[13.1]
“Can we be friends?”
She even extended her arm to me, asking for a hand shake.
But I just looked at her arm that was asking for a hand shake with me. At parang napansin niyang wala akong balak na makipag-hand shake sa kanya kaya dahan-dahan niyang ibinaba ang kamay niyang nakalahad.
Ngunit hindi naglaho ang ngiti niya, sa halip ay bahagya pang natawa.
Uh… okay? What was that?
Okay Thalia, ito na iyong gusto mo na magkaroon ng kaibigan. Ngayon may lumapit na mismo sa'yo para makipagkaibigan, tapos ganyan ka? Ni hindi mo man lang pinaunlakan ang kamay niyang nilahad niya?
“I guess I made you two….shocked a little,” she said and chuckled.
Ang ganda niya. Iyan ang masasabi ko.
“Oh, sorry.” I apologized for my action lately.
“No worries,” tanging sabi lang nito. Humarap siya kay Jason na ngayon ay hindi pa rin nagsasalita at nakatingin lang s
[13.2]Nagising ako kinabukasan nang may kumatok kaya bumangon ako. Bahagya pa akong humikab habang binubuksan ang pinto. Bumungad sa akin si Myra na may hawak na suklay ang isang kamay, mukhang kakatapos lang niyang maligo dahil basa ang buhok nito.“Good aftie,” nakangiting bati niya.Nagtaka pa ako noong una kaya tumingin ako sa orasan at nakitang hapon na nga. Bumalik ang tingin ko kay Myra at sinuklian ko siya ng isang tipid na ngiti.“Aftie,” tipid kong saad.“Mag-ayos ka na.” Iyon lang ang sinabi niya bago umalis kaya iyon ang ginawa ko. Naligo na rin ako dahil ilang oras na lang ay papasok na naman.I did my usual morning—or should I say…. Afternoon rituals? When I finally finished, I went downstairs.Wala sa sala ang dalawang babae kaya batid kong nasa kusina ang mga ito at hindi naman ako nagkamali.“Buti naman at nahuli kang nagising sa amin.” Tinaasan ko s
[14.1]Sunod-sunod na natapos ang klase para sa gabing iyon. Kaya naman nang pumatak ang break ay agad akong inaya ni Nykee na lumabas ng silid at tumambay sa labas.Hanggang ngayon ay nawiwindang pa rin ako sa mga topic ng bawat klase. Wala akong alam sa mga topic nila. It’s all about vampire thing. Hindi ako maka-relate, susko po! Hindi ko alam kung makakayanan ko bang makatagal pa sa lugar na ‘to.Naupo kami sa semento na nagsisilbing upuan dito sa ilalim ng isang puno, sa labas na katapat lamang ng aming silid.“Maiwan muna kita ah?” Biglang sabi niya.Nagtaka naman ako dahil do’n. “Teka, bakit?”Tumayo sya. “Bibili lang ng pagkain na‘tin,” aniya.“Te—” Wala akong nagawa nang tumakbo na siya palayo at naiwan ako roon na mag-isa. Siguraduhin lang niya na bibili lang siya tapos babalik na dito.Sa pag-iisa ko roon ay bigla kong naalala si Jaso
[14.2] Nagsimula ang klase at ang tanging ginawa ko lang ay makinig at minsan ay pasimpleng nagdadrawing sa papel kapag na-bore. Kulang na nga lang ay dalawin ako ng antok dahil naiinip na ako. “Every vampire requires to drink blood directly from their mate because it helps them to regain their energy….” I don't know why but that sentence made my mind fly somewhere. The teacher continues to discuss the lesson while me in my seat, trying hard to stop myself from falling into sleep. Dinadalaw talaga ako ng antok minsan kapag nasa klase ako. Dahil na rin siguro hindi ako nakikinig sa klase at hindi ako maka-relate sa discussion. Sunod-sunod ang klase para sa gabi na iyon, at katulad ng naunang klase ay pinipigilan ko pa rin ang sarili sa antok na dumadalaw sa akin habang may klase. Nang sa wakas ay natapos na rin ang klase para sa gabi na iyon ay medyo nakahinga ako ng maluwag. At dahil nga mahaba pa ang oras bago ang uwian ay inaya na na
