(FRED POV)Pigil ang pagpakawala ko ng buntong-hininga habang tanaw ko ang aming tahanan. Hindi alam ng mga magulang ko na uuwi ako ngayon. Ang alam nila, sa susunod na linggo pa ang uwi namin.Pero napauwi ako nang wala sa oras, matapos ang sagutan namin ni Gwin. Napag-isip-isip ko rin, tama siya, kailangan ko munang lumayo sa kanila.Bago pa sa akin ang lahat ng pangyayari. Hindi tulad niya na nasanay na sa buhay, kasama ang Anak namin.Ang bagal ng paghakbang ko. Hindi ko kasi alam kung paano sasabihin sa mga magulang ko ang nangyari sa amin ni Gwin. Kanina pa ako nag-iisip, kung paano ako magpapaliwanag sa kanila, but I can't come up with anything, not even a single sentence. "Fred, bakit hindi ka man lang nagpasabi na uuwi ka pala ngayon. Napasundo ka sana namin sa driver," bungad ni Mommy, may matamis na ngiti habang papalapit sa akin. Kamot sa batok at mapaklang ngiti ang tugon ko. "But wait, bakit nga ba napaaga ang uwi mo? Weren't you supposed to go home next week?" nagtata
Sandali akong natigilan sa narinig mula kay Mommy; hindi kaagad ako nakapagsalita. Hindi ko inaasahan na ganito ang sasabihin nila; na ganito ang magiging desisyon nila. "Kasal?" natanong ko kalaunan.Seryosong titig lang ang sagot ni mommy sa tanong ko.Napahawak ako sa batok ko. Ang in-expect ko na gagawin nila ay pagagalitan din si Gwin, pero hindi iyon ang nangyari. Tinanggap pa nila kaagad, bilang daughter-in-law law nila. Napaka-unfair para sa akin. Hindi man lang nakatikim ng sermon ang babaing 'to, gaya ko. Tingin ko nga ay natutuwa pa ang mga magulang ko na sinugod ako nitong si Gwin ng sampal at hampas. Hindi nga kasi sila nag-react at hindi man lang nila inawat si Gwin. Pero nang makita ko ang reaksyon ni Gwin, nakaramdam naman ako ng tuwa. Nanlaki kasi ang luhaan niyang mga mata at napanganga pa. Kung nagulantang man ako sa narinig, mas lalo na siya. Nakakatawa nga ang hitsura niya. Kung kanina ay para siyang pusang gala na nagwawala at sinugod ako, ngayon ay para na s
"Dad naman!" reklamo ko. Napalingon si Gwin sa akin. Gulat at umawang na naman ang labi.Nakakagulat nga 'yong sinabi ni mommy na planong kasal namin ni Gwin. Pero hindi naman ako tutol do'n. Ang mabigay sa anak ko ang buong pamilya ay 'yon ang mahalaga. "Sir Franc, hindi po basta-bastang desisyon ang kasal. Kung magpapakasal man kami ng nobyo ko, dapat handa po kaming pareho at hindi napipilitan lang," mahinahong tugon ni Gwin. Pero napabuga naman ng hangin matapos sabihin 'yon."Oo nga naman, Dad," sang-ayon ko sa tugon ni Gwin. " 'Tsaka, Dad, hindi ba dapat kami ni Gwin ang magpapakasal? Bakit biglang sa nobyo niya? Pa bago-bago po naman kayo ng desisyon," pamaktol kong tanong. Nahagod ko pa ang buhok ko. Isipin ko lang kasi na si Opaw ang makakasama ni Gwin sa harap ng altar, umiinit na ang ulo ko. Napasulyap ako sa anak kong bahagyang napangiti. Nagustohan yata ang sinabi ko, mukhang kampi ko 'tong anak ko.Napailing si daddy. " 'Yon nga sana ang gusto naming mangyari, kung w
"Gusto mong maging tayo, Fred?" kunot-noo niyang tanong. Seryoso at walang kurap na tumitig sa akin. Tumango ako. Paulit-ulit at ngumiti pa. Pero nawala ang ngiti ko nang magsimulang yumugyog ang balikat niya. Takip na rin ang palad niya sa bibig at napapapikit pa. Hanggang sa kumawala na nga ang pinipigilang tawa. Nakakagago naman 'to si Gwin. Seryoso nga ako. Akala yata nagbibiro ako, kaya tumawa ng todo. Napasimangot ako at nagbaba ng tingin. Sekreto pa akong napabuga ng hangin."Gwin, seryoso ako," halos pabulong kong sabi. "Seryoso ka? As-in?" nakakagago niyang tanong. Hindi pa rin matigil ang tawa niya, pero pinahid naman ang naluluha niyang mga mata at nakapa pa ang tiyan. Kakasakit ng damdamin 'to si Gwin. Hindi niya alam kung anong kaba ang naramdaman ko habang sinasabi ang salitang 'yon. Tapos, tinawanan niya lang."Tingin mo ba nagbibiro ako? Gusto ko nga na maging maayos tayo, Gwin. Gusto kong sumaya ang anak natin. Kaya kahit ang hirap mong kausapin dahil lagi kang g
