Chapter 20.2

[20.2]

“Kaligtasan?” Nakakunot noo kong tanong sa kanya na ikinatango naman niya. “Paano ako magiging ligtas dito, e halos kulang na lang ay dakmain ako ng mga bampira!”

Umiling siya, “hindi mo pa maiintindihan sa ngayon, Thalia.”

“E ‘di ipaintindi mo sa akin!”

Tumingin siya sa akin at awang-awa ako na makita ang pinsan kong sunod-sunod ang pagtulo ng kanyang luha.

“Paano ko ipapaintindi sa iyo, Thalia? Kung ako mismo ay naguguluhan din. Pinatay ng mga lobong iyon si mommy! Ayoko na pati ikaw ay mawala pa sa akin!” At doon na nga tuluyang tumulo ang luhang kanina pa nagbabadya. “Iyong mga lobong iyon, sila ang kalaban ng mga bampira! At kailangan kitang protektahan laban sa kanila! Ayokong mawala ka rin sa akin, Thalia.”

Agad ko siyang niyakap dahil hindi ko na kaya. Hindi ko alam na ganito pala ang sa likod ng lahat ng ito kung bakit kami narito. May mga naghahabo