Kabanata 4

Adela’s Point of View

Isang lalaking nakasuot ng itim na nagmimistulang pari ang bumungad sa gilid. Gaya ng sinabi niya, tumigil ako sa pag-iyak at sinilip kung nasaan siya. The moment I set my eyes on him, nalaglag ang panga ko. 

May hawak siyang bibliya. Malinis ang gupit niya, kitang-kita ang panga, at may tuod sa mukha. Dahan-dahan akong tumayo at napayuko

"Father..." tanging sambit ko, hindi makapaniwala na siya ay isang pari, isang matipunong pari.

"Baka matulungan kita, hija. Ano ba ang dahilan kung bakit ka tumatangis?” 

Binigyan ako ng Diyos ng isa pang pagkakataon na ipahayag ang aking nararamdaman. Umupo ako sa tabi ng pari, may mga pasa sa buong katawan. Pinunasan ko ang mga luhang lumabas sa aking mga mata habang nakahawak sa puting simpleng damit na suot ko.

"I'm so tired, f-father," nabasag ang boses ko. "Hindi kayang ipakita ng mga magulang ko ang pagmamahal sa akin..."

Hindi siya nagsalita, sa halip, nanatiling seryoso at nananatiling malamig ang mukha. Kinalikot ko ang mga daliri ko habang nakatitig dito, tahimik na tumatangis sa tabi niya.

Nakaupo lang kaming dalawa. "M-Masama bang tumanggi sa magulang mo kapag hindi mo nagustuhan ang hinihiling nila?"

“Elaborate.” Malamig na anito. 

"Niloko ako ng b-boyfriend ko, father. Tinapon niya ang pitong taong relasyon namin para lang makasama ang babaeng kilala niya for three months. N-Niloko niya ako at... nabuntis niya ang babae," naiiyak kong sabi. "Gusto ng mga magulang ko na pakasalan ko ang isang taong hindi ko mahal at sa oras ng araw ng aming kasal... Tumakas ako at naaksidente," pag-amin ko. "Makasarili ba ako, ama? Masyado bang makasarili ang ginawa ko, ha?" 

Dahan-dahang umiling ang pari habang ang mga mata ay naaawa sa akin. "Hindi," sabi niya. "If you're in the process of moving on, never let someone dictate what you do. You should never get at a person and replace the old one just to forger over.“

Napangiti ako ng mapait sa kalagitnaan ng pag-amin. I can't find his sincerity towards me yet I continue voicing out, "Hindi ko siya mahal. Lahat sila ayaw sa akin at ang tanging taong makakaintindi sa akin ay nawawala pa..."

"Siya ba ang kasama mo sa aksidente?"

"Opo father, namatay yung isa... namatay siya dahil sa akin.” 

Father asked me what my name was so I told him an alternate name. Hinayaan niya akong humikbi, binigyan ng payo. Kinapa niya ang kanyang leeg at ngumisi, dahilan para makita ko ang isang tattoo ng bungo sa kanyang leeg. 

Nang mapansin niyang nakatingin ako sa kanya, nagsalita siya. Tumingin siya sa akin na may purong tigas sa kanyang mga mata. 

"Tell me what do you want to do, then. Where do you want to go?” seryoso niyang sabi.

Huminga ako ng malalim at tumingin sa malayo, nilalaro ko ang mga daliri ko at pilit pinapakalma ang sarili ko. Inisip ko kung ano ang lohikal na mga bagay na maaaring mangyari kung sasabihin ko sa kanya na hindi ko na gusto pang bumalik.

I’m done. Ayokong maranasan ang sakit na naranasan ko noon. Palagi kong pinipili ang mahal ko at sa tingin ko oras na para piliin kung ano talaga ang gusto ko. 

"Gusto kong lumayo, father... Natatakot ako na baka mahanap nila ako ulit... Ayoko ng bumalik ulit sa amin.” 

Tumaas ang kilay ni Father. Mukhang nagulat siya sa sinabi ko. Huminga siya ng malalim at ibinalik ang tingin sa harap. 

"I have a job to offer," sabi niya na ikinagulat ko.

Trabaho… kailangan ko ito. Hangga't ligtas ako ay tatanggapin ko ito. 

"May kilala akong nangangailangan ng kasambahay para sa kanyang mga anak. Kung gusto mo sa isang lugar na ligtas, baka ang trabahong ito ang solusyon sa problema mo." 

