Chapter 22

Dahan-dahan niya kong itinayo habang nanatiling magkahinang ang mga mata naming dalawa. Bumaba ang mga mata niya sa labi ko at muling mariing pinakatitigan hanggang sa unti-unting bumaba ang kanyang mukha. Napapikit ang mga mata ko ngunit bago pa man lumapat ang labi niya sa labi ko’y kay bilis kong namulat at umiwas, napahinto siya. Saka ko lang kinalas ang mga braso kong nakapulupot sa kanya sabay tulak sa kanyang dibdib. Nabitawan niya ako. Tumalikod ako at pinulot ang comforter na nasa paanan ko at muling tinakip sa katawan ko.

“G-et out now, Kier!” nanatiling nakatalikod ako sa kanyang gawi. Kay lakas ng kalabog ng puso ko at mas lalong sumipa ito ng imbes ay humakbang palayo ay naramdaman ko ang paghakbang nito palapit sa akin. “K-ier, please! Lumabas ka na!” napapitlag ako at bahagyang iniwas ang balikat ng patakan niya ng halik ito. “Kier, ano ba!” nais kong tumakbo ngunit ‘di ko maigalaw ang mga binti at mga tuhod ko, nanginginig ang mga iyon. Napapikit ako ng mariin ng umak