LEEXIYA'S POVNALAMAN KO NA LANG NA wala silang anim kaya pala napakatahimik ng bahay.Pupunta sana ako sa terrace pero nakalimutan ko nakalock pala lahat ng mga pinto, hays! As if namang alam namin 'yung daan paalis dito para ilock pa nila 'yung pinto."LILI GIRL!" Napatakip ako ng tainga ko dahil sa sigaw ni—Claver???So kaming dalawa lang dito niyan? Nako! Ano na naman kayang magagawa namin kung kami magkasama?! Sinto-sinto pa naman yata 'tong isa."Ano?! Makatawag ka parang 10000 feet 'yung layo ko sayo, ah!""Lili!" Tawag niya ulit at pumunta sa harap ko na naghahabol hininga.Anong nangyari dito? May nakita ba siyang multo? 'Wag naman sana! Nakakatakot na nga, eh! Laki pa naman nitong bahay."W-Wala sina kuya!" Masaya niyang sabi.Kinunotan ko siya ng noo, "Oh, ano naman? Hindi naman bago na wala sila rito, busy sila hayaan mo na.""Hindi 'yun ang ibig kong sabihin!"Ngumiti siya ng malapad at winawagayway ang isang susi. Nanlaki bigla ang mata ko, teka paano niya nakuha 'yun??
LEEXIYA'S POVLUMIPAS ANG ILANG ORAS ay naisipan na naming umuwi ni Claver. Kumakain kami ngayon ng Ice Cream habang naglalakad sa sidewalk na may araming dahon at habang papalapit sa kotse, napatingin ako sa kaniya at ganoon din siya, sa walang kadahilanan tumawa kaming dalawa."Masaya ka sa kalokohan mo 'no?" Natatawa kong tanong sa kaniya at itinaas-taas naman niya ang kilay niya."Aba, oo naman! Ikaw ba? Ang saya kaya, ang boring sa bahay, eh. Bored na rin akong maglaro sa online.""Uwi na tayo, alas singko na lagot tayo nito."Tumango naman siya at sumakay na kami sa kotse, napaisip ako minsan ayain namin silang anim na pumunta dito panigurado masasayahan din sila.Tapos kapag may oras na makapasyal ako sa amin aayain ko sina tito, namimiss ko na rin kasi silang ka-bonding lalo na sa picnic. Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang tumigil sa pagdrive si Clave. Napatingin ako sa kaniya."Shit!! Naflatan tayo tapos wala pang gas!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya."Ano?! Teka?! Pa
CLEVER'S POVAS ARRIVED AT HOME, I took off my jacket. I cleansed my hands and looked at the wound I had from the battle, but I didn't feel any pain there. They might need to train their dogs so they can compete with my skills because the battle was very monotonous.When I went in my twin's room, I frowned since I couldn't see anyone there and assumed he could be in the kitchen. Eating. He loves to eat.I didn't bother looking for him; instead, I went straight to my room, only to notice that the stupid woman wasn't there either. She might be in the restroom. I'll just see if anyone is bathing. When I open the restroom door, nobody is there.Where the hell is she?"Leexiya?" I called her name but no one answered. I went out of the room and peered down the hallway. "Clave?" I opened the main room here but I didn't see them.I hurried down the stairs to look for them, where are they!? Usually, they meet me when I arrived. Didn't they run away?"Have you seen Leexiya and Clave?" I asked t
LEEXIYA'S POV"WOY, PRINCE CLEVER DEL-VAGO! Papasukin mo na ako, gusto ko nang maligo!" sigaw ko sa labas ng kwarto at kinatok ang pinto ng malakas.Alas otso na ng gabi wala pa akong ligo, tapos sobrang sakit pa ng katawan ko roon sa pinagawa niya, wala talaga siyang awa."Fvcking stay outside! Sleep on the living room," rinig kong sigaw niya pabalik, napasandal naman ako sa pinto."Gusto ko nang maligo!!" hindi ko maiwasang hindi mag-iyak-iyakan dito. Hindi na ba siya naaawa? Babae ako! Babae! Ilang minuto rin akong nakasandal sa pinto, hindi niya talaga binubuksan kaya napag-desisyonan ko nang kumatok ulit."Clever! My poging husband! The pinakapoging lalaki sa buong mundo! Let me enter please!!" Halos mahalikan ko na 'yung pinto sa sobrang dikit ko rito, parang anytime babagsak ako. Pagod na pagod 'yung pakiramdam ko, ayaw pang makisama ni Clever kainis siya."Clever—wahhhh!"Napapikit ako para sana salubungin ang sahig pero ilang segundo lang ay hindi ako bumabagsak, dahan-daha
