I was too independent before. Mas'yado akong nakampante na palagi ay kaya ko at palagi ay kaya kong masolusyunang mag-isa ang mga problema ko. Nguni't gumuho ang lahat ng biglang nalang nagsunod-sunod ang problema ko. Nagsunod-sunod ang pagkawala nila ng lahat saakin. Akala ko kaya ko. Akala ko ay madali lang akong makakabangon. But then, it's not that easy to take another step after having the darkest days of my whole life.I'm not sure how I'm going to take another step after falling into a deep hole.I failed to achieve my dreams. I lost my brother. I lost my mom. I lost my dad and I lost my bestfriend. There was no one left to hold me and tell me that everything was going to be okay. No one was there to comfort me. I hug and comfort myself instead. The pain inside me didn't leave. I remember how I mourned for my best friend alone. I remember how I cried in front of her grave.Ni hindi ko napansin noon na may kakaiba sa kanya... Hindi ko alam na 'yung best friend kong inakala k
Anguish, failures, and pain from the past have taught me lessons. It teaches me how to become stronger and how to develop self-confidence."Ilang taon ka na, Rox?" Tanong saakin ng isa sa mga kaklase ko noong pumasok ako ng senior high Leyte. I licked my lips. "21"Umawang ang labi n'ya. Nakita ko kung paanong nakakuha din ako ng atensyon mula sa iba ko pang mga kaklase at tila gulat na ako ang pinakamatanda sa kanila. "Talaga? Edi dapat college ka na?" Sabi pa saakin ng kausap ko. Tumango ako sa kanya habang inaayos ang bag ko. Kanina pang walang teacher na supposed to be dapat nagtuturo na. Mukhang hindi na naman papasok. "Oo...""Oh? Sabi na, 'e! Ang ate ko kase 21, second year college na. Anong ginawa mo sa dalawang taon? Tumigil ka?" Usisa pa niya. I just gave her a genuine smile and shake my head. "Nagpagaling ako." If you want to be strong, learn to enjoy being alone. "Nanay, can you braid my hair please?"Napatigil ako sa ginagawa kong pag babasa ng saktong pumasok sa l
Malalim ang buntong-hininga na pinakawalan ko matapos marinig ang sinabi ni Gideon. Hindi ako makapaniwala sa sinabi n'ya. How dare he say in front of me that I'm still his girlfriend after he cheated? Sa isang tila katahimikan at lahat kami seryoso ay hindi ko mapagilang matawa nalang bigla. My laugh sounds so sarcastic.Ito ang ayaw ko. Hindi ko ninais na makipagkita sa may-ari ng law firm namin at ang secretary nalang sana ni tita ang kakausap sa kanya dahil ayaw nang maugnay kay Gideon nguni't ngayon ay narito na s'ya at s'ya rin palang may-ari ng iba pang properties na gusto kong mabawi.Nakita ko naman kung paanong napaawang ang labi ni Gideon at tila nagtataka sa bigla kong tawa. "Really? You must be mistaken." I hissed. "If you're the owner of my properties..." I tiptoe. "How?""What?" Kumunot naman ang noo n'ya. "How much? How much do you need?" Magasapang kong sambit. Narinig ko ang tikhim nila tito Ismael sa sinabi ko kay Gideon. I feel the tension that is building i
"Make this conversation fast. I have no time. I still have my clients." Bungad ko na agad nang maupo sa harapan ni Gideon. Nasa isang restaurant ulit kami, malapit sa condo kung saan kami nakatira ni Gianna. A week had passed at ngayon ang itinakdang oras ni Gideon para sa muli naming pagkikita para pag-usapan ang tungkol sa properties na gusto kong makuha. He texted me. Noong una ay nagtaka pa nga ako kung paano n'ya nakuha ang numero ko, pero naalala ko si Tito Ismael. S'ya yata ang nagbigay. Tumikhim si Gideon at seryosong bumaling saakin ng tingin. "If you want your properties back, then at least be patient." My lips parted when he said those words. Hindi ko na nagawang makapagsalita nang tumawag s'ya ng waiter para mag-order ng pagkain. He didn't ask me what I wanted; he just ordered what he wanted.Hindi ko pa maiwasang palihim na tumikhim nang mapansin kong lahat ng inorder n'yang pagkain ay s'yang madalas din naming kainin noon. I slouched in my chair. Bakit nga ba ini