"M-magiging yaya ako, kung ganoon?"

"Malamang," sambit niya na may kislap sa kanyang mga mata. "Ihahatid na lang kita doon kung gusto mo."

Walang salitang lumalabas sa labi ko. Nag-alinlangan akong pumayag sa alok ng padre. Hindi pa ito ang oras para bumalik. Nanahimik ako ng ilang minuto habang naghihintay naman ang pari sa aking sasabihin. 

Parang bato ang pumigil sa akin sa pagsasalita not until the priest nodded his head as if he was dismayed by my sudden decision.

Tumayo siya at aalis na sana nang pigilan ko siya. "Gusto ko ang trabaho!"

Para sa akin, ang tanging bagay na mahalaga sa akin ngayon ay ang aking kapayapaan ng isip at kaligtasan. The whole trip that I had with Father Migz, I was silently praying that everything I wished for will come true soon, kasama na ang imbestigasyon sa pagkawala ng kaibigan ko plus the justice Kerigan deserved.

Natahimik kami ni Father Migz sa komprehensibong biyahe sa loob ng kanyang jeep wrangler. Hindi na niya suot ang kanyang itim na long gown na bumagay sa kanyang katawan ngunit ngayon ay nakasuot na ito ng light bottom na tela at polo shirt. Malayong malayo sa awra nitong pari. Ang kanyang kamiseta ay nakayakap sa kanyang biceps na mahigpit.

Nalaglag ang panga ko nang makita ko ang napakalaking mansion. Inilaan ako ni Father Migz sa main gate at isang grupo ng mga lalaki ang natunghayan ko.

"Nasabi ko na kay Samuel," mariing sabi ni Father Migz na parang amo sa mga lalaking nasa likod harapan.

Tumango ang isa sa kanila. "Kami na ang bahala sa kanya," anito.

Bago pinaandar ni Father Migz ang kanyang jeep wrangler, tumingin muna siya sa akin. "Make sure to be obedient here.” 

Naglakad kami patungo sa kung saan naroon ang pangunahing bakod. Ang mga tao sa tabi ko ay nakasuot ng mga suit at may earbuds sa kanilang mga tainga kaya hindi ako naging komportable. Sa oras na pumasok kami sa loob ng mansyon, isang matangkad na matipunong lalaki ang sumulyap sa amin at nagpakita sa harap kasama ang dalawang bata na kumakain sa mesa. 

"Boss," sabi ng isang lalaki na nakakuha ng atensyon niya. 

Dahan-dahan siyang lumingon at tumingin sa gawi ko. Sa di malamang salita, ang mga titig niya ay naging halaya ang tuhod ko. Gwapo siya, may bigote sa mukha, at malinis ang gupit.

Ang kanyang mga mata ay dumako sa aking matamang kinaroroonan, binigyan ako ng nakakadiri ngunit hilaw na tingin mula ulo hanggang paa.

"Is she the new nanny?" Seryosong sagot niya. 

Kahit ang boses niya... napakagaspang na hindi ko na kinaya. Nakasuot siya ng masikip na maong na may sinturon at pati na rin ang puting long sleeves habang nakababa ang tatlong butones, na kitang-kita ang kalahati ng buhok sa kanyang dibdib.

His eyes went on mine, he gazed at me intently with pure coldness in his eyes. Napunta ang mga mata ko sa dalawang bata sa tabi niya na tahimik na kumakain ng kanilang pagkain. Kambal sila, isang babae, at isang lalaki.

"Siya yata ang kausap ni Miguel," biglang sumulpot sa harapan ang isang matandang babae.

"Very well," agad na sinabi ng lalaking. "I believe he already told you a brief information about your job, right?" Tapos tinaasan niya ako ng kilay.

Tumango ako. "O-Opo…"

"As long as you do your job right, nothing will happen to you. These are my children, Carter and Coco. You will take care of them until I say so," madilim nitong utos. 

Nagsalubong ang kilay ko. Napalunok ako at nagsalita, "U-Until you say so? W-What do you mean?"

Naglakad siya papunta sa akin, ibinaba ang table napkin, at napangisi.

"Dahil ako lang ang magdedesisyon kung tatanggalin kita o hindi,"

"B-Bakit?"

"The moment you step inside my property, you won't be able to turn your back, young lady. That's a rule. You should've asked that idiot before you entered my territory."