Nagising ako ngunit nanatiling nakapikit dahil tinatamad pa ako at pakiramdam ko ay nabugbog ako ng ilang beses.
Wait! Nasobrahan ba kami sa sex kagabi? Bigla akong natauhan at pikit mata kong pinakiramdaman ang sarili kong pagkababae. Ilang beses kong kinapa iyon. Kumunot ang noo ko. Nanlaki ang mga mata ko. Bakit intact pa? Was it just a dream? No way! Sobrang vivid niyon, parang totoo! At hanggang ngayon ay nakatatak pa rin sa akin ang laki ng kaniyang anaconda! Natigilan ako sa pag-iisip sa lalakeng iyon nang maramdaman ko ang bahagyang sakit ng aking kalamnan at hindi ko maigalaw masyado ang leeg ko. Para rin akong sinuntok sa tiyan, ibabang likod, balakang, hita, at binti. Napadilat ako at akmang babangon ngunit nagulat ako na may IV fluid na nakakabit sa likod ng aking kamay. Dahan-dahan ko iyong tinanggal at halata ang namumulang parte ng mga tinusukan ng karayom sa aking bisig maging sa ibabaw ng aking siko. Pagbangon ko ay saka ko lang napansin ang paligid ko. I'm lying in a royal blue bed with white curtains, and a familiar walk-in closet is on my left side. What the hell? Why am I here? Doon ko narinig ang huni ng mga ibon, ang pagaspas ng puno, at ang hampas ng mga alon sa dagat pati ang pamilyar na amoy niyon. I'm back in Santander, Cebu! Who brought me here? Kahit nahihilo ay pinilit kong maglakad habang nakasuporta ang aking kamay sa dingding. Nagtungo ako sa balkonahe at lumabas roon. Napansin ko ang malawak na dagat na kumikislap sa ilalim ng sinag ng araw. May mga mangingisda sa malayo at papalutang-lutang ang kanilang mga bangka, habang sila ay nagtatapon ng mga lambat. Mula sa malayo ay dinig ko rin ang malalakas na tawanan at usapan ng mga lokal na nasa tabi ng dagat. Napayakap ako sa sarili nang maramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin na galing sa dagat. Umismid ako sa malaking mga alon na humahalik sa dalampasigan. Naningkit ang mga mata ko nang mapansin ang mga batang kapitbahay namin na naglalaro sa buhanginan, at nagtatayo ng kanilang mga sandcastle. "Hello, Ate Ey!" malakas na sigaw ng isa sa akin habang kumakaway. "Hi, Ate Taba!" sigaw naman ng isa. I rolled my eyes at them. I wanted to talk back, but nothing came out of my voice. Sinubukan kong muli ngunit walang lumalabas na boses sa akin. Inirapan ko na lang muli sila. Nabaling ang tingin ko sa ibaba at agad na nag-init ang ulo ko noong makita ko ang pamilyar na pigura sa ibaba. He is dancing while humming a cebuano kundiman. He's swaying his sexy hips; bakat ang mabilog niyang puwetan sa suot niyang grey na jogging pants. Wala siyang suot pantaas at pasipul-sipol pa siya habang nagdidilig ng mga halaman sa hardin. "W-what?" sisigaw sana ako sa kanya ngunit paos pa rin dahil sa tuyong lalamunan. Dalawang beses akong tumikhim ng malakas at muling sinubukang magsalita. "Why am I here?" I yelled, frustratedly. "Hoy, pobreng lalake! Kinakausap kita!" Humawak ako sa balustre habang nakatanaw sa kanya sa ibaba. Sa pagtingala niya ay tinamaan ng liwanag ng araw ang mukha niya. Bigla akong natigilan. He suddenly looked hot in there. No, erase! Pobre siya! Hindi siya hot! "You kidnapped me!" akusa ko sa kanya. He barked in laughter, still holding the water hose. "May kinidnap bang inuwi sa mismong bahay? Patawa ka!" "How did I end up here?" "Isinakay ka sa eroplano malamang!" "Huwag kang pilosopo!" "I'm telling you the truth," ngumisi siya. "Kung inanod ka, baka next month ka pa darating o kaya kinain ka na ng mga pating bago ka pa makarating dito sa Santander." Tumatawa siyang bumalik sa pagdidilig ng mga naiwang halaman ni Mama. Inis akong huminga ng malalim. Alam kong sinusubukan niya ako. "Kinakausap kita ng matino, pobre!" "Hindi pobre ang pangalan ko, kaya huwag mo akong kausapin." Malamig ang tingin niya noong tumingala