CHAPTER 4

ESTELLA'S POV

7:35 am.

Nang marating namin ang Resort ay pinaasikaso na namin sa mga bell boy ang bagahe namin at sinabi namin sa receptionist ang reservation namin dito. Naconfirm naman nila kaya pinapunta na nila kami sa aming magiging kwarto.

It was a deluxe room na good for three person. We choose the room that's near at the sea view, mas nakakarelax tignan kapag gigising kami sa umaga o kung gusto man namin makita ang sunset.

"Wow, ang ganda." Manghang sabi ni Ely pagkapasok ng kwarto. tumakbo ito papunta sa kama, saka sumalampak doon.

"Yeah, sarap ng simoy ng hangin talaga dito, di kagaya sa Manila puro tambotso ang naamoy mo!" Grace said at tinanawa ang buong sea view.

Nakitanaw din ako at tumabi kay Grace.

"I hope this time, maging okay ka na." She said at tinapik muli ang aking balikat. Naguguluhan ko syang sinundan ng tingin, gusto ko man tanungin ito pero minabuti ko nalang na wag na, baka kasi about nanaman yun sa pag momove on ko.

Binaling ko nalang muli ang tingin sa buong tanawin. Sobrang ganda at nakakagaan ng pakiramdam ang tanawin.

Ang asul na karagatan, ang maaliwalas na kalangitan, at ang simoy ng hangin na yumayakap sa akin.

Sumagi nanaman sa isip ko si David. Sa twing ganito kasi ay minsan kasama ko sya, kami kami nila Tessa, Grace, at Ely. Naninibago ako dahil pag dating sa mga ganitong lugar ay si David mismo ang nagaaya sa aking magswimming o di naman ay island hopping.

I guess, i-try ko naman ayain sila Ely at Grace baka kasi gusto din nila bago man lang kami umalis dito after ng event makapag island hopping, makapag ikot dito at syempre makabili din ng maipapasalubong kina Mommy, Daddy, at Tessa.

"Girls, gusto nyo ba--?"

Natigil ang pagtatanong ko sa mga ito nang makitang mga nakasalampak na sila kama at mukha mga tulog na.

Lumapit ako sa mga ito at inayos ang kanilang pagkakahiga.

"Parang kayo ang nagdrive ah? Inunahan nyo pa talaga ako makatulog?" Bulong ko sa mga ito.

Pansamantala akong umupo sa tabi ni Ely at kinuha ang aking phone. Sakto namang si mommy ang tumawag kaya nasagot ko kaagad.

"Hello mom?"

"Hi Estella, yes! Anak, nasa Batangas na ba kayo?" Mommy said.

"Yes mom, bakit? May problema ba?" I asked, medyo naalarma naman ako baka kasi may nangyari sa manila.

"Ah wala anak, tumawag ako sayo to say thank you! Ikaw talaga, may pasurprise surprise ka na ngayon ah? Kumukuha ka na ng idea sa Dad mo para mauto ako," mommy said. Napangiti naman ako sa sinabi nito.

I guess she already received our gift for her.

"Did you like it?"

"I love it anak! Sobra! Madadag dagan nanamn amg collection ko nito!"

"Happy mother's day mom. We love you so much." I said at tumingin sa tanawin sa aming veranda.

"Aw~ thank you so much anak. I love you all so much,"

"You're always welcome mom." I said at nagpasya nang humiga.

"Basta mag enjoy kayo dyan okay? If gusto nyong mag-unwind sandali, just let us know,"

"I guess di namin yun magagawa ng matagal mom, kailangan ko din kasing bumalik sa opisina agad dahil di namin pwede iwan lahat ang trabaho Kay Tessa." I explained. Tsaka nalang siguro pag di na kami busy lahat baka bumalik kami dito, syempre kasama na sila mommy at daddy.

"Ay, ganun ba? Oh sige next time nalang siguro." Mommy said.

"Alright, i need to go now mom. Papahinga na muna ako, naunahan na ako nila Ely at Grace makapagpahinga eh. Daig pa nila nagdrive ng malayo kung makahilik." I said at naramdaman kong tinandayan ako ni Ely sa bewang ko.

Napailing ako sa bigat ng binti nito. Kahit kailan talaga napaka likot matulog.

