Chapter 28

Makalipas ang isang linggo, dumating na ang araw ng pag-alis ko. Hila-hila ko ngayon ang isang maleta habang nasa katulong namin ang iba pang mga gamit ko na dadalhin sa rest house namin sa Batangas. Ang magiging pansamantalang bahay ko sa mga susunod na araw, buwan o baka taon.

When we got to the gate, Dash and our driver grabbed the heavy baggages from me and our maid to help us get them inside the van. Habang pinanonood ko sila na inilalagay ang mga gamit ko ay naramdaman ko na may lumapit sa gilid ko kaya napalingon ako rito.

Nakanguso siya habang mababakas sa mukha na malapit na siyang maiyak. "I will miss you..." ani Kenny na nanginginig ang boses, hindi na napigilan at mahigpit na niyakap ako. "I will visit you, sabihan mo lang ako kapag bored ka na doon," paalala niya habang humihiwalay sa yakap niya.

"Hindi naman ako aabutin ng maraming taon doon, kung magsalita ka parang hindi na tayo ulit magkikita," sabi ko pagkatapos siyang hampasin nang mahin