“I won’t get up until you tell me the magic word,” Auden growled from the other line. He sounded like a child asking for candy.
Kanina niya pa ako kinukulit para sabihin ang magic word. Pinapabangon ko na siya para mag-ready dahil ngayon ang balik namin sa Bulacan. But this man is acting like a baby. Well, for me he is but not a literal baby.
Kaunti na lang ay bibigay na ako sa pangungulit niya. Inaasar ko lang naman siya na ayoko. Good thing, he keep on persuading me. Galit na ang tono niya. Ang aga-aga ay puro kami ka-kornihan. Bumuga ako ng hangin, wala na akong nagawa pa kung hindi ang pagbigyan na lang siya.
“Good morning! I love you~” malambing na saad ko. I heard some low-pitched and slightly hoarse laugh from the phone. Is he laughing?
“I love you, too. I’m going to prepare as you wished, wife,” he said, like he is a genie granting my wish.
“May tulo laway ka pa,” bulong ng katabi ko, napapunas tuloy ako sa gilid ng labi ko.I just woke up from sleeping in his arms. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakatulog. Sa una ay pa-idlip-idlip lang ang tulog ko hanggang sa nakatulog na ako nang tuluyan.Nang wala naman akong nakapa na basa sa magkabilang dulo ng labi ko ay sinamaan ko siya ng tingin. Is he teasing me? Tumawa lang siya nang mahina dahil nakaka-awkward mag-ingay sa loob ng van na tanging radyo lang ang bumabasag sa katahimikan.Padilim na sa labas. I checked the time on my phone and it’s already 6:50 pm.“You slept for almost four hours,” Auden said. “My biceps did a really nice job, huh?” pagyayabang niya. Tinapik niya ang biceps na sa malamang ay ginawa kong unan sa loob ng halos apat na oras. I rolled my eyes, jokingly.“Four hours? Traffic ba kanina?&rdquo
“Kuya, can we go swimming?” Audie asked Auden for permission then looked at me, tila naghahanap ng isang kakampi. Nasa loob kami ng kwarto namin ni Auden dito sa bahay ng parents ko. Kasalukuyan kong inaayos ang necktie niya. Simula nang bumalik kami ay nag-umpisa na rin siyang pumasok sa kumpanya habang dito kami pina-stay ni Daddy. Sa loob ng isang buwan naming pamamalagi dito ay ganito na ang naging routine namin. Inaasikaso ko siya sa umaga at hinihintay ko siya umuwi sa gabi. Mabuti na lang ay nandito si Audie na lagi kong kausap. Auden sighed before facing his little brother. Pinagpag ko ang magkabilang balikat niya kaya umalis siya sa harap ko at naupo sa kama para harapin ang kapatid.. Hinawakan niya sa dalawang braso ang kapatid. “I will allow you but promise me that you will be a good boy. Cami, is not your babysitter,” pangaral ni Auden sa nakababatang kapatid. Gumuhit naman ang labi ni Audie at niyakap
Iminulat ko ang mga mata ko kahit tila namamanhid pa ang buong katawan ko at para bang hinihila pabalik sa pagtulog. Sinubukan kong igalaw ang kanang braso ko ngunit tila may bagay na nakadagan dito.Bahagya kong inangat ang ulo ko para silipin kung ano ito. Bumungad ang mala-anghel na mukha ni Auden sa akin habang ito’y natutulog. Nakapulupot ang kamay niya sa kamay at braso ko habang nakayuko.Kahit nanglalata pa ang kaliwa kong braso na may nakaturok na dextrose ay pinilit kong iangat ito at abutin ang ulo ni Auden.Nangingitim ang bandang ilalim ng mga mata niya. He looks so tired and restless.Nang dumampi ang palad ko sa mukha niya ay nagising na ito. Sa una ay namumungay pa ang mga mata niya, kinusot niya ito at tinignan ako.Namilog ang mga mata niya at tila nabuhayan nang makita ako pero agad rin itong napalitan ng pagaalala. Hindi agad siya nakapagsalita, tumayo s