sa akin. I even saw how his jaw clenched roughly. Lumakad siya at gumawi sa loob ng bahay. I tried to control myself. Dahan-dahan muli akong pumanhik sa kuwarto. Naligo ako at nagsuot ng bagong damit. Pagbaba ko ay nasa hapag na siya, kasama ang kaniyang kapatid at ang aking ama. They are enjoying their breakfast meal. Sabay-sabay pa silang napatingin sa akin habang papasok ako sa dining area. "Oh, hija. Gising ka na pala? Kumusta ang pakiramdam mo?" Papa is at the kabisera. Nasa kanan ang kaniyang querida, habang nasa tabi naman ng querida ang pobre niyang kapatid. He's now wearing a white t-shirt and I could tell he didn't take a bath. Yuck! He's really kadiri! "Medyo ayos na kanina, sumama na naman ngayon." Sinulyapan ko ang dalawang magkapatid. Agad na binitiwan ni Kate ang hawak niyang kutsara't tinidor nang mahuli ko ang mga mata niya. Yumuko siya at kinuha ang table napkin sa hita para punasan ang labi niya. Nanatili naman sa pagnguya ng chorizo ang pobre niyang kapatid. He was still that composed Anton, huh? Ngumisi ako. "Tingnan mo nga naman, Papa. Pinag-aral mo na't lahat ang dalawang ito, nakuha pang makitira." Papa looked so serious when he stared at me. Nagsalubong ang mga kilay at ibinaba ang hawak na utensils. Napansin ko ang pagkuha niya ng mga kamay ng kanyang querida. He caressed her hand so softly. Umirap ako sa hangin. "Hindi ka na nagbago, Ey. Hanggang kailan ka ba magiging ganyan?" Dumukwang siya at may ibinulong sa querida. I almost puked seeing them like that. "Magiging ganito ako hangga't nasa poder mo ang queri—" My father's jaw clenched. Galit siyang bumaling sa akin. "Kate has never been my querida, Ey! Your mother died, and she was the one who saved me from agony. Alam mo yan, nagbubulag-bulagan ka lang!" "Pa! Ginagamit ka lang ng magkapatid na yan!" turo ko sa dalawang magkatabi sa gilid niya. "Put your hand down. I'm warning you, Ey." He spoke with a controlled voice, but his brooding eyes betrayed his anger. "And what is this poor guy doing here? Dito na rin ba yan nakatira? Palamunin mo na din ba 'yan?" Ipinagkrus ko ang aking bisig. Hinampas ni papa ang mesa. "The guy you are calling poor saved you from death, rotten brat!" Napaigtad si Kate dahil sa gulat. Papa crouched down, hugged her, and apologised to her. Ako naman ay napatulala sa nalaman. Ako? Muntikan nang mamatay? "I'm done, Señor. Mauuna na ako sa resort." Tumayo ang pobre. Hindi ako tinapunan ng tingin nang dumaan siya sa harap ko. He smelled musky, and I didn't like it. "Look at what you did! You're now being an ungrateful brat, Ey. Lumalaki kang paurong!" He shouted at me harshly. I panicked quickly. Kate was silent as usual. Hindi niya ako matingnan sa mga mata. Natulala ako dahil hindi ko alam ang tungkol sa sinasabi ni Papa. "You weren't even breathing when he sent you to the hospital. And, for Pete's sake, Ey! Are you a drug user?" Lumaki ang mga mata ko at napanganga ako sabay iling. "Pa, hindi ako gumagamit ng ganoon." "Then why are you overdosing with drugs? Limang araw kang nakaratay sa kama!" Lumabas ang litid ni Papa sa galit. "You are a disgrace to the family. Nakabalandra ang mukha mo sa lahat ng peryodiko rito sa bansa." Umiling-iling ako. "Did you know the girl you were with that night was raped and died as the result of a drug overdose?" Hinilot ang sentido ko para alalahanin ang gabing sinasabi niya. Alam kong may mga kasama akong babae ngunit hindi ko naman kilala ang mga iyon. Sa club lang kami nagkita. "Pa, hindi ko kilala ang mga taong iyon. They were just party people." Umigting muli ang galit ni Papa. "The suspects are already put in jail. But do you know what happens to the driver who sends you home?" "Wala akong alam, Papa." "He died because of you!" "Pa!" gulat na gulat na sabi ko "Now tell