Kabanata 93

“Ang tigas din talaga ng ulo n’yo! Hindi ba ang sabi ko, ‘wag kayong lumabas—” Inis na lumapit sa amin si Brent.

Napapailing pa habang nagpalipat-lipat ang tingin sa amin ni Fred.

“Para namang hindi mo alam kung sino sa amin ang matigas ang ulo!” dismayang tugon ni Fred.

Sandali pa siyang sumulyap sa akin saka bumaling ulit kay Brent.

“Gwin naman—” Nakamot niya ang batok. “Alam mo naman na hindi pa nahuhuli si Mitch at mga tauhan niya!” Hawak na niya ang batok. Tumaas yata ang presyon.

Sa bagay, sino ba ang hindi tataas ang presyon sa sitwasyon namin ngayon?

“Naintindihan ko naman kung ano ang nararamdaman n’yo. Alam ko na nag-aalala kayo para sa anak n’yo. Pero kasi, mga halang ang mga kaluluwa ng mga tauhan ni Mitch. Ngayong lumabas kayo, binibigayan n’yo lang ng dahilan ang babaeng ‘yon na magawan kayo ng masama.”

Ako naman ang napakamot sa ulo. Paulit-ulit na lang kasi ang naririnig ko. Nakaka-umay na. Puro bunganga lang ang ginagamit namin. Walang galaw.

“Brent, sinabi ko