"Oh sya sige na. Magpahinga ka maiigi ah. I love you, magiingat ah. Thank you again anak. " Mommy said.

"Your welcome mom, we love you too so much." I said at binaba na ang tawag.

Nilagay ko sandali ang cellphone ko sa bed side table ng kama namin at pinatong ang aking braso sa noo ko at pinagmasadan ang maputi at malinis na kisame.

Nakailang hikab ako at tuluyan na akong kinain ng antok.

Nagising ako sa mga huni ng mga ibon. Dahan dahan kong minulat ang aking mga mata at nagpasyang bumangon na din.

Kinusot ko ang aking mga mata, Nang imulat ko ito, ay tumambad sa akin ang isang malaking puno at nagtataasang mga damo.

Nilibot ko ang aking paningin sa paligid. Di ako maaring magkamali, dito kami nagcelebrate ng ika-9 na anniversary namin ni David.

The SIARGAO ISLAND.

"ESTELLA"

Nilingon ko ang taong tumawag sa akin at ganun nalang ang gulat ko ng makita kung sino ang nasa harapan ko.

"D-DAVID??"

Mabilis akong tumayo at tumakbo palapit sa kanya. Niyakap ko sya ng mahigpit, pinakiramdaman ko ang kanyang katawan. Di ako nananginip, totoong totoo si David.

"Ikaw nga, pero paano--its been five years?" Tanong ko sa aking sarili at nagunahang tumulo ang aking mga luha.

Ayoko nang magising kung panaginip lamang ito.

Ngumiti sya sa akin, isang ngiting matagal ko nang hinahanap hanap. Ngiting sobra kong namiss.

Hinaplos nya ang aking mukha at marahang pinahid ang aking mga luha.

"I miss you." He said and he didn't took away his eyes on me.

"I miss you too, so much mahal." I said, at muli nanamang tumulo ang aking mga luha.

"Wag ka na umiyak, halika may ipapakita ako sayo." He said while wiping my tears.

Nalilito man pero pumayag na ako sumama sa kanya.

Nagtungo kami sa isang malawak na karagatan, na patuloy humahalik sa buhanginan.

Napansin ko kaagad ang isang parang picnic clothe doon na may isang basket sa ilalim ng puno ng nyog.

Nalilito ko syang nilingon, at ngumiti lamang sya sa akin at hinila akong lumapit doon.

Pinaupo nya ako tsaka sya tumabi sa akin. He held my shoulder palapit sa kanya, na parang nakayakap syang muli sa akin. Sinandal ko naman ang aking ulo sa kanyang balikat, at pinagmasdan ang ganda ng sunset na halos humalik na din sa karagatan.

"Mahal, salamat ah." He said.

Nalilito ko syang tinignan.

"H-Ha? Para saan?"

"Sa walang sawang pagalala sa akin. Sa walang sawang pagpaparamdam na mahal na mahal mo parin ako even though, wala na ako." He said at di ako tinapunan ng tingin.

"A-Ano bang pinagsasabi mo, kasama naman kita ngayon di ka naman nawala?" I asked. Imposibleng panaginip lang to, nahahawakan ko sya, nararamdaman. Kaya imposibleng wala na talaga sya.

Baka panaginip ko nga yung nangyari five years ago.

Dahan dahan syang humarap sa akin at pinakatitigan ako sa mga mata.

"Mahal, okay na ako. I need you to be okay, ayoko nang nakikita kang nalulungkot kapag naalala mo ako. I need you more, to be stronger para tanggapin na wala na talaga ako."

"N-No, D-David--nandito ka oh, nahahawakan kita, nararamdaman kita--"

"No," he said at this time nararamdaman at narerealise ko nang isa nga lang talaga itong panaginip.

"Estella, listen to me carefully, I love you so much mahal, if nasasaktan ka dahil sa pagkawala ko, mas nasasaktan ako dahil di na kita makakasama. Di na natin matutuloy yung mga pangarap natin magkasama. Mahal, Estella kagaya ng sinabi ko, i need you to realize that I'm really gone and i will never coming back. This time, open yourself to everyone, ibalik mo kung anong meron ka noon nung buhay pa ako. Nung mga panahon kasama nyo pa ako. If nasasaktan ka, nasasaktan din kami, si Ely, Grace, Tessa, ang mommy mo at ang daddy mo, they love you so much alam mo yan." He said.

