Tulad noong nasa probinsya kami, naging kampante ako. Nakampante ako na meron nang kami. Nakampante ako na mahal na niya ako. Nakampante ako dahil sa mga pinapakita niya.I know that she has a boyfriend, pero napapansin ko na hindi umaaligid ang unggoy na 'yun.I thought she had already cut the connection between them. She's busy with her work. I am too, pero walang araw na hindi kami nagtawagan o nagkita.Akala ko nagtagumpay na ako... pero mali ako."Can we cancel our dinner? I have something to do pa kasi. May ano... may lakad pala kami ni Sandara. She is now waiting here in parking lot." That is what she said.Napatitig ako kay Sandara na nasa counter. Hindi pa nito nakikita na nandoon ako, pero ako ay nakita na siya kanina pa. Sandara is here. Anong sinasabi niya na may lakad sila ni Sandara at naghihintay na siya sa parking lot?Napatitig ako ng seryoso sa baso ko. Sunod ay napabuntong hininga. What is it, Zari? Bakit nagsisinungaling ka ngayon? Saan ka ba talaga pupunta? Sinong
Zariah's POV"Hindi ba si Mr. Sarmiento 'yun?" Mula sa pagkatulala ay napaayos ako ng upo at sumulyap sa sinabi ni Danica.It's really Sebastian. Seryoso itong naglalakad habang nasa likod nito ang secretary niya. Nang masulyapan ako ng secretary ni Sebastian ay nginitian niya ako. Hindi ko nagawang nguniti pabalik. Titig na titig lang ako kay Sebastian, umaasa na mapasulyap rin siya sa'kin, kahit saglit lang."Pag-uusapan ata nila ang tungkol sa ipapatayong bagong branch," sambit ng isa sa kasamahan pa namin.Nakauwi na pala siya. Kinabukasan pagkatapos nang nangyare noog gabing 'yun ay nag out of town ito. Hindi niya man lang ako binigyan ng pagkakataon na makausap siya. Kasama pa niya si Sandara dahil si Sandara ang pinadala ng Daddy niya para i-substitute siya. Sabi ni Sandara ay may importante raw na gagawin ang Daddy niya.Bumuntong hininga ako nang tuluyan silang makapasok sa office ni Ms. Zoler."Hindi ka niya nakita?" Tanong ni Danica na nasa tabi ko na nakatayo.Hindi ko siy
Simula pagkabata ko kontrolado ni daddy ang buhay ko. Lahat ng magiging desisyon ko dapat nakadepende sa kanya. Dahil gusto kong maramdaman rin balang araw ang pagmamahal niya hinayaan ko siya.Hinayaan ko siya kasi akala ko ipaparamdam rin niya na mahal niya ako, na anak niya ako, pero wala. Hanggang sa makilala ko si Sebastian. I'm happy to know him. Kung alam ko lang na may plano nitong sinugin ang dukomentong 'yun, sana napigilan ko.Sana napigilan ko. Natawa ako sa naisip. Hindi talaga natin alam ang mangyayare sa kasalukuyan. Noon, sinusumpa ko ang naging kasunduan nila, pero ngayon, ngayon na makakalaya na ako sa kasunduan na 'yun parang ayaw ko naman.My best friend has fallen in love with him. What a bizarre coincidence."This is new," natigilan ako nang may naupo sa tabi ko.Nasa bar ako at nakaupong mag-isa sa gilid, pero dahil may naupo sa tabi ko ay hindi na ako mag-isa."Ayoko ng away, Trixie," sambit ko at nilagok ang laman ng baso ko.Wala itong kasama o baka may kasam
"Miss Zoler, iba na lang ipadala mo. Just like what I said, hindi totoo na kasal kami ni Sebastian. Hindi kami mag-asawa," pagpipilit ko kay Miss. Zoler.Ilang beses ko nang sinabi kay Ms. Zoler na hindi kami mag-asawa ni Sebastian, pero hindi ito naniniwala. Sinabi pa nga niya na baka may misunderstanding lang kami ni Sebastian kaya ko nasasabi 'yun.Balitang balita ang tungkol sa engagement ni Sandara at Sebastian, pero hindi ko alam kung bakit ayaw pa rin maniwala na hindi kami kasal. Walang gaanong nakakaalam sa relasyon namin ni Sebastian kaya ang iba ay naniniwala roon kahit wala pang official na balita galing sa dalawang pamilya, pero ang mga nakakaalam sa relasyon namin ni Sebastian ay hindi naniniwala."I don't know what's happening to you and Mr. Sebastian, but I really don't have anyone else to send there. You and Danica are the only ones who won't be doing anything the whole week because you're already scheduled to go there. Puno na ang schedule ng mga kasamahan mo," said
