KUNG gaano kaganda sa labas ang bahay, masasabi kong walang sinabi iyon nang makapasok kami ni Marius sa loob. Pakiramdam ko nagbalik ako sa panahon ng Noli Me Tangere at El Filibusterismo dahil sa lahat ng nakikita ko. Walag TV sa sala pero may maganda at malaking grand piano. Lumang grandfather’s clock at marami pang antigong mga muwebles na nakapagpamangha sa akin. “Wow,” ang tanging nasambit ko habang malaya kong hinahagod ng humahangang tingin ang buong paligid. “Nagustuhan mo?” Ang tanong na iyon ni Marius ang narinig ko at tila ba lubid na humila sa akin pabalik sa kasalukuyan. Nilingon ko siya saka tiningala ng nakangiti. “I love it. I mean, I love everything about this house,” pagsasabi ko ng totoo. Sa pang-hindi mabilang na pagkakataon ay nakita kong muling nangislap ang maiitim na mata ni Marius dahil sa sinabi ko. Hindi ko maikakaila na may something talaga sa mga mata ng lalaking ito ang nagbibigay ng rason sa akin para mawala sa sarili ko tuwing nagtatama ang paning
Hindi ako tumanggi nang maramdaman ko ang paglalim ng halik ni Marius. Ang sarap niya talagang humalik. Kaya nga kahit hindi na ako magtanong alam kong ang pamamaraang ito ni Marius ang ginagamit niya sa akin kaya napapabigay niya ako.“Sam, miss na miss na kita,” ang mga salitang iyon ang narinig ko mula kay Marius. At sa paraan ng pagkakasambit niyq kahit hindi siya umamin alam kong iyon ang nararamdaman niya para sa akin. Ang ibig kong sabihin kahit, alam kong miss na miss na niya ako. At alam ko rin kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi niyang pangungulila niya para sa akin.Nagbuka ako ng bibig para magsalita. Pero parang binigyan ko lang ng pagkakataon si Marius na muling angkinin ang mga labi ko.Sa pagkakataong ito naging mas pangahas si Marius. Kaya hindi na ako nagtaka nang magsimula ng maging mahirap para sa akin ang humingq. Dahil totoong hindi ako binigyan ng chance ni Marius na ibalik dito ang alab ng mga halik nito.Nadarang ako ng husto kaya sa paraang kaya ko ka
Malakas ang singhap na pinakawalan ko nang sa mabilis na paraan ay nagawang angkinin ni Marius ang mga labi ko. Kasabay niyon ang ginawa niyang pagtulak sa akin sa likuran ng pinto. Mariin akong napapikit. Napakasarap ng halik ni Marius na unti-unting nagpawala sa sarili kong katinuan. Pakiramdam ko nga nang mga sandaling iyon parang hinahaplos ng pakpak ng ibon ang puso ko. Hindi banayad ang halik ni Marius. Kung tutuusin napakapusok niyon sa paraanh tila ba mauubusan na ito ng panahon.Kumapit ako ng husto sa leeg ni Marius. Feeling ko kasi kung hindi ko gagawin iyon ay matutumba ako gawa ng matinding panghihina ng mga tuhod ko. At parang alam rin naman niya kung ano ang pinagdadaanan ko nang mga sandaling iyon dahil mahigpit niyang hinawakan ang baywang ko para doon ako alalayan.“Sam, are you sure about this?” tanong pa niya nang sandali siyang bumitiw sa paghalik sa akin.Hindi ko na siya sinagot. Sa halip ay muli kong tinawid ang maliit na distansya ng mga labi namin para ipag
