Chapter 23

"Ate, are you c-crying?"

I immediately wiped away my tears when I heard Miro's voice.

Nag-angat ako ng tingin sa kanya at nakita kong gising na habang tiim na nakatingin saakin.

Ang maamong mukha ng kapatid ko ay tila pumapawi sa sakit na nararamdaman ko kani-kanina lang.

"No, Miro... Ate is not crying." Pagsisinungaling ko pa sa kanya.

Alam kong pilit n'yang akong inaaninag gamit ang mga mata n'ya kahit hindi niya naman kaya. Isang mapait na ngiti lang ang nailabas ko.

I put my hand on his hand when he sat on his bed. "But I heard your sobs. Why are you crying? Did someone hurt you?" Mahina pa n'yang tanong.

Marahan kong nakagat ang ibaba kong labi at pinigilang muling maiyak nang dahil sa sinabi n'ya.

Everyone is hurting ate, Miro... They are hurting me...

Gusto kong magsumbong sa kanya. Feeling ko ngayong wala akong mapuntahan at kapatid ko lang ang kakampi ko dahil kahit si Gideon ay hindi ko magawang lapitan dahil isa din s'ya sa dahilan kung bakit nasasaktan ako.

Halos i