(GWIN POV)"Ay ambot (ay ewan!) Sakit kayo sa ulo," singhal ko dahil sa dismaya. Walang katapusang problema na lang talaga ang napapala ko. Nagulo ko na lamang ang buhok ko at napasabunot pa, saka ko naman sinamaan ng tingin ang dalawang lalaki na walang ginawa, kung hindi ang magdala ng problema sa buhay ko. Padagbog akong pumanhik sa ikalawang palapag. Hindi na ako nag-abala na sagutin pa ang kalokohang tanong ni Fred. Halata na naman na nang-iinis lang siya.Para akong bata na nagmamaktol, hindi kasi matigil ang pagkibot ng labi ko. Gusto kong ilabas ang lahat ng inis ko, pero nakakapagod na. Paulit-ulit na lang kasi. Ni kunti naman, hindi nababawasan ang bigat na pasan ko sa balikat ko, kahit magwala pa ako.Isa din talaga si Tonyo sa bwesit sa buhay ko. Pala desisyon din. Pinapunta pa rito si Opaw, hindi naman siya inutusan. Ano na ang gagawin ko ngayon? Baka makasal nga ako ng wala sa oras, kapag hindi ko inamin ang totoo sa mga magulang ni Fred. "Gwin ..." awtomatikong nahin
"Widmark ..." Nasapo ko ang noo ko. Hindi ko pala katabi ang anak ko. Kaagad na kasi akong lumabas sa kwarto ni Fred, kagabi matapos ko siyang hampasin ng unan. Loko-loko siya. Akala niya, payag akong tumabi sa kanya. Asa siya.Matamlay akong lumabas ng kwarto. Nag-message na kasi si Tonyo na parating na sila Opaw. Mabuti na lang at maagang umalis si Fred. Kinatok nga niya kasi ako kanina bago umalis. Kung saan man siya nagpunta. Hindi ko alam at wala akong balak malaman.Gano'n din ang mga amo ko, nagpaalam din na ipapasyal nila si Widmark, gusto nga sana nila akong isama, pero tumanggi ako, sinabi kong pagod at antok pa ako. Mabuti naman at hindi na nila ako pinilit.Pero ang totoo, talagang naiilang ako na makasama ang mga amo ko. Bukod do'n, takot din akong malaman ng ibang tao na anak namin ni Fred si Widmark.Matamis na ngiti ang bumungad sa akin nang marating ko ang living room. Kararating lang din kasi nila Opaw at Tonyo. "Opaw, maraming salamat, pasensya na talaga, at pati
"Ano ba?!" sikmat ko kasabay ang pagtama ng tuhod ko sa hinaharap niya. "Gwin ... " namimilipit niyang bigkas sa pangalan ko. Halos mapaluhod na rin siya habang sapo ang harapan niya. "Hindi ka pa rin talaga nagbago ..." sabi niya, sabay tanggal sa sobrero at ginawang pamaypay sa mukha."Patrick?" Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko kasi siya namukhaan."Akala ko nagbago ka na. Ang bilis mo pa rin palang magalit." Pilipit pa rin ang boses niya. Pawis at bahagyang inipit ang harapan."Pasensya, akala ko kung sinong bastos." Hindi ko maiwasan ang pasulyap sa umbok niyang napisat yata. Inipit nga kasi. "Buti nga sa'yo," sabi ni Fred. Sinamaan din niya ng tingin ang pinsan na hindi na lang tumugon. Panay pa rin kasi ang paypay sa mukha. Namula.Na kay Opaw na ang tingin niya. "You must be, Opaw. Kaibigan ni Gwin, from Negros, right?" tanong nito. Naglahad na rin siya ng kamay na kaagad namang tinanggap ni Opaw."I'm Patrick, pinsan no Fred at kaibigan ni Gwin," pakilala niya.Hindi na ako
FRED POV Nanlamig ang buong katawan ko nang biglang yakapin ni Patrick si Gwin. Gusto ko siyang hablutin palayo. Pero sabi nga ni Gwin, wala akong paki' kung lumandi man siya sa ibang lalaki dahil tatay lang ako ni Widmark. Ang sakit marinig ng salitang 'yon mula sa kanya sa totoo lang. Pero umasta ako na parang hindi nasasaktan.Tatay ako ni Widmark, pero hindi magawang makialam sa buhay ng ina niya. Matalik niya rin naman akong kaibigan, pero hindi ko magawa sa kanya ang bagay na nagagawa ng iba sa kanya. Maski ang mahawakan siya, hindi ko magawa, lalo na ang mayakap siya. Maski nga ngiti lang, hindi niya pa maibigay. Miss ko rin naman siya. Gusto ko rin iparamdam sa kanya na nandito pa rin ako sa tabi niya, hindi lang bilang papa ng anak namin. Kung hindi bilang kaibigan niya rin o mas higit pa. "O, Fred, saan ka ba galing?" tanong ni daddy. Sabay bumaling ang tingin nilang lahat sa akin pagpasok ko. "Magandang gabi, Mom, Dad," matamlay kong sabi, kasabay ang pagkarga kay Widma