DALA ng pagod ay nakatulog ako. Sa pagkakataong ito, sa bisig ni Marius. Hindi naman nauwi sa kama ang ginawa namin kanina kung tutuusin. Pero inihiga rin naman niya ako sa maganda at malaki niyang four-poster bed na may malambot na kutson saka ako tinabihan roon. Kapwa kami walang saplot sa katawa. Kaya naman nang malingat ako at napansin kong medyo pagabi na ay bumangon agad ako saka isa-isang pinulot ang mga damit kong nagkalat kanina sa pa sa sahig. Alam kong pagod na pagod rin si Marius. Hindi iyon dahil sa nakakapagod na ginawa namin bago natulog. Kundi sa pagmamaneho. Hindi naman ganoon kalayo ang Bulacan sa Maynila pero dahil nga pirming nagbabantay rin si Marius sa akin sa ospital ay hindi rin kumpleto ang tulog nito. Sinimulan kong magbihis at pagkatapos ay nakangiting nilingon ang lalaking mahimbing pa rin na natutulog. Napakagwapo. Parang buhay na Adonis sa kung ako ang tatanungin. Marahil maraming beses ko na ngang sinabi ito. Pero ang totoo, kahit pa hindi maalala n
NAGING masaya ang hapunang iyon. Tatlo lang kami kung tutuusin pero nagawa naming punuin ng tawanan ang buong kusina na umaabot pa sa buong kabahayan.Tinulungan kong magligpit ng pinagkainan si Aling Lourdes.Sa totoo lang kahit iyon ang unang pagkakataong nakilala ko siya at nakasama ay talagang magaan ang loob ko sa kanya. At malakas ang pakiramdam ko na magkakasundo talaga kaming dalawa.Marami siyang ikinuwento sa akin tungkol kay Marius. Pero hindi ang mga babaeng pwedeng nagdaan sa buhay ng nobyo ko. Bagay na mas curious ako at gusto kong marinig mula sa ginang.“Hindi ba dito natutulog si Aling Lourdes?” tanong ko nang magkatabi na kaming nakaupo ni Marius sa isang mahabang bench na nasa veranda ng kwarto niya.Madilim na ang kalangitan noon. Maraming bituin at bilog na bilog ang buwan. Masarap mag-stargazing. At masarap gawin iyon kasama si Marius.“Hindi eh. May bahay siya, hindi naman malayo dito,” sagot ni Marius na hinawakan ang ulo ko saka iyon maingat na inihilig sa bal
HINDI naman ako nagkamali sa naisip kong iyon tungkol kay Marius. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang umungol lang at kagatin ang lowerlip ko tuwing magkakaroon ako ng chance dahil pinakakawalan niya ang bibig ko. Nagpatuloy siya sa ginagawa niyang paglalaro sa dulo ng dibdib ko habang ako naman ay malayang tinatanggap lang ang lahat ng iyon. “Sam, hindi ko alam kung anong ginawa mo pero masyado akong hindi maka move on sa lahat ng ipinakita mo kaninang tangahalo,” aniyang yumuko saka ako muling siniil ng halik. Naidilat ko ang mga mata ko sa narinig. At doon na nga nagtama ang aming mga paningin. Parang may kung anong alaala na naman ang gumuhit sa gunita sa nang mapagmasdan ko ng husto ang tila ba maliliit na apoy na naglalaro at nagpapaligsahan sa mga mata ni Marius. Dahilan kaya lalo pa akong nakaramdam ng pagkadarang at pananabik. “Ohhhhhhh….” Ang tanging nasambit ko nang hindi ko matukoy kung nainip ba si Marius dahil matagal bago ako nakasagot. Pero dahil nga nanati
HINDI ko alam kung anong meron sa isang salitang iyon pero nakaramdam ako agad ng challenge sa tonong ginamit ni Marius. At ang totoo, medyo napikon ako sa kanya. Hindi naman iyon sa masamang paraan. Napikon ako sa paraang para bang ang ibig kasi nitong sabihin sa tanong nito ay kung iyon lang ba ang kaya kong gawin? Kaya lalong nagtumindi ang tila ba hamon sa puso ko. “I-Ito lang ba ang kaya mo? Marius?” sa halip, para makaganti o maibsan ang nararamdaman kong pagkainis ay ibinalik ko iyon sa kanya. Binalikan ko siya ng tanong na alam kong