ChantriaHabang hinihintay ko si Iwatani na tinawag sa teacher’s office ay mas pinili ko na lang na mag-stay sa sasakyan. Sobrang init ngayon kaya ayokong malayo sa air condition ng kotse. Ngayon ko lang napagtanto kung gaano talaga kainit sa Pilipinas.Mayroon namang summer sa Canada pero hindi ganito kainit. Sobrang humid pa kaya ang lagkit sa katawan kapag pinawisan. Habang naglalaro sa phone ko ay napatingin ako sa labas. Agad akong lumabas nang makita si Gab na papunta sa sasakyan niya. Ngunit bago pa man ako makalapit ay may lalaki nang lumabas sa kotse na pinagbuksan ng driver.Napatigil ako sa paglapit nang muli kong makita ang tatay ni Gab. Ngayong nakita ko siya nang mas malapit ay roon ko lang napagtanto kung gaano ito kalaking lalaki. Malaki ang pangangatawan nito at matangkad. Moreno ang kulay at asul ang mga mata.Para bang permanenteng nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kaniyang anak. Ngayon ko lang siya nakita nang malapitan kaya hindi ako sigurado. Pero naka
ChantriaPinanood ko ang sarili ko habang nagbubuhat ng weights. Nakikita ko na ang improvement sa katawan ko matapos ang ilang buwang pagbubuhat. At hindi lang ‘yon, miski sa shooting ay nagiging mas mahusay na ako kumpara noon.Nakuhanan ko pa ng video ang sarili ko noon at sinubukang ikumpara ngayon. Doon ko lang napansin kung gaano kalaking pagbabago ang nangyari sa katawan ko. Noong una ay hindi talaga kapansin-pansin. Kung hindi nga dahil sa video ay baka mawalan ako ng pag-asa dahil pakiramdam ko ay walang nagbago.Nang matapos ako sa set ko ngayong araw ay nagpaalam ako kay Iwatani na gagamit lang ng comfort room saglit. Kausap pa niya ang ilan sa mga kaibigan niya rito kaya hindi ko na siya masyadong inistorbo.Nang matapos ako sa pag-aayos ng sarili ay saka ako lumabas. Ngunit nagkahulog naman ang mga gamit ko nang may nakabanggaan ako. Mabilis kong pinulot ang bag ko at mga nagkalat na suklay. Miski ang phone ko ay hindi nakaligtas.Ngunit ang mas ikinabigla ko ay nang umal
ChantriaBumuntonghininga ako habang nakatitig sa kawalan. Hindi mawala sa isip ko ‘yong lalaking sumugod kay Gab.I’m worried for Gab. Baka kasi bumalik iyon at kung ano na naman ang gawin sa kaniya. Paano kung wala nang ibang dumating para tulungan siya? Paano kung hindi na lang isang lalaki ang c-um-orner sa kaniya at isang dosena na? How can he defend himself then?Napatingin ako sa kinakain ko nang lagyan iyon ni Iwatani ng isang parte ng manok. “Eat,” ani niya. “Kanina ka pa nakatulala. Matatapos na ang break time natin.”“Sorry.”“Bakit ka naman nag-so-sorry?”“Magkasama tayo pero nakatulala ako rito mag-isa. Pasensiya na. I was being rude.”“I don’t care about that. Kahit hindi mo ako kausapin, ayos lang sa ‘kin. Ang akin lang, kumain ka dahil buong hapon pa ang klase natin ngayong araw.”Napangiti ako at nagsimulang kumain. Hindi ko maiwasang titigan siya habang kumakain. Masyado na ba akong mababaw kung sa ganitong pagkakataon lang ay napapangiti ako? I just like watching hi
ChantriaPara na namang binudburan ng asin si Lorreine nang makarating kami sa mall. Siya lang itong sobrang excited sa pag-shopping namin ngayong araw.Well, excited rin naman ako pero hindi ganito ka-excited. Para na kasi siyang batang dinala sa amusement park kung makatalon sa gitna. May ilan pang napapatingin sa kaniya at natatawa kaya hindi ko rin maiwasang hindi mahiya sa kanila. Para kaming may dalang pre-school student sa mall.“Anong una nating bibilhin?” tanong ni Louella.“Ey!” apila ni Lorreine. “Hindi dapat pinaplano ‘yang mga ganiyan. Kung anong unang shop ang madaanan natin ay roon tayo pupunta.”Napabuntonghininga ako. “Mukhang makakailang ikot tayo sa mall ngayong araw.” Napatingin ako kay Iwatani na tahimik lang na nakasunod sa ‘min. “Okay lang ba sa ‘yo?”Tumango siya. “Ayos lang ako rito. Mag-enjoy lang kayo.”“Dapat mag-enjoy ka rin!” bulalas ni Lorreine sabay kapit sa braso nito. “Ikaw ang unang-una nating bibilhin ng mga damit at kailangang dalhin sa camp. You n
