Napaliyad ang katawan ko habang ang dalawa kong mga kamay ay nakasabunot sa kanyang buhok. Ang mga hita ko’y magkahiwalay. Sarap na sarap siyang lantakan ang pinakagitna ko habang hawak niya ang magkabilang mga hita ko. Napatingala ako, napakagat labi, napaungol, napada!ng at napahiyaw sa muling pagpapala niya sa katawan ko. Nanatili akong nag-paubaya dahil gusto ko, gustong-gusto ko. Binitiwan niya ang isa kong hita, gumapang ito pataas at marahang minasahe ang isa kong umbok. Mula sa kanyang mga buhok ay kusang lumipat ang isa kong kamay sa ibaba ng palad niyang banayad na pinipisil ang aking isang dibdib. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko habang dinadama ang kaluwalhatiang dulot ng eskperto niyang labi, dila at kamay. Ilang minuto lamang at muli kong narating ang dulo. Mahigpit na nakayakap ako sa pawisan niyang katawan habang umiindayog siya muli sa aking ibabaw. Nahubad na niya muli ang suot kong t-shirt kaya’y dama namin pareho ang init at pawis sa makadikit naming katawan
“Do you think masyado pang maaga para sa bagay na ‘yan? ‘Di ba pwedeng i-enjoy lang muna natin kung anong meron tayo ngayon gaya ng sabi mo ‘di ba? Iyo na rin naman ako dahil binigay ko na lahat sayo, ‘di ba? Hindi pa ba iyon sapat para mapanatag ang loob mo na ikaw lang rin ang sa akin, wala ng iba?” napatigil ito habang nanatiling nakatitig sa mga mata ko. Tila ba nababasa niya mula roon ang katotohanan sa mga sinasabi ko o ang totoong nilalaman ng puso ko. Hindi na ito nagsalita muli bagkus ay inangkin niya muli ang mga labi ko. May ngiting tinugon ko ang mga halik niya muli. Nasa loob ko pa ang kanya. Nanatiling nakahubad kami pareho habang magkayakap sa isa’t isa. Una siyang bumitaw ngunit may pahabol na isang patak na halik sa labi ko. Let’s go take a bath together. May pupuntahan muli tayo. Na-excite naman ako bigla sa narinig. “Bibisita muli tayo sa paraiso?” masigla kong tanong.“Hindi,” nakangiti niyang saad at muling pinatakan ako ng halik sa labi. “Ibang lugar naman ngay
Tinulungan ko si Kier na mamulot ng mga tuyong kahoy upang gawing bonfire habang may konting liwanag pa mula sa palubog na araw. Madilim sa pwesto kung saan namin nilatag ang dalang mantel at kung saan kami nakatambay dahil malayo ito mula sa poste ng kuryente. Wala pa kaming balak umuwi, nais pa naming magtagal sa lugar at sulitin ang ganda nito.Nang makalikom ng sapat na kahoy ay agad kamig bumalik upang makabuo agad ng apoy. Binaba ni Kier ang mga bitbit na kahoy sa buhangin isang metro mula sa harapan ng nakalatag na mantel. Tumulong na rin akong ayusin ang mga kahoy na napulot. Tumayo si Kier upang kunin ang baon nitong gasolina na nasa loob ng compartment ng magara niyang motorsiklo. Nakasilid lamang ito sa maliit na container. Saglit lamang at agad lang rin siyang bumalik, saktong natapos kong ayusin ang pag pile ng mga kahoy. Binuhusan niya ang mga ito ng konting gasolina at mula sa kanyang bulsa ay kinuha ito ang baon na lighter.“Don’t get too near, babe. Come here,” inab
IKay higpit ng pagkakayakap niya sa akin. Dama ko ang takot niya na bitawan ako na para bang sa oras na bitawan niya ako ay bigla na lamang akong mawawala.Kahit na napahigpit masyado ang pagkakayakap niya sa akin ay hindi ako pumalag. Hinayaan ko lamang siya. Matiyagang hinihintay kung kailan niya mapakalma ang sarili at mawala ang takot na nararamdaman. Damang-dama ko ang pintig ng puso iya. Kay bilis ng tibok ng nito. Tila nagkakarerang makalabas mula sa dibdib niya. Rinig na rinig ko ang bawat pagsipa nito palabas. Ang pawis niya'y butil-butil tila kay layo ng tinakbo niya. “Takot na takot ako ng pagkagising ko mag-isa na lamang ako at hindi na kita makapa sa kama. Nais kung magsisisi kung bakit napahimbing ang tulog ko. Buong akala ko, iniwan mo ulit ako. Buong akala ko nawala na naman kita… Buong akala ko hindi na muli kita makikita and it scared the hell out of me, Tine… Sobra yung takot ko sa dibdib!” hingal na hingal niyang saad sa akin habang nanatiling mahigpit na nakayaka
Bago dumilim ay napagpasyahan naming dalawa na umuwi upang hindi siya mahirapan sa daan. Wala pa namang mga poste ng ilaw ang daan pababa ng burol. Muli ay nakayakap ako sa kanya ng mahigpit habang binabagtas na namin ang malapad na highway. Katamtaman lang muli ang kanyang takbo habang masaya kaming nagkwekwentuhan na dalawa. Kung saan-saan na nakarating ang usapan namin. I always love to have deep talks with him about life, dreams and the future. “Kung sakaling handa ka nang bumuo ng pamilya sa akin, babe. Ilang anak gusto mo?” he asked.“Hmmm tatlo, feeling ko enough lang yun, hindi konti at hindi rin marami,” agad na sagot ko. “Ikaw?”“Isang dosena-” natawa ito ng hampasin ko ang kanyang braso. “Bakit? Ang saya kaya nun!”“Okay lang basta ikaw magbuntis. Sabi pa naman nila ang sakit manganak!”“I was just kidding, babe. Kung ilan ang ibigay ni God, syempre tatanggapin at mamahalin ng buo,” bawi nito. “I can’t wait to have our own, soon… I always imagine having a happy family w
Kier’s POV“I miss you,” I was talking to her over the telephone. Mommy confiscated her phone and she isn't allowed to see me. Ilang oras pa nga lang na hindi ko siya nakikita nababaliw na ako agad.Bukas na ang kasal naming dalawa at dahil masyadong paniwala si mommy sa mga superstitious belief kaya ‘di pwede na magkita ni Kirsten the day before the wedding dahil baka raw hindi matuloy ang kasal naming dalawa, damn! As if I will let that happen. Sa rami ng dinaanan makuha lamang siya hinding-hindi ako papayag na may kung sino o ano ang hahadlang sa kasal naming dalawa.Kay sarap hilahin ng oras at ihinto sa mismong oras ng kasal naming dalawa. I am so excited to see her in her wedding gown. Her beauty is excemptional but definitely ten times more beautiful in that white dress. Hindi ko mapigilang mangiti habang iniimagine ko ang magiging itsura ng magiging asawa ko bukas sa simbahan while she is walking down the aisle to meet me in the altar. Sabik na sabik na akong mangakong mamahal
Kirsten POV“Oh my God, manong!” napasigaw ako ng malakas ng bigla na lamang napapreno si Manong driver habang binabagtas namin ang daan patungo sa simbahan. “Sorry ma’am may tumawid kasing itim na aso kaya bigla na lamang akong napahinto. Sumulpot kasi bigla ma’am,” paliwanag nito sa bay kamoy sa kanyang ulo. Napahawak ako sa aking dibdib upang pakalmahin ito sa sobrang kaba at gulat. “Okay lang po pero mag-ingat pa rin po, ha? Mangangako pa naman ako ng walang hanggang ngayong araw,” saad ko rito.“Pasensya na talaga, ma’am,” muli ay hingi nito ng pasensya. Nagpatuloy ito sa pagmamaneho. Ilang saglit lamang ay tanaw ko na ang simbahan kung saan kami mangangako dalawa ni Kier. Inihinto ni Manong driver and magarang puting sasakyan sa paanan ng main door ng simbahan.Nakailang buga ako ng hangin upang pakalmahin ang aking sarili dahil sa kabang nararamdaman ng puso ko. Panay ang kagat ko sa ibabang labi sa tuwing kusang ngumingiti ang mga labi ko dahil sa sobrang kasiyahan. Sabi n
Muli’y ‘di ko napigilan ang sariling mapahikbi. Naitakip ko ang mga palad sa aking mukha.“C-an I go with you, Kier, please… Hindi ko na kaya yung sakit. Dalhin mo na ako, please… Ayoko nito.” muli ay napahagulhul ako sa aking mga palad. “I can go with you right? There is only one way to end this pain and it is to be with you…” Binaba ko ang mga kamay. Napatingin ako sa dagat habang patuloy sa pag-agos ang mga luha sa mga mata ko. Tila narinig ng karagatan ang hinaing ng aking puso para niya akong inanyayahan na lapitan siya. Napasunod ako sa kanya. Unti-unti kong hinakbang ang mga paa patungo sa kanya. I smiled, as I saw hope… hope that pain would vanish after this. Naramdaman ko ang tubig na humahalik sa mga paa ko ngunit hindi iyon naging dahilan upang huminto ako sa paghakbang. Nanatili ang mga mata ko sa lawak ng karagatan, it kept inviting me to come near them muli ay hinakbang ko ang mga paa, tumaas ang tubig sa binti ko, pataas sa aking tuhod.“Kirsten!” I heard them call my n