(Dahlia POV)Sila ang una kong pinagsalita sa harapan ng mga pulis, dahil alam kong hindi naman ako kaagad pakikingan. Hinayaan ko sila magsalita, kahit nga gustong-gusto ko na magsalita.“Wala kang pruweba sa mga ipinaratang mo kay Miss Yuki at dahil sa ginawa mo nailagay mo sa alanganin ang pangalan niya.” Napapatitig ako sa prosecutor na namamagitan sa amin. “At ang nagrereklamong si Miss Yuki may magandang ideya para masulosyunan ang problemang ito.”Nanatili akong tahimik ngunit parang matatawa na ako dahil sa titig pa lang ni Miss Yuki alam ko kung ano ang magandang ideya na sinasabi nila.“Para maging maayos ito, at wala ka namang maibabayad sa paninira mo ng pangalan ni Miss Yuki, mas makakabuting tangapin mo na lang na manilbihan ka sa kanya bilang katulong Ma’am Dahlia.” Napangiti ako. Di nga ako nagkamali.“Pagsisilbihan ko ang isang magnanakaw? Asa siya.” Matigas kong sinabi na ang titig ko kay Yuki.Nawala ang ngiting nagwagi ni Yuki sa sinabi ko, kundi napalitan ito ng
(Dahlia POV)Dahil sa nangyari, tuloy na isinampa ang kaso laban sa akin ni Miss Yuki at tambak-tambak na bayaran ang kailangan ko bayaran, hindi lang ang compensation na hinihingi ni Miss Yuki, kundi ang mga biktima ng ewan kung nasunugan ba talaga sila.Abala magsalita sa harapan ko ang prosecutor at halos wala akong maintindihan lalo na ang halagang binangit, hangang sa…“Makukulong kayo ng limang taon o mahigit pa kapag hindi niya nabayaran ang kaukulang halaga Miss Dahlia Ofemia.”Nanlaki ang mga mata ko.“Makukulong ako?”Napatango ito.“Pero paano si Grandma? Nasa hospital siya ngayon. Hindi ko po sadya na masunog ang bahay at talagang hindi ko basta inaakusahan lang ng pagnanakaw si Miss Yuki, talagang ninakaw niya ang aking manuscript.”“Eh, talagang hindi ko iaatras ang kaso laban sayo Miss Dahlia.” Si Miss Yuki na hindi ko inaasahan na nasa loob pa ng silid. “Lalo na kung ipagpipilitan mo na may ninakaw ako sayo.”Napatitig ako sa kanya. Walang bakas ang peke niyang pag-iya
(Secretary Venal POV)Pagkatapos ko sabihan sa Butler na wala si Master Dryzen sa kanyang silid, alam na niya ang kanyang gagawin. Ang ihanda ang paliguan nito.At bago ako magpasya na magpahinga muna pumunta ako sa hospital, upang malaman ko na umalis si Miss Dahlia at muling nakaharap ang ilang taong-lobo. Bugbug sarado ang apat kong tauhan na itinalaga para sundan si Miss Dahlia ng wala silang maisagot sa mga tanong ko.“Hindi ang matanda ang kailangan niyo bantayan kundi si Miss Dahlia. Siya ang priority ninyo at wala nang iba! Ano ba ang silbi ng mga utak niyong yan!”Nalaman ko din na muling inatake ang matanda at nakabalik na din si Miss Dahlia. Nang makita ko nga ito, muling nakatulog habang nakaupo sa taligiran ng matanda.Napabuntong-hininga ako, at kinuha ang kumot para nga ilagay sa balikat nito.Sa paglabas ko sa hospital, ewan ko ba, hindi ko namalayan sa loob ng sarili kong sasakyan ako nakatulog. Kaya pagising ko, masasakit ang aking katawan. Maraming miss calls sa aki
(Secretary Venal POV)Sa pagbaba ko ng phone hindi ko alam kung sino ang uunahin ko, ang ipaghanda ng pananghalian ang principi ng dragon o ayusin ang kalagayan ni Miss Dahlia.Ngunit mas pinili kong talikuran ang Executive Kitchen kesa makarating kay Master Dryzen ang hindi ko inaasahang nilalaman ng file na pinadala sa akin, kung para saan ang warrant na natangap ni Miss Dahlia.Bigla akong kinabahan… At ang kabang ito ay kakaiba kesa sa mga nakalipas na kabang naramdaman ko noon.Si Miss Dahlia sinasabi niyang ninakaw ni Miss Yuki ang isinulat niyang manuscript, at yun ang matunog na libro sa ngayon kay Master Dryzen, ang ‘His Majestic Gaze.’ Paanong nangyari yun? Talaga bang si Miss Dahlia ang nagsulat noon.Saka naalala ko ang sinabi ni Miss Dahlia na talagang nagsusulat siya. Kung siya ang nagsulat, alam ba niya na maari siyang patayin ni Master Dryzen? Alam ba niya kung ano ang isinulat niya?At napamura nga muli ako sa aking isipan.Tensionable na bumalik ako sa aking opisina.