"I CAN'T, IVO. It's like now I just want to die suddenly. It's like a nightmare happening to me right now, I can't believe it. I don't want to think that it's happening. I'm hoping that it's all just a dream. Even with the loss of my family, I hope everything is just fiction. "In Clever's view, it looks like he has used up all the batteries he has left now.Pag-aalalaTakotKabaKalungkutanSakit'Yan ang halo-halong nararamdaman niya ngayon, wala siyang alam na gawin ngayon. Parang nawala lahat ng kaniyang lakas at tapang, pagdating sa kaniyang pamilya para siyang nagiging maamong tuta. Kahinaan niya ay ang pamilya niya. Kilala naman nating misteryoso at cold person ang isang Clever, pero sa ngayon para siyang isang babae kung umiyak."Trust me, dude, kapag sinabi mo na ang totoo sa kaniya parang mabubunutan ka ng isang kutsilyo na nakatusok sa dibdib mo. Ipaalam mo na sa kaniya bukas, nandito lang kami hindi namin kayo pababayaan. Kahit itaya pa namin ang buhay namin sa inyo, pinap
"HUY, KUYA KAMBAL! Parang walang kausap, eh," nakangusong sabi ni Clave, pumantay naman siya ng lakad sa akin."Anong nangyari kay kuya? Niregla yata wahahahaha!!" bulong niya sa akin, nagkunwari lang akong tumawa."E-Ewan baka tinotopak," na sagot ko na lang.Nakarating naman kami sa isang bahay-puntod na kung saan nandoon ang mga pamilya niya. Napahinto naman siya, dahan-dahan siyang humarap sa amin na nakataas ang dalawa niyang kilay. Binalingan siya ni Clever na seryosong tingin kay Clave."You can now visit them inside."Kumunot naman ang noo ni Clave at natawa na parang may nagbiro sa kaniya."Sino kuya? Mali ka yata ng pinuntahan, eh, ang daming urn naman sa Columbarium Niche na 'to eh, dalawa lang kaya sina lola," natatawang sabi niya, kita ko naman kung paano napapanguso si Clever, nagbabadya na rin ang luha niya."L-Look up." Utos ni Clever kay Clave, hindi naman ginalaw ni Clave ang ulo niya at nakatingin lang siya sa kuya niya."Look up! look up! shake shake shake!" Napata
"IT HURTS, YOU KNOW? Seeing my twin like that makes my whole world down in hell ... I can't even do anything, I'm so useless brother. I can't even give him a touch, I'm such a stupid person. I'm the older brother but I can't do anything. I'm hurt, I don't want him to be angry with me. I don't want him to hate me, I don't want him to think that I'm just nothing with him. I don't want him to think I'm someone else, I'm afraid that I might lose him, he's the only one left I have, who strengthen me," sambit ni Clever."H-Hindi...alam kong ginawa mo ang lahat para sa kaniya, 'wag mong sabihing wala kang kwenta, the best kang kuya. Maiintindihan naman niya siguro na kaya mo lang naitago ang katotohanan para sa kapakanan niya, para sa mararamdaman niya, hindi mo rin naman sinasadya ang lahat, hindi mo rin naman ginusto ang pagkawala ng pamilya mo," pangungumbinsi ko sa kaniya, niyakap niya ulit ako at wala na siyang ibang sinabi at humagulgol na lang. Ramdam ko ang panlalambot niya dahil nab
LEEXIYA'S POVA WEEK HAD PASSED. Sa loob ng 7 days ay ang laki ng pinagbago rito sa bahay, nabawasan na 'yung maiingay, nabawasan na 'yung bonding, nabawasan na rin 'yung mga kalokohan nila.Simula ng araw na 'yon nasa iisang lugar lang kami, pinag-uusapan ang tungkol sa nangyari sa pagitan ng magkambal. Matapos ang araw na 'yon, ginabi kami. Ayaw umuwi ni Claver, gusto niya roon na lang siya matulog. Hindi siya nagpatinag at muntikan pa silang nagsuntukan ng kuya niya, kahit ako muntik na niyang masaktan.Nagpatulong lang kami kina Philip noon, hindi namin kaya si Clave sa lakas niya. 'Yung itsura ni Clave noon oras na 'yon ay parang isang pulubi. Simula noong dumating kami sa Kolumbaryo ng pamilya niya ay hindi na siya lumabas.Maghapon din siya noong umiyak, halos maisipan mo na nga siyang baliw dahil kinakausap niya 'yung sarili niya at sinasampal-sampal niya pa ang sarili niya.Wala kaming nagawa nung mga oras na 'yon, kung makikita mo ang sitwasyon niya ay maakala mo na lang na