Maagang nagising si Jacob dahil maaga rin siyang nakatulog kagabi. Pagkabalik pa lamang nila sa mansyon, umalis nang muli si Mr. Gregory sa kanilang tahanan. Naiwan naman si Lauren na wala ring ilang sandali ay umalis din, kung saan man sila magsisipunta, wala nang lakas si Jacob upang ito ay alamin.
Gusto niya rin sanang kamustahin si Kyla, ngunit kahit na hindi siya gaanong maalam sa mga cellphone, alam naman niya na may paraan upang kontrolin nila Garrett ang cellphone na ibinigay nito sa kaniya kaya kung tatawagan o itetext man niya ang kung sinuman, agad nila itong malalaman. Natukso pa si Jacob na umalis ng mansyon, ngunit nang tanawin niya ang paligid ay bawat sulok ng bahay ay may gwardyang nakabantay.
Nag-unat unat si Jacob ng kaniyang sumasakit na katawan. Ni hindi niya rin maidilat ang kaniyang mga mata dahil sa pagod. Nagtataka naman siya dahil kahit noon ay halos maghapon at magdamag siyang nagtatrabaho, hindi napa
Pagbaba ni Jacob ay naroon na sina Paula at Sid, napahinto siya saglit nang makita niya itong nag-uusap. Dahil hindi pa nito napapansin ang kaniyang presensya, dahan dahan siyang bumaba ng hagdan upang lumapit dahil base sa seryosong ekspresyon sa mukha ni Sid na tila nakikipagtalo ito sa anak ng Presidente, napukaw ang kaniyang atensyon sa kung ano ang kanilang pinaguusapan, lalo pang nakapagpataka kay Jacob dahil tila ang mga ito ayNgunit pagdating niya sa dulo ng hagdan, ang nagmamadali at malakas na kalabog ng mga yapak ni Paul pababa ang sumira ng kaniyang pagkakataong malaman kung ano ang pinaguusapan ng dalawa. Parang nakuryenteng lumayo agad si Sid kay Paula na agad na sinamaan sila ng tingin. Umiwas naman ang mga mata ni Paula na siyang halata namang nagulat.“Handa na ba kayo?” tanong nito nang makalapit si Paul at Jacob sa kanila. “I hope you know how to do Judo, that’s what we’ll be do
CHAPTER 16Pumwesto si Jacob sa harap ni Paula. Kita na ang tagaktak na pawis sa kaniyang mukha kahit hindi pa halos sila nagsisimula, at ang buong court ay naka-aircon naman. Huminga siya nang malalim at saka inalala kung paano ipinwesto ni Sid at Paul ang kanilang kamay nang sumabak sila. Kung kanina’y nagpapasalamat siya na huli siyang sasabak, ngayon ay parang pinagsisisihan na niya ito sapagkat kita niya ang gigil sa mga mata ni Paula.“Are you ready?” tanong nito. Wala sa sariling tumango si Jacob at itinaas ang kaniyang dalawang kamay sa hangin. Ngumisi naman si Paula na siyang nagpadagdag sa kaniyang kaba dahil nag-aalala siya na baka halata na wala talaga siyang alam kung paano iyon.Lumapit si Paula sa kaniya at inikutan siya, pilit na pinagalaw ni Jacob ang kaniyang mga paa upang sumabay sa mga galaw ng dalaga. Nang makarating si Paula sa kaniyang likuran ay agad niya itong hina
Nang makarating sila sa hospital, agad na napagtanto ni Jacob na ito ay malapit sa kanilang bayan. Ang hospital na iyon ay halos limang kanto lamang ang layo mula sa bahay nina Kyla. Nanlaki ang kaniyang mga mata, at kumabog nang mabilis ang kaniyang puso, tila nabuhayan siya ng loob na magkaroon ng pagkakataon na makita si Kyla bago ito umalis kinabukasan.“Hey?” untag sa kaniya ni Paula, saka lamang niya napagtanto na kinakausap pala siya nito. “Are you listening? I said we should go in and have you checked. I still have a lot of things to do,” inis nitong sabi. Napakurap naman dahil doon si Jacob at ang isang ideya ang pumasok sa kaniyang isipan.“Pwede mo na akong iwan dito, magta-taxi na lang ako pabalik ng mansyon,” agad niyang sagot sa dalaga. Pilipit ang kaniyang daliri na umasa na ito ay papayag.“Hindi pwede,” madiing sabi ni Paula. “You are my
CHAPTER 18Binuksan ni Jacob ang pinto ng taxi na kaniyang sinakyan. Wala sa sarili itong bumaba at hindi na halos kinuha ang kaniyang sukli mula sa driver. Nang makatayo siya sa harap ng malaking gate ng mansyon. Agad siyang napapikit nang mariin sapagkat doon lamang sumuot sa kaniya ang mga nangyayari.Hindi niya na makikita pa si Kyla. At higit sa lahat, alam niya na ngayon ay tanggal na rin siya sa pagpipilian kung sino ang magiging primary bodyguard ng Presidente. Maswerte pa siya kung hindi siya tatanggalin sa mismo niyang posisyon.Huminga nang malalim si Jacob at saka nag-doorbell. Itinapat niya ang kaniyang mukha sa intercom camera, at ilang segundo lamang ay nagbukas din ang gate. Walang buhay niyang tinahak ang hardin ng mga Guavez, agad siyang kinapkapan ng mga nakabantay na gwardya sa pinto, at nang wala itong nahanap ay agad din siyang pinapasok.Inaasahan ni Jacob na ang nakabusangot n