“Pansinin mo naman ako, you keep ignoring me since you laid your eyes,” reklamo ni Auden habang pinaglalaruan ang kamay ko.Iniwas ko lang ang tingin ko. Wala ako sa mood makipag-usap sa kaniya. Hindi ko alam. Basta naiinis ako. Simula pagkagising ko ay wala na ako sa mood, everything he do, annoys me.Inagaw ko ang kamay ko. “Just leave me alone for now,” walang gana kong sagot. Kanina ko pa siya pinagtutulakan. Naiinis ako kapag nakikita ko siy. Hindi ko maipaliwanag ang nangyayari sa akin. Ngayon ko lang naramdaman ito.I’m sitting at the veranda of our house. Naglilipat na kami ng mga gamit ngayon. Dito na kami ulit titira. Hopefully, everything will be fine.We waited for a week until I fully recovered. Ayoko nang maramdaman ang takot na bumalot sa akin noong araw na ‘yon. Bakit sa ganoong paraan ko pa nalaman na may bata na pala sa loob ng tiyan
“Hey,” tawag-pansin ko kay Auden. Nakatalikod siya sa akin habang ako naman ay nasa maliit na stage. Umayos ako ng tayo nang umikot siya at lingunin ako. Ito na ang pangatlong sukat ko ng wedding dress. Masyado raw revealing ‘yong dalawa. He’s being strict again. Auden stared at me from head to toe while his mouth is half opened. Nang ma-realize niya nakatulala siya ay binasa niya ang ibabang labi gamit ang dila. Napakurap siya nang ilang beses bago ibinalik ang tingin sa akin. “Don’t you like it? Uhm, Miss let’s try the other one,” nakangiti kong wika sa saleslady habang nakaturo sa isa pang wedding dress. “No, you look perfect on that dress. That suits you,” angal ni Auden, amazement can be seen in his eyes. Nagtawanan ang dalawang saleslady na nasa tabi ko. Kilig na kilig sa sinabi ni Auden. Hindi ko tuloy mapigilan na mag-init ang mukha ko. “Oh, okay.
Hindi ko na alam kung ilang oras na ba ang lumipas. Tanging alam ko lang ay madilim na sa labas. Nakatulala lang ako sa bintana ng buong kwarto. The room looks like a condo or hotel. But what makes me sick is these thin ropes that’s tied on both of my wrist. I can’t move comfortably. Mabuti na lang ay hindi na binalik ng mga kidnapper ang busal sa bibig ko pagkatapos kong kumain.I heard a clicking noise from the door, someone is opening it. I tried to stay calm and close my eyes, trying to fake my sleep.Naririnig ko ang yabag ng mga paa nito na papalapit sa akin. Hindi na ako ganoon katakot dahil kilala ko na kung sino ang taong nasa likod nito, gayon pa man, I still doubt her.“I’m glad she’s asleep,” she said to herself. Her voice is still as sweet as honey. But I can’t believe she can ever do this to me.Hindi na ako makapaghintay pa, imulat ko ang mga m
CAMI'S POV “It’s been two weeks, wala pa rin po kayong balita?” I closed my eyes as I felt dizzy after watching Auden walk back and forth here in our living area while talking to the police on the phone. Dalawang linggo na pero wala pa rin kaming balita kay Adeena, wala pa ring nakakapagturo kung nasaan siya. Hindi namin maiwasan na mag-alala dahil baka nasa tabi-tabi lang siya. Hindi namin alam kailan aatake ang kalaban namin. “Sige po, sir. Salamat,” Auden as he hang up the phone. He stopped and turned to my direction. “Are you alright? Gusto mo bang magpunta kanila Mommy mo?” tanong niya habang ipinapasok ang phone sa pocket niya. Naglakad siya palapit sa akin at naupo sa couch sa tabi ko. Auden held my hand and play with it. Sumimangot ako at inagaw ang kamay ko. “Are you getting rid of me?” I asked as my eyes started to well up. I’m being emo
Pinunasan ko ang mga luha na nasa sulok ng mga mata ko gamit ang hintuturo ko. Napapadyak ako at muling tumawa nang tumawa. Halos hindi na ako makahinga sa kakatawa rito. Sumasakit na rin ang tiyan ko. Nasa living area ako habang nakadapa sa couch at nanonood ng funny videos ng mga baby. They are so adorable! Hindi ko mapigilan na manggigil. Gusto kong mangurot ng pisngi! Ibinaling ko ang tingin kay Auden na abala sa pagtitipa sa laptop. He’s busy again with his work. He’s working all day. Kawawa naman. Napanguso ako habang pinagmamasdan siya. I bit my lip as I watch him, nanggigigil ako. Bakit ang gwapo niya sa black shirt na suot niya? Mas lalo pa siyang naging attractive dahil sa seryosong mukha niya. “Stop staring, I can’t focus,” he told me without looking, still busy with what he is doing in his laptop. Napabangon ako habang sabay na tumaas ang kilay ko. “H-hindi