[15.1]Katahimikan ang sunod na bumalot sa pagitan naming dalawa ni Nykee. Ngunit bigla namang may pumasok na tanong sa isip ko. Ngayon, sa kanya ko itatanong ito.“Nyk....”“Hmm?”Wala ng atrasan ito. “Paano ka nga ba napunta sa mundo na ‘to?” Ilang beses nang tinanong sa akin ‘tong tanong na ‘to, ngunit dahil hindi ko alam ang sagot. Kaya si Nykee na muna ang tatanungin ko.“Paano?” Huminga ka muna siya ng malalim bago nagsalita. “Bata pa lang ako ay namatay na ang tatay ko.” Batid ko ang lungkot sa boses niya nang sabihin iyon, kaya bahagya kong tinapik ang balikat niya.“I'm sorry.”Tumingin siya sa akin nang sabihin ko iyon. “It’s okay,” wika niya at saka ngumiti ng maliit. Binalik niya ang tingin sa harapan bago nagpatuloy. “Namatay siya due of cancer. Iyong nanay ko naman ay nagkaroon ng sakit noong nineteen years o
[15.2]Ayaw kong ipilit ang paksa na ayaw niyang pag-usapan kaya naman ay inilihis ko ito. “Nagkaroon ka ba ng plano nang maka-adjust ka na?” Naalala ko ang plano na dapat gagawin ko pagkatapos kong mapuntahan ang ilang lugar dito.Tumingin siya sa akin nang nagtataka. “Plano? Anong klaseng plano?”“Plano,” tumingin rin ako sa kanya. “Planong makaalis dito.”Tipid siyang ngumiti. “Sinubukan ko.”Kumunot ang noo ko sa kanyang sinabi. “Sinubukan?”Tumango siya, “oo.” Bumaba ang tingin niya sa kanyang damit. “Sinubukan ko pero pinigilan ako ng ‘kaibigan' ko.” Hindi ko alam kung bakit parang ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa sinasabi niyang ‘kaibigan’. Dahil ilang beses na niyang binanggit ang ‘kaibigan’ niya ngunit hindi niya ito binabanggit sa pangalan nito. Sigurado naman ako na may dahilan siya kaya hahayaan ko na
Greetings my dear readers! I wanted to inform you that starting this week, I'll be only updating one chapter a week (chapter 16.1 and chapter 16.2, and so on). Please note that there is no specific day when will I'll be updating, depending on if I have less school works to do. I hope you understand. Thank you for reading this story regardless of that this book isn't the book that every reader has been looking for. I am still new in the field of writing and still learning and improving. Kindly vote and freely comment down below to let me know about your thoughts about this book and it might help me learn more. Note: I'll be updating tomorrow, Monday. Thank you so much for spending your time reading! Highly appreciated! @Keb :)
[16.1]Lumipas ang mga araw nang hindi ko inaasahan na ganoon kabilis. Hindi ko inaasahang mag-iisang buwan na pala kami rito ni Ash. Wala namang bago sa naging routine ko sa araw-araw, tulog sa umaga na dapat ay gising at gising sa gabi dahil kailangan naming pumasok. At kung may bakanteng oras naman ay sinasama ako ni Nykee nang hindi nalalaman nina Ash, tumatakas kami at tutungo sa taas ng burol upang doon magpalipas ng oras.Silang dalawa ni Jason ang kasama ko kapag may klase, ngunit dahil nga may trabaho si Jason ay bigla na lang siyang umaalis minsan. Sina Ash, Myra at Bryan naman ay sa bahay ko lang din naman madalas kasama dahil hiwalay ako ng klase sa kanila. Medyo nakapag-adjust na rin naman ako kaya hindi na ‘ko masyadong nahihirapan.“Bye!” Ilang metro na ang layo ko sa kanila kaya kumaway ako kina Ash, kasama niya rin sina Myra at Bryan na kumaway din pabaliksa akin.“Good luck!” Sigaw ni Ash habang ngumit
[16.2]Napansin kong malikot na ang katabi ko sa kanyang upuan at parang hindi mapakali. Nang tumingin ako sa direksyon niya ay napansin ko ang mala-lintang galawan ng katabi niya, doon ko nakapagtanto na nagpapapansin ang so-called-crazy-girl na sinasabi niya. Halos umikot ang mga mata ko dahil doon.Tumaas ang kilay ng babae nang mapansin na nakatingin ako sa kanya.“Tsk.” Inirapan ko siya at hindi na muling lumingon pa sa direksyon niyadahil kumukulo ang dugo ko sa tuwing bumabaling sa kanya sa hindi ko malamang dahilan. Nakaka-piste.“Yoww!!” Halos tumayo ang tenga ko nang sa wakas ay narinig ko na rin angboses ng taong kanina ko pa hinihintay.“Nykee!!” Parang biglang tumahimik nang sumigaw ako kaya halos ay mamaluktot ako sa aking kinauupuan dahil sa kahihiyan dahil napatingin ang iba sa akin. Tumawa si Nykee dahil roon saka nakangiting naglakad palapit sa akin. “Good evening!!&rdquo