CHAPTER 19“Damien?” isang malamyos na tinig ang nagmula sa pinto. Agad na nagmadali si Damien na ayusin ang kaniyang necktie na halos isang oras na niyang inaayos sa kaniyang leeg. Nang buksan niya ang pintuan ng kaniyang kwarto, nakita niya ang malumanay na ngiti ni Nanay Sol. “Kailangan mo ng tulong? Malapit na kasing bumaba si Sir, baka kako kailangan mo ng tulong,” sabi nito at agad na dumako ang mga mata sa kaniyang necktie na buhol buhol at hindi pantay. Napatawa na lamang ng marahan si Nanay Sol at pumasok sa kwarto ni Damien.“Salamat po, Nay,” sambit ng binata. Sa ilang araw niyang panunuluyan sa mga Guavez, ang batiin at tawagin si Nanay Sol na “nanay” ang pinaka gusto niya sa lahat. Pakiramdam niya ay nagkaroon siyang muli ng isang ina na laging nag-aasikaso sa kaniya. Wala itong palya na akyatin siya sa kaniyang kwarto upang kumain kahit ilang beses na nitong sinasawa
Maagang nagising si Jacob dahil sa ingay sa kaniyang pinto. Kahit na takpan niya ng unan ang kaniyang ulo, tila anng mga mabibigat at mabibilis na yapak ng mga paa ay inaasar siya.Padabog siyang tumayo habang ang kaniyang mukha ay nakabusangot. Hinila niya ang kalahating tulog na katawan paalis ng kama at hinatak ang kaniyang mga paa upang sigawan at pagsabihan kung sino man ang umistorbo ng kaniyang tulog.Ngunit nang buksan niya ang pinto, agad na nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita si Lauren na nasa kaniyang harapan.Samantala, si Aster ay naghahanap ng kaniyang mapagtataguan, kung saan siya pwedeng makapagbasa nang hindi nakatatagpo ng sinumang Elysian.Nakalabas siya sa mala-palasyong tirahan ng mga Elysian. Napakalawak ng Elysium, maraming iba’t ibang bulaklak sa paligid at presko ang hangin. Nakakita siya ng usa sa malayo, na siyang nagpaalala sa kaniya ng nakita niy
Nang buksan ni Mr. Gregory ang pinto ng kaniyang opisina, halos mabato si Jacob nang makita niya ang silid na punong puno ng mga tao. Dalawang dipa ang layo ng mga ito mula sa mahaba at makintab na mesa ng Presidente, at halos lahat sila ay nagsi-ayos ng kanilang pwesto nang mapansin nila ang presensya nito. Dala dala ang kanilang naglalakihang mga camera, at ang mga reporter na kaniya kaniya ang mic na dala, tila akala ni Jacob ay mabubulag na siya nang magpaulan ang mga ito ng pagkurap ng kanilang mga flash.Samantala, nakangiti lamang si Mr. Gregory at umupo na sa kaniyang upuan. Tumayo si Jacob sa likod nito, at sa distansyang alam niyang hindi siya makukunan ng litrato. Inilibot niya agad ang kaniyang mga mata upang tingnan ang bawat mukha sa loob ng silid. Inisa isa niya ang mga ito, ang bawat detalye ng kanilang mukha at kasuotan, tulad ng turo sa kaniya ni Paul. Nang matiyak niya na walang kapansin pansin o kahina hinala sa kanila ay itinuo
Walang ibang maririnig sa kahabaan ng pasilyo ng police station kundi ang pag-iyak ni Mr. Bormero. Kaharap ang abogado ni Mr. Gregory, si Paula na halatang naiinip na, at si Jacob na nakatayo sa kanilang likuran, ang mga sangkot sa kaganapan sa press conference ay nakaharap sa Chief of police.Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng hepe at tiningnan nang matagal si Mr. Bormero na humahagulgol pa rin. Hindi nito mahalata na ang lahat ay naghihintay lamang na siya ay tumahan nang makapagsimula na sa pag-uusap.“You need to calm down, Mr. Bormero, your statement is important if you want to explain your side. Wala tayong magagawa kung iiyak ka na lamang diyan at hindi magsasalita,” sabi ng Chief na may halong inis sa kaniyang tono. “What you did is a big crime. We are not talking about just anyone, you almost got our President killed!”“H-Hindi ko ho ginusto ‘yon!&rdqu