"Why this once, intindihin nyo din naman yung gusto ko? Akala nyo ba lahat madali? Akala mo ba madali sa akin ang pagkawala mo? Hindi David! Hindi! At di nyo naiintindihan yun! Why in just once, gave me this one thing! This one thing!" Sabi ko dito at di makapaniwala sa mga sinasabi nya.

"Naiintindihan namin, kaya ako na mismo nagsasabi sayo that you need to moved on. We need you to moved on, i need you to accept that--that I'm really gone." He said.

"I can't-- di ko kaya, i still want you, i still need you, ikaw lang wala nang iba please, don't do this again please," pag mamakaawa ko dito at muli syang niyakap.

"I know, but I'm okay now. Maayos na lagay ko dito, at gusto ko ikaw din. Alam ko, meron pang taong magmamahal sayo kagaya ng pagmamahal na di ko na naipagpatuloy pa sayo." He said and wipe my tears again.

Wala akong ibang sinagot kundi iling lang. Ayoko, di ko kaya. Di ko alam nalilito ako. Mahal na mahal ko sya pero di ko pwedeng habang buhay ako ganito. Iniisp ko parin sila Ely, Grace, Tessa, Mommy and Daddy.

Marahan nyang nilapit ang kanyang mukha sa akin at binigyan ako ng mariin at matagal na halik.

"David,"

Dahan dahang lumayo sa akin si David at nilingon ang taong tumawag sa kanya.

Isang di katandaang babae, pamilyar sya sa akin pero di ko matandaan saan ko sya nakita o nakausap.

"It's time." she said.

Tumango si David dito at muli akong tinignan.  For the last time he gave me a kiss, a kiss that i know i won't ever feel again.

"I need to go, just always remember I'll always love you, and I'm always by your side. Just look up okay." He said while leaning his head to mine.

Tumango ako bilang tugon dito.

Mabilis syang tumayo at lumapit na sa babaeng tumawag sa kanya. Pinigilan ko man sya ay nanghihina na akong gawin.

Bago sya makalayo ay muli nya akong tinawag.

"I love you so much Estella," he said.

Isang nakakasilaw na liwanag ang biglang nakapagpaharang ng aking paningin. Tinakpan ko ang aking mga mata gamit ang aking kamay.

Nang muli kong imulat ang mga mata ko at nakita ko ang pagtama ng araw sa akin.

It's sunset. Kagaya sa aking panaginip.

Dahan dahan akong bumangon at umupo sa kama. Pinagmasdan ko ang araw na tumatama sa akin at inalala ang nangyari.

"I love you too so much David. I always will. Thank you so much, thank you.." Bulong ko sa aking sarili. Kahit alam kong di na nya maririnig pa, alam kong nararamdaman nya yun.

Tuluyan na akong napaiyak at niyakap ang aking mga tuhod. Inilabas ko na lahat ng sakit na matagal kong tinago, matagal kong kinimkim, matagal kong inipon sa puso ko.

David is right, i need to go back for what i used to be. Ayokong maramdaman nilang lahat ang nararamdaman ko. Tama na siguro ang five years na pagluluksa, now David gave me a chance to say what i want to say and gave me a last chance to feel him again, i need now to be more stronger not for my self, but for the people that still by my side.

Yung mga taong nagpaparamdam sa akin na di ako nawalan. Yes nawala si David physically, but i know David is looking to me up there. I know God and him, would still there for me.

"Thank you so much David, sobrang salamat sa lahat lahat." I said.

Naramdaman kong gumalaw si Ely nang marinig akong humihikbi, kaya lalo kong sinubsob ang mukha ko sa aking binti.

"A-Ate? Bakit? Anong nangyari?" Pagaalala ni Ely sa akin.

Ginising din nya si Grace.

"Oy, Ella? anong nangyari? Nacancel ba yung wedding? Umatras na ba yung groom? O yung bride-- aray!" Grace.

"Paano makakasagot kung sunod sunod yang tanong mo!" Saway ni Ely kay Grace sabay binatukan pa ito.

"Ay, sorry na." Sabi nalang ni Grace.