me, kailan ka matatauhan sa mga kalokohan mo?" "Pa..." Hindi ko na maapuhap ang aking sasabihin. Wala akong maramdaman, noong umpisa ngunit nang maalala ko ang pag-aalala sa akin ng matandang driver ay bigla akong pinanlamigan. I suddenly wanted to vomit. Sumakit muli ang aking ulo. "Kahihiyan na lang lagi ang dala mo sa pamilya. I'm so tired of you, Aliza May," my father shouted, his frustration palpable. Kate tried to calm him down, wrapping her arms around him while he rubbed his temples, but the sight of them together only made my blood boil. I stormed off to my room and locked myself in. I was too afraid to check the news, so I just went to sleep without even looking at my phone. I turned it off and put it in the drawer. Nanatili akong nakakulong sa aking silid sa loob ng isang linggo, hanggang sa sinabi sa akin ng mga katulong na dalawang pulis ang itinalaga upang protektahan ako sa ilalim ng isang programang proteksyon para sa kasong kinasangkutan ko. Dahil sa impluwensiya ni Papa ay mabilis na umusad ang kaso. Nakulong sa kasong reclusion perpetua ang mga suspek at pagkaraan ng isang buwan, sa wakas ay pumunta ako sa Maynila upang humingi ng tawad sa pamilya ng matanda na nagpahatid sa akin, ngunit hindi sila nagpakita. Sinabi ni Anton na nagbigay na sila ng tulong sa kanila, ngunit ramdam ko pa rin ang bigat ng kasalanan sa aking mga balikat, kaya pinakiusapan ko siya na samahan ako na bisitahin ang puntod ng matanda. But when I got there, I was shocked to see my friend April. She looked thin, with dark circles under her eyes, and seemed stressed and sleep-deprived. "Bakit ka nag-abala pang magpakita?" Galit na bulyaw niya sa akin. "What do you mean? Did something happen? Why are you here?" I asked, looking around to see if she was with someone. "Ey!" she yelled in my face, and I flinched at her sudden outburst. "You're really a selfish brat!" I was confused. "What are you trying to say, April?" Sinubukan kong abutin at hawakan ang kamay niya, pero umiwas siya. “Namatay ang tatay ko dahil sa iyo,” napaluha siya. Natigilan ako at hindi alam ang sasabihin. Habang umiiyak si April, nakaramdam ako ng pagkabigla at pagkakasala. Hindi ako makapaniwala na ang mga kilos ko ay naging sanhi ng pagkawala ng buhay ng isang tao. Sinubukan kong yakapin siya, ngunit itinulak niya ako, umiling-iling ako, at hindi makapaniwala. "I didn't mean for this to happen, April. I'm so sorry," I said, my voice barely above a whisper. "Sorry? 'Yan lang ang masasabi mo? Sinira mo ang buhay ko, Ey. Sinira mo ang buhay ng pamilya ko!" sigaw niya na puno ng galit ang boses. I could feel the weight of her words bearing down on me. I knew I had made a mistake, but I didn't realise it would have such a devastating impact on someone else's life. "I know I messed up, April. But please, tell me what happened. How did your father die?" I asked, hoping to get some answers. "He was just trying to help you, Ey. He didn't deserve to die like that," humahagulgol niyang sabi. Nanliit ako sa sarili. Naging pabaya ako at hindi nag-ingat, hindi iniisip ang mga kahihinatnan ng aking mga aksyon. Ngayon, isang inosenteng ama ang nawalan ng buhay dahil sa akin. "I'm so sorry, April. I wish I could take it all back," I said, my voice heavy with regret. But it was too late for apologies. The damage had been done, and I would have to live with the guilt and shame for the rest of my life.I stayed at home for a few months habang nagpapalamig sa mata ng mga tao. Hindi ako kinakausap ni April kahit na ilang beses akong humingi ako ng tawad sa kanya. Naiintindihan ko naman ang nararamdaman niya. She needed time to heal. Ganoon di kasi ako noong sumakabilang-buhay ang aking ina.Walang awa siyang pinatay ng stepfather nina Anton at Kate. Umawat siya habang inuundayan