dinner? Noon nga kahit may family dinner sila hindi nila ako sinasama. When Daddy turned around, I quickly pulled Sebastian towards the pool, hoping to tell him to think of an excuse to get out of there, but I was stunned when I saw who was waiting there."Miguel? Anong ginagawa mo rito?" Taka kung tanong at nabitawan ang kamay ni Sebastian."I invite him? Bawal?" Si Trixie habang nakahalukipkip. Nilagpasan niya kami ni Sebastian at naupo sa tabi ni Miguel.
"Tell your Mom and Dad na lumabas naman tayo bilang pamilya sa susunod, Iho." Panimula ni Daddy nang tuluyan na niyang mabuksan ang wine."Don't worry, Papa. Sasabihan ko sila."sagot naman ni Sebastian."Sige at balitaan mo ako." Si Daddy habang nakangiti."Sayang nga at hindi ka nakapunta sa kasal namin ng anak mo, Pa. Wala man lang sa inyo ang nakapunta sa pinaka importanteng araw ni Zariah."Hindi ko alam kong ako lang ba? Rinig ko ang diin sa boses niya nang sabihin niya iyon."Oh, I'm sorry, Iho. We were only doing some really important things at the time, and I know Zariah understands why we aren't at her wedding, right, Zari? Alam kong naiintindihan mo, anak." Daddy said as he poured wine into his glass.Anak. Ilan taon na ba ako? This is the first time he called me anak. Kung pwede lang humalakhak ay humalakhak na ako. Hindi ako sumagot at alam ko na mas gugustuhin iyon ni daddy, ang huwag akong sumagot.Tumango tango si Sebastian. Napanguso ako. Ang tanging magagawa ko lang a
Para akong binagsakan ng langit at lupa sa narinig ko mula sa mismong ama ko. "Dad!" Sigaw ko na para bang kapag sinigawan ko siya ay magbabago ang isip niya. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Paano niya nasasabi iyon? "Si Trixie ang magmamana ng lahat ng ari-arian ko. Walang makukuha ni piso si Zariah. Mag-isip ka, Iho. Make Trixie as your wife and make her happy-" Make her happy. Nangilid ang luha sa mata ko. This js bullshit! Iniisip nanaman niya ang paborito niyang anak! "Dad, ano ba! Why are you always like this? I am also your daughter! Ilang ulit kong pinapaalala sayo na anak mo rin ako at hindi lang si Trixie ang anak mo!" Bulyaw ko. Wala na akong pake kong mas magalit pa siya sa pagsabat ko. Hindi lang ako makapaniwala sa sinabi niya. "Kung papayag ako, anong makukuha ko?" Mas lalo akong nanghina sa tanong ni Sebastian kay Daddy. "Nababaliw ka na ba? Anong klaseng tanong yan!" Sigaw ko kay Sebastian. Inis kong tinanggal ang hawak niya sa kamay ko. Tumayo ako at
"Kukunin ko ang kotse ko," sambit ko kay Sebastian dahil hawak hawak niya pa rin ang kamay ko papalapit sa kotse niya.Sumulyap siya sa'kin. "Huwag na. Sabay ka na sa'kin. Kapag wala kang masakyan at kailangan mo ng sasakyan, you can always call me," sambit nito."Nag-aapply ka ba bilang driver ko? Kung oo ay wala akong maisusweldo sayo. Just like what my dad said, wala ako ni pisong makukuha sa kanya. Hindi kasya ang sahod ko para isahod sayo." Sunod-sunod kong sambit."Come on, Zari-""Kukunin ko ang kotse ko. Mauna ka na at magkita na lang tayo sa condo mo," sambit ko at tinalikuran siya.Dahil nandito sa parking lot ang kotse niya ay malapit lang ang nakastock na kotse ko. Buti na lang at hindi ko nilalagay sa kwarto ko ang susi, kung nasa kwarto ay papasok pa ako at pupunta sa kwarto at dahil ayaw ko nang bumalik sa loob, ang ending hindi ko ulit makukuha ang kotse ko.Lumapit ako sa malaking paso ng halaman at binuhat. Dahil mabigat ay hindi ko gaanong nabuhat. Napanguso na lang