Chantria“Hi!”Napatingin ako sa likod ko nang may tumawag sa ‘min. Nakita ko naman si Aaron, kaibigan ni Gab, na nahihiyang lumapit sa ‘kin. Napatingin din siya kina Lorreine, Louella at Iwatani bago binati ang mga ito.“Hi, Aaron!” bati ko. Medyo nakakausap ko na rin naman siya dahil nagiging magkagrupo kami minsan sa mga activity namin. Pero masyado kasi siyang mahiyain kaya hindi talaga kami makapag-usap nang maayos. Kaya nakakagulat ding nilapitan niya kami.“Ahm… gusto ko sanang humingi ng favor sa inyo.”“Ano ‘yon? Basta kaya namin, why not?” sagot ko.Napapakamot siya sa batok habang nagsasalita. “Malapit na kasi birthday ni Gab at naisip naming i-surprise siya.” Napatango ako at napangiti. “Actually, si Makino ang nakaisip nito at ako ang pinakausap sa inyo.”Hindi ko alam kung matatawa ba ako kay Makino o ano. Pero kung para naman pala kay Gab, tiyak akong pati si Lorreine ay papayag kahit pa ideya ito ni Makino.“Anong maitutulong namin?” tanong ni Lorreine na may kaunting
ChantriaSina Makino at ang mga kaibigan niya ang nag-aayos ng hotel na pina-reserve nila para gaganaping surprise party. Kami naman ang naatasan para sa mga pagkain kaya maaga pa lang ay namalengke na kami.Mabuti na lang at sabado ang birthday ni Gab at walang pasok. Kami ni Iwatani ang naatasan sa pamamalengke at sa pagluluto. Tutulong naman sina Lorreine at Louella sa pag-aayos ngayon habang nasa palengke kami.Sa mismong hotel kami magluluto at doon ay tutulong din ang lahat. May ilan sa kanila ang susundo kay Gab sa kanila at aayain itong maglaro ng basketball. Pero ang totoo ay dederetso sila rito sa hotel para sa surprise.Sina Makino at Aaron ang magmemensahe sa isa’t isa para malaman namin kung paparating na sila. Nandito lang kami sa hotel at maghihintay dala ang cake na si Makino mismo ang nag-bake.Kumuha lang ako ng ilang lobo na hahawakan samantalang iyong mga lalaking kaibigan ni Gab ay may hawak pang party popper. Sina Lorreine at Louella ay gaya kong may hawak ding m
ChantriaMy head was preoccupied with Gab all day. Alam kong sinabi na ni Iwatani na huwag masyadong makialam sa nangyari. Pero hindi ko lang maiwasang hindi ma-curious sa kung ano ang meron.Sino kaya ‘yong Susana na ‘yon? Why was Gab at the cemetery instead of celebrating his birthday? May story ba sa likod n’on o nag-o-overthink lang ako?I can see that nothing has changed between him and his friends. Nag-uusap-usap pa rin sila at magkakasama na para bang walang nangyari. I don’t even know if he’s aware of the supposed-surprise birthday party.Hindi ko rin mabasa ang ekspresyon ni Makino dahil parang normal lang naman siya para sa ‘kin. Pero sa tuwing naaalala ko ang disappointed look niya noong araw na ‘yon ay hindi ko ma-convince ang sarili ko.Oo nga at tinulungan namin siya. Pero kumpara sa effort na nailaan niya ay wala ‘yong mga nagawa namin. Planning a surprise birthday party isn’t easy. Noong sinurpresa namin si dad noon ay hirap na hirap na kami kahit na tatlo kaming nagpl
Chantria“Para sa umagang ito,” panimula ng instructor, “it’s going to be a field day.”Ngayon pa lang sasabihin sa mga estudyante kung ano-ano ang mga gagawin kaya wala pa akong ideya. Tanging ang instructor lang at ang mga guro ang nakakaaalam.May ilan ding mga taga-ibang section ang narito sa Tanay pero hindi namin kasama. Tiyak na ganito rin ang ginagawa nila sa mga oras na ‘to.“Since you all are fifty students in total, I want you to group yourselves into ten.”Mabilis nagkaniya-kaniya ang mga kaklase namin. Automatiko namang magkakagrupo kami nina Iwatani. Nakasama namin sa grupo sina Makino, Aaron at apat pa nilang mga kaibigan. Matapos iyon ay pumila kami sa harap ng isang stick na nakatusok sa harapan na may nakalagay na C.“For the rest of the day, sila ang mga magiging kagrupo ninyo. So, I suggest that you get to know them well.”For the rest of the day. Ibig sabihin ay may posibilidad na mabago ang grupo bukas. Ang una naming naging laro ay gamit ang isang bucket na may