(Dahlia POV)Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hangang sa ako mismo ang bumasag noon.“Tinutulungan niyo ba talaga ako para tangapin ko ang Special na trabaho na inaalok ni Master Dryzen sa akin?”Ngumiti naman siya. “Miss Dahlia, hindi namin ipipilit sa inyo ang special na trabahong yun kung hindi kayo nararapat. At sinagot ko lang kayo Miss Dahlia, dahil nagtatanong kayo kung paano niyo masusuklian ang tulong na binibigay namin sa inyo. Binibigyan ko lang kayo ng maaring maging option mo, Miss Dahlia. Pero wag niyo naman sanang isipin na Sinisingil ka na namin.”“Pero alam niyo na kahit mag double time ako sa aking trabaho ang halagang yun ay hindi ko mababayaran hangang sa tumanda ako. Baka nga patay na ako hindi ko pa mabayaran yun.”“Malaki ang matatangap mo Miss Dahlia kapag tinangap mo ang Special na trabaho.”“Sir Venal…”“At wag niyong isipin masyado sa ngayon, dahil sa ngayon tungkulin kong iiwas kayo sa mga gulo.”Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Sir V
(Dahlia POV)Sa may Veranda naroroon ang mga kasamahan ni Head Chef, nakangiting binati ako ng mga ito. Agad na pinaghila ako ng upuan, at ng maupo ako… Nanatili silang nakatayo.“Maari niyo naman ako saluhan ng gawa niyo.”“Kumain na kami Miss Dahlia.” Tangi ni Head Chef. “At syempre kakain kayo.”“Hindi ko ito mauubos.”“Uubusin niyo yan. Mamayang hapunan alam niyo naman kung sino ang kahaharapin niyo. Kayo din Miss Dahlia.”“Dahlia.” Sinubukan ko muling itama ang pag-address nila sa akin, pero ang isinukli ngiti. “Nga pala Head Chef, maraming salamat sa pagkain na pinadala niyo sa akin noong isang araw. Super A! Ang sarap ho.”“Pinadalang pagkain?” Nagtatakang sinabi ni Head Chef at napatitig sa kasamahan niya. “Wala po ba kayong pinadala sa akin?”“Wala naman Miss Dahlia. Bawal na bawal kaming maglabas ng pagkain dito.” Biglang napakisapmata ako.“Eh…”“Ah, baka yung niluto ng personal ni Master Dryzen!” Biglang sabat ng isa sa stuff.“Ah, oo nga. Kamusta Miss Dahlia masarap po ba
(Dahlia POV)Hindi pa nga ako nahimasmasan sa natuklasan ko na ipinagluto ako ni Master Dryzen at ngayon naman nakikita ko ang refleksyon ko sa salamin na tila ba… nanaginip ako. Hindi lang talaga pangkaraniwang hapunan ang pupuntahan ko. Mas pinaghusayan pa ng mga stylish at beautician ang trabaho nila kesa kahapon. Naririyan parin ang modesty, ngunit sino ako para magsuot ng ganitong damit na tila ba isa akong princessa na ipinanganak sa Britannia?“Nakahanda na ba siya?” Biglang pagpasok ni Madam Lilith, at di na naituloy ang kanyang sasabihin ng makita ako. At ng mahanap ang kanyang dila ulit. “Hindi ba kayo nagbibiro na siya si Dahlia?”Napangiti ang beautician at stylish. Napatango na lamang sila kay Madam Lilith. Aktong lalapit sa akin si Madam Lilith nang ang beautician at stylish mismo ang humarang sa kanya.“Utos ni Sir Venal na hangang hindi pa nangyayari ang hapunan, hindi kayo maaring makalapit kay Miss Dahlia.”“Anong kabaliwan ito?!” Angal ni Madam Lilith. Ako man din n
(Dahlia POV)Ngunit hindi ko inaasahan na ngumiti si Master Dryzen. Ngiti na hindi pilit kundi ngiti na parang nawala ang kalungkutan sa kanyang mga mata at nakalimutan kung ano man ang siyang dahilan ng kalungkutan niya. Ang ngiti niyang ito ay naging dahilan upang umaliwalas ang mukha niya, at makita ko kung gaano kaganda ng kanya mukha. Tila ba hindi siya isang tao. Tila ba isa siyang anghel na naninirahan kasama ng mga tao.“Then follow my lead.”“Master Dry—.” Pigil ko sa kanya ngunit bigla akong napayakap sa kanya dahil siguro ng hinila niya ako.Dahil sa nangyari, amoy na amoy ko siya. Napakabango niya… At ang puso ko, may kung anong million ng kabayo ang kumakarera. May kiliti akong nararamdaman… na hindi ko alam kung ang kiliting nararamdaman ko kahihiyan ba ang dahilan o ang puso ko na biglang hindi mapakali.“Try to calm first Miss Liara. And tell me if you are ready.” Sinabi niya na ayos lang manatili akong nakayakap sa kanya, hangang sa nataranta nga akong dumistansya sa