Napasimangot ako nang makitang hindi si Sebastian iyon."Sino ka?" Taka kong tanong sa lalakeng nasa gilid ko ngayon. Mabilis kong tinanggal ang palad nito sa noo ko at tinignan siya nang masama. Kumunot ang noo ko nang ngumiti ito. Anong nakakatawa?"Nanghahawak ka nang hindi nagpapaalam, alam mo bang pwede kitang kasuhan ng harassment?" Ako habang tinitignan pa rin siya nang masama.Imbes na matakot ay sumandal ito sa kotse ko."Atleast ako hawak lang, eh ikaw? You tried to kissed me. Nakalimutan mo na? Siguro kung hindi ka hinila nong lalake nahalikan mo na ako," sambit nito habang umiiling iling.Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Nang matitigan siyang mabuti ay napagtanto ko na ang lalakeng 'to ay 'yung lalake sa bar na sinubukan kong halikan. Nakagat ko ang labi ko sa naramdaman na hiya."Ano... kasi lasing lang ako non. Kalimutan na natin 'yun pwede? Hindi naman kita nahalikan noon, muntikan lang, pero hindi naman," sambit ko sa kanya sabay ngiti."Isama mo ako palabas. Ang
Hindi ko ipagkakaila na masaya ako habang nakatitig sa marriage certificate na ako mismo ang kumuha sa PSA. Kasal nga kami. Gulat na ako noong makita ko ito sa phone ni daddy, pero hindi ko pa rin maiwasang magulat ngayong hawak hawak ko na ang marriage certificate namin ni Sebastian.Ano na bang paniniwalaan ko?Masaya ako, pero alam ko na hindi pwedeng maging masayang masaya. Kapag nalaman 'to ni Sandara, masasaktan siya. 'Yun ang ayaw kong mangyare. Ayaw kong masaktan siya. Hindi ko maiwasang isipin ang magiging reaksyon niya.Napahilamos na lang ako sa mukha ko. Anong gagawin ko? Ano ba! Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Paano ba kasing kasal talaga kami? Napasulyap ako sa phone ko. Am I going to call him? Am I going to inform him about this? Wala ba talaga itong alam? Nasa kotse na ako nang maisipan na tawagan siya. Napaayos ako sa pagkakaupo nang isang ring pa lang ay sinagot na niya. "Yes?" Nakagat ko ang labi ko. I miss him.This is not the time, Zari! Come on!"Let
"Oo na. Papunta na ako," sambit ko kay Danica habang nag dadrive."Kung bilisan mo kaya diba? Para akong ewan rito mag-isa," sambit nito."Malapit na nga ako. Sige na, ibababa ko na," sambit ko at pinatay na ang tawag para bilisan ang pagmamaneho. Nandoon na raw silang lahat at ako na lang hinihintay. Nang marating ko na ang bakanteng lote kung saan ipapatayo ang bagong branch ng ZC Company ay minessage ko na si Danica. Hindi ako nahirapan na maghanap ng pag papark'an ng kotse ko dahil malawak naman ang space.When I came out, I immediately took a picture of the front. Why do we need to come here? This is not our job. Danica waved when she saw me."Hindi pala tayo sa hotel mag i-stay," sambit agad niya nang makalapit siya. "Huh? Saan?" Taka kong tanong. Lumapit ako sa backseat para kunin ang bag ko kung nasaan ang ilang damit ko. Kaunti lang kinuha ko dahil isang linggo lang naman kami rito. Miss Zoler said that we would be spending our nights in a hotel."Really? Hindi mo alam?" n
"Dapat nag stay ka na lang sa bahay, Sandara," natigilan ako sa pagtingin sa pinapakita ni Danica nang marinig iyon galing kay Sebastian.Nasa site na kami at busy na ang iba.Pati si Danica ay natigilan na rin at napasulyap sa kanila. Tumikhim ako para bumalik ang atensyon ni Danica sa'kin."Ako na tatawag kay Miss Zoler para sabihin 'yung changes," sambit ko. Pinaalam na sa'kin ni Danica kung anong pinag-usapan nila ni Sebastian."Sige. Ako na ang maglilibot ngayon," sambit nito kaya tumango ako."Wala akong gagawin doon," rinig kong sambit ni Sandara kay Sebastian.Focus, Zari. Don't mind them."Maalikabok rito. It's not good for your heart, Sandara. You can use my car to go home," hindi ko na nagawang mag focus sa ginagawa nang marinig iyon.This is what I want, right? Bakit nasasaktan ako? Tumayo ako sa kinauupuan at kinuha ang phone ko. Mamaya ko pa sana tatawagan si Miss Zoler, pero hindi ko ata kayang magtagal pa roon at makinig pa sa usapan nila."Zari, saan ka pupunta?" Napa