ng saksak ang ina ng dalawa. Walang tumulong sa kanila, habang paos sa kakahingi ng saklolo, at hilam ang mukha ko sa luha. Umawat naman si Anton ngunit dahil binatilyo pa siya noon ay hindi pa siya malakas at mas malaking lalake ang kaniyang amain. Sa pag-awat niya ay nadaplisan ng itak ang kaniyang kaliwang braso resulta ng malaking peklat niya ngayon sa parteng iyon. Noong araw na iyon ay kapwa dead on the spot ang aming mga ina.Kaya hindi nila ako masisisi na tuwing makikita ko sila ay nag-iinit ang aking ulo.Araw ng Biyernes nang maisipan kong lumabas. Dahil mainit ay nagsuot lamang ako ng yellow sunny
Chapter 3Nang pauwi na ay wala kaming imikan. Abala rin kasi siya sa pakikipag-usap sa kung sino sa phone niya. Our mansion is only a few minutes away at Santander's Gem Hotel. Our luxury hotel is well-known in Santander, Cebu. My father solely owns this five-star Mediterranean-inspired beachfront resort. Pinakadinadayo ng mga turista.Our hotel has a private white sand beach, large pools, and a spa at the hotel resort. Meron din kaming beach Club, which has a lively nightlife and a fine dining restaurant serves an array of international dishes alongside the bar. The resort also hosts a variety of events, ranging from weddings to corporate gatherings.At lahat ng ito ay pinamamahalaan ngayon ng kaharap ko. Hindi rin kami nag-uusap noong hapunan na. Inaasahan ko nang hindi kami magkakasundo dahil kelan ba kami nagkabati? Wala yatang araw na dumating na hindi umiinit ang ulo ko tuwing nakikita siya.Our dinner was so awkward. I sat at the kabisera; siya naman ay sa pinadulong upuan. T
Chapter 4Nagawa ang gusto niyang mangyari. Kahit labag sa kalooban ko, gumising ako ng napakaaga para sumabay sa kanya. He warned me that he would leave me kung babagal-bagal ako. Ayaw ko namang maglakad, kaya ngayon ay naliligo na ako.He gave me a uniform, a blue cabana shirt, and black stretch jeans. Ipinusod ang natuyo ko nang buhok at nilagyan iyon ng hairnet. I didn't apply any perfume. Napangiwi ako nang makita ko ang sarili sa salamin. I never thought that I would end up like this. Halos masuka pa ako noong isuot ko na ang black sneakers na provided din ng pobreng 'yon!Anton gave me a smug smile when I went down, and I instantly glared at him. I sit up straight in the chair as we both eat. Wala kaming imikan, but all of a sudden, I caught him stealing his glance from me. He chuckled, which made my heart race for a reason I don't know.Oh, right! Maybe my heart is racing because I don't like the feeling of being with him. Tama! Iyon ang dahilan, wala nang iba.By the time we
Chapter 5Kahit masakit ang aking katawan ay bumangon pa rin ako ng maaga ngunit wala na si Anton sa bahay, pagbaba ko. Mabuti at nag-iwan siya ng pamasahe. Walang buhay akong kumain at nang binabasa ko na ang katawan ko sa shower room ay nag-isip ako kung galit pa rin ba sa akin si Anton hanggang ngayon.Hmp! Yung pobreng 'yon, may attitude rin!Noong makarating ako sa resort ay dinadaan-daanan lang niya ako. Hindi niya talaga ako kinausap buong maghapon!"Hindi pa ba tayo uuwi?" Idinungaw ko ang ulo ko sa opisina niya. He is sitting in his swivel chair. Nakapikit ang kaniyang mga mata at bahagyang pumuputok ang muscle niya sa suot niyang itim na t-shirt. Napalunok ako. He is really damn hot. Ngunit napaigtad ako nang magsalita siya. "You can go home if you want," walang buhay niyang sabi. He must be really mad at me. Laglag ang balikat kong umuwi mag-isa ngunit natuwa ako nang mabungaran ko roon si Hugh McConaughey. He ran towards me and embrace me like there's no tomorrow. "How
Wala na si Anton sa bahay noong magising ako kaya mas lalo akong nainis sa kanya. Bagaman galit ako, alam kong kailangan kong pa ring pumasok sa trabaho. Naka-schedule na ang aking mga araw-araw na gawain, at ayokong magpatalo sa pambubully niya sa akin.Sumasama pa rin ang loob ko dahil maruming babae pala ang tingin niya sa akin.Noong makababa na ako sa kusina, napansin ko ang isang maliit na sobre sa mesa. Nalito ako kaya binuksan ko ito. Sa loob ay isang papel na pera. Wait! Is he kidding me? Bente lang?! Halos mag-usok ang ilong ko sa inis! Nag-iwan pa siya!Napahalakhak ako. Natatawa ako dahil sa perang hawak ko. Who could imagine that a heiress like me only owns a 20-peso bill right now? Ibinulsa ko iyon at nagmadaling lumabas at pumara ng jeepney. I had no choice but to ride it.Ayaw kong isipin si Anton dahil sinisira na niya ang araw ko, hindi pa man ito nag-uumpisa. Tuwang-tuwa siguro iyon ngayon dahil naiinsulto niya ako. But I won't let him know that I'm affected.Nang p
Chapter 7Uminit ang pisngi ko nang mas lalo niyang idiin ang labi para mas lalong malasahan ang labi ko. He locked me with his mighty arms.Namumungay ang mga mata niya noong humiwalay siya sa akin. He cupped my face gently. "I'm sorry for being a jerk a while ago. Hindi ko napigilan ang selos at galit ko kaya nagawa ko iyon," he paused. Tinatantiya ang reaksiyon ko. Sinalubong niya ang aking tingin. "I won't make an excuse, I'm really sorry.""Wala ka naman dapat ipaliwanag. Sobrang nasaktan lang ako sa mga binibintang mo sa akin... I'm not a flirt. It just happens that I enjoy being with guys. Wala naman akong ginagawang masama at wala ka din namang karapatan para supilin ako sa kung ano ang gusto kong gawin at kung sino ang gusto kong makasama."Nakita ko ang sakit na bumalatay sa mukha niya. Tumatango siya. "Yeah, I'm a jerk because of that. I apologize, Ey."Pinunasan ko ang natuyo ko nang luha. "I-It's fine," sabi ko dahil ramdam ko namang sincere siya sa paghingi niya ng tawad
"Kaya mo bang bumangon?" alalang tanong niya habang itinataas ang comforter hanggang sa aking dibdib."I can't," ngumuso ako. Sobrang sakit ng gitnang parte ng hita ko at parang binugbog ang katawan ko.Binuhat niya ako kanina para mag-warm bath pero itinuloy namin ulit ang mainit na yugto roon kaya natuluyan na ako. But somehow I felt rejuvenated and wonderful for some reason I don't know."I'm sorry." Pinakatitigan niya ako at hinalikan sa sentido. "Kung hindi ka makakapasok, ayos lang naman. Irereport ko na lang sa 'yo ang mga mapag- uusapan namin tungkol sa event bukas."Tumango ako at pumikit dahil parang lalagnatin ako sa ginawa namin ngunit nasarapan naman ako kaya ayos lang. Bago siya umalis ay pinakain muna niya ako at pinainom ng gamot. Ipinanhik din niya sa kuwarto ang microwave para hindi na raw ako bababa para magpainit ng aking lunch. Naglagay rin siya ng bottled water at extrang pain reliever sa side table. Binuksan niya ng bahagya ang glass sliding door para pumasok r
"Pisti! Naa na imong uyab!" Tumakbo kaagad si Hugh sa loob ng walk-in closet at isinarado iyon.Hahakbang sana ako para sundan siya ngunit biglang sumigaw ulit si Anton. "Babe, do you need water?!"Pinasadahan ko ng mabilisang tingin ang mga bottled water na iniakyat niya kaninang umaga at nakita kong ubos na ang lahat ng iyon. "Yes, please!" sigaw ko rin.Naguluhan ako kung bakit nagtago si Hugh sa walk-in closet kaya humakbang ako ng mabilis para buksan iyon. "What are you doing? Sira ang ventilation nito, masusuffocate ka rito.""Shh! Isarado mo 'to, mahuhuli tayo ng boyfriend mo," mahina niyang bulong."Bakit naman? Lumabas ka nga? Ngayon na kita ipakikilala.." bulong ko rin. Hindi ko alam kung bakit siya bumubulong pero ginaya ko na lang ang trip niya sa buhay."You never know what a man will do if he sees someone in his girlfriend's room.""Huh? Ang gulo mo, hindi kita maintindihan.. Lumabas ka nga riyan... Pawis na pawis ka na," bulong ko ulit.Lumabas nga siya at nagpunas ng p