"Ate? Ano bang nangyari," tanong muli ni Ely sabay hawak sa aking braso.

"Napanaginipan ko sya," i just said and look again on the sunset.

"Who?" Ely.

"Si David?" Grace, na parang alam agad ang ibig kong sabihin.

Tumango ako bilang sang ayon dito.

Nagkatinginan naman ang dalawa at lumapit lalo sa akin.

"Anong sabi nya sayo ate?" Ely asked while creasing my long hair.

"Like what you all want me to do, to moved on. Let him go." I said at kusa na ngang tumulo ang mga luha ko.

Muli ulit nagkatinginan sila Ely at Grace. This time they gave me a really tight hug, na mas lalong nakapagpaiyak muli sa akin.

"We love you ate, andito lang kami. Tutulungan ka namin, i know kuya David is happy now, and he also want you to be happy too." Ely said.

"I told you. basta if you need help, we're always here." Grace said and like Ely she gave me as well a really tight hug.

I am so happy that i have this kind of people in my life.

Nagpapasalamat din ako kay David, dahil pinaramdam nya sa aking ang salitang totoong pagmamahal kahit panandalian lamang.

Now, that his the one told me to moved on and gave me a go signal to move forward, i guess it is really time. Di para sa akin, para sa mga taong umaasa na babalik ako sa dati kung ano talaga ako.

Like i said, this is not gonna be easy but i just to it for them to be happy, dahil kung masaya sila, magiging masaya din ako.

Nagdecide sila, Ely at Grace na sila na muna ang magcheck ng mga sinet up doon sa venue ng gaganaping kasal at sa reception.

Gustuhin ko mang matulog, pero nakailang pikit at pagulong gulong sa kama ay ayaw parin bumalik ng antok ko.

Masyado parin naooccupied ng utak ko ang nangyari sa panaginip ko.

Mabilis ako bumangon at nagpasya nalang na manuod ng TV.

Pag pwesto ko sa upuan malapit sa TV, ay chineck ko lahat ng email sa amin. May ibang nag inquiries, iba naman nahpapaschedule foe next month.

Ilan sandali pa ay nagflash na balita, nakuha noon ang atensyon ko.

"Isa pong kakapasok lamang na balita, si Mrs. Jaime Dela Cruz ay pumanaw na sa edad na 49 years old. Si Jaime ay dating nadamay sa holdapan sa isa noong mga pagmamay-aring grocery nito at nasagip ni Mr. David Gomez limang taon na ang nakakalipas. Sya'y matagal nang lumalaban sa sakit na Cancer na sya na ring nagwakas ng buhay nito. Kami po'y nakikiramay sa mga naiwang mahal sa buhay ni Mrs. Jamie Dela Cruz."

Wala sa sariling napatakip ako ng aking bibig nang ipinakita nila ang letrato nito sa screen.

Ang Jaime na tinutukoy nila sa balita ay ang babaeng kasama na ni David na tumawag sa kanya sa panaginip ko.

Tumulo muli ang aking mga luha. Di sa lungkot, o sakit dahil sa nangyari kundi sa saya, dahil alam ko nang nasa maayos na sila ngayon na kalagayan.

Pinatay ko ang TV at tahimik na pinagdasal ang kanilang kaluluwa.

Matapos kong magdasal para kina David at Mrs. Jaime ay nagdesisyon akong tumawag sa isa sa restaurant dito sa resort para magorder ng makakain nila Grace at Ely, tinanaw ko ang orasan at napansing alas singco na pala ng hapon.

Habang dinadial ko ang number sa telephone, ay di ko maiwasang tanawin ang aming veranda. Kitang kita kung paano na palubog ng palubog ang araw.

Matapos kong makapagorder ay, biglang sumingit sa utak ko na magbakasyon sandali. Magunwind, pero iniisip ko sila Ely, baka di nila kayanin ang mga gagawin sa opisina ayoko naman silang mahirapan samantalang ako nagpapakasarap lang sa bakasyon ko.

Marahan kong pinilig ang ulo ko, at iwinaksi ang aking mga iniisip.

Di pwede, wag muna ngayon. Tsaka nalang.

' Pero, kailan? ' my inner me said.

Napabuga nalang ako ng marahas na hangin, at nagfocus sa anong gagawin namin sa susunod na araw.