Chapter 27

From the middle, I pulled the curtain to either side, leaving it wide open. I next opened my sliding window. Fresh, cool breeze air blew and touched my face that I couldn't stop myself from closing my eyes just to feel it.

Ang araw mula sa labas ang nagbigay liwanag sa buong kwarto ko. Ipinatong ko ang mga braso ko sa edge ng bintana. Dumungaw ako sa ibaba at saka pinagmasdan ang tahimik at magandang kapaligiran sa village. Sandali ko na lang ito makikita. Hindi ko alam kung kailan ko ulit mapagmamasdan ang paburitong lugar ko na ito na siyang kinalakihan ko.

Sunod na nagtungo ako sa harap ng vanity table. I sat down and face the mirror. I started to brush my long red hair. Napatigil ako nang maalala ang mga nangyari kahapon. Kenny must be really hurt and I feel sorry for her. Guilty ako pero hindi ko naman ginusto iyon.

Kung mababago ko nga lang sana ang nararamdaman ni Dash, sisiguruhin ko na siya ang magugustuhan nito. My life is still complicated like