Chapter 22

Tahimik silang umupo sa trunk ng sasakyan habang tinatanaw ang buong syudad ng Cebu. She didn’t know skies could be this enticing even during at this darkest hours. May iilang bituin sa kalangitan at lahat ‘yon kumikinang, katulad nang kung paano kuminang ang mga ilaw mula sa syudad ng Cebu.

“You didn’t have to do that.”

Wala sa sarili niyang lumingon kay Beau nang magsalita ito. But his eyes are staring at the city in front of them. Tinitigan niya ang mga abo nitong mga mata. His eyes looks so lifeless. It’s like napipilitan lang ito sa mga nangyayari sa buhay nito.

And she can definitely relate to that. But she’s not lifeless like how he looks like right now. Ang lamig ng kanyang tinig na mas malamig pa sa simoy ng hangin ngayong gabi, ang isa sa mga nagbibigay ng rason para maramdaman niya ang lifeless vibe nito.

“What do you mean? May nagawa ba akong hindi mo gusto?” she softly asked. Hindi iniiwan ng kanyang tingin ang mga mata nito.

The lights coming from the city and reflec