Chapter 42: Confession

“He’s such a mess,” ani Davidson.

Pqreho silang nakatayo ni Leo sa harapan ng bagsak na si Alexander.

“Do you know him?” asked Leo.

“Nah. Sort of.”

“Magsasara na kami, Dude. Paano yan?” nakangusong turo ni Leo sa lalake.

Wala ng nagawa pa si Davidson, kundi ang tulungan si Alexander na makatayo habang inaakbay sa balikat niya ang braso nito.

No choice naman siya kundi ang tumulong dahil lasing na lasing ito.

“Okay ka lang? Mukhang mabigat siya,” nakangiwi si Leo habang pinapanuod sila.

“I’m fine. I can.. h-handle him,” pwersadong sagot ni Davidson kay Leo. Hindi man niya aminin, mabigat talaga si Alexander.

“Wait, check mo nga yung wallet baka may address,” utos niya pa kay Leo.

“Wala, nakita ko na kanina yang wallet niya.”

Tumangu-tango lang siya. “Yung phone?”

“May message. Heto oh,”- binasa ang message sa phone ni Alexander- “‘Alexander, umuwi ka na, right now!’”

“Sino yung sender?”

“Dad niya siguro, baba ang nakalagay eh.”