"I don't care, Roxana. I don't care," Nanatili akong tahimik at tulala kay Gideon. Parehas na may natuyong luha sa mga pisngi namin nguni't wala akong nagawa kun'di ang titigan s'ya. "Wala akong pake kung hindi mo na kailangan ng kahit sino. Dito lang ako. Dito lang ako sa tabi mo." My jaw dropped. "Hindi mo ba ako narinig, Gideon? Sabi ko, hindi na kita kailangan! Kaya p'wede ba? P'wede bang layuan mo na ako? Sabihin mo na saakin kung anong gusto mo para makuha ko na iyong properties ko. P-Pagkatapos no'n--" I licked my lips and breath heavily. "Pagkatapos no'n, let's just pretend that we don't know each other anymore." Marahan s'yang umiling saakin. "Hindi, Rox... Naghintay ako ng sampung taon. Naghintay ako hindi para itulak mo lang ulit palayo." Hindi ako tumugon sa sinabi n'ya. Nakipaglaban lang ako ng tinginan sa kanya. "Hindi ko sinabing maghintay ka ng gano'n katagal, Gideon. It's your fault and not mine. Bakit hindi ka nalang maghanap ng iba diba? Why don't you just go a
"What's your name, po, and what should I call you?" Tahimik na pinasadahan ko ng tingin si Gianna habang inaayos ang pagkain n'ya. She's looking straight to Gideon who's sitting infront of us. May ngiti pa sa labi n'ya habang kausap itong nasa harapan namin. "You can call him kuya or tito, Gia." Walang gana kong sagot sa tanong ni Gianna at t'yaka nilingon si Gideon. His lips were parted. Tinaasan ko lang s'ya ng kilay t'yaka inirapan. "Kuya? Tito? Why not dad, or tatay, mommy? Isn't he your boyfriend?" Makulit pang tanong ni Gianna na s'yang ikinasimangot ko. "He's not." "I am," I pursed my lips when Gideon and I both answered Gianna's question. Nakita ko kung paanong kumunot ang noo n'ya at naglaro na naman ang mapang-asar na ngisi sa labi habang nakatitig saakin. "Fine, then call him what you want. His name is Gideon." Ako na mismo ang unang sumuko at umiwas ng tingin sa kanya. Binalingan ko si Gianna at inutusan na magsimula na s'yang kumain. We prayed first, like we alwa
Pumailanlang ang nakakabinging tili ni Sandra kasabay ng malakas na tugtog galing sa dance floor matapos kong sabihin sa kanya ang naging usapan namin ni Gideon kanina. "Oh my golly! Is he serious about chasing that thing?! Sinabi niya talaga 'yon?! Gusto ka niyang bawiin at gusto niyang tumira ka kasama n'ya?!" Niyugyog pa nito ang balikat ko at tila ba hindi talaga makapaniwala sa narinig n'ya. I clicked my tongue. "Sinabi niya 'yon kapalit ng properties na hinihingi ko,""Oh, 'e, bakit parang disappointed ka?!" Itinulak nito ang braso ko. "Obvious naman 'yung totoong intensyon ng tao sa'yo kaya n'ya ginagawa 'to."Hindi ko maiwasang mapasimangot habang nakatingin sa kanya. Tinusok n'ya ang pisngi ko gamit ang hintuturo n'ya. "Hindi mo ba s'ya naintindihan, Rox?! Gusto niyang umuwi ka sa La Castellana kasama niya. Titira kayo sa isang bahay tapos gagawin niya ang lahat para maging kayo ulit!" She shouted."Inday! Niyaya kang tumira sa isang bubong! It means ibibigay n'ya ang prop
[Oh? Kamusta flight n'yo?] Bungad saakin ni Sandra nang sagutin niya ang tawag ko. Lumabas muna ako sandali para matawagan s'ya. Si Gianna naman ay kasama ni ate Melody sa loob ng mansyon. Tanaw ko sa harapan ko ang kalinisan ng lupain namin. Lahat ng bulaklak at halaman ay matitingkad ang kulay at buhay na buhay."Maayos naman," sagot ko sa kanya. "Sa condo ka mag-s-stay?" [Oo, hanggang sa bumalik kayo.. babalik pa ba kayo?] Her blubber. [Baka mamaya pagbalik mo dito may plus one na kayo, ah,] Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Plus one?" Sandra chortled from the other line. [Little Gideon ba, 'o baka little Roxana. H'wag mong ipaglilihi sa sama ng loob, ha?]Sumimangot ako sa sinabi niya nguni't ramdam ko rin ang pamumula ng pisngi ko dahil nakuha ko kung ano iyong biro niya. "Sandra..." I called her using my annoyed voice. She was still laughing, and I was just completely annoyed. When she slowly recovered from it, we started talking about my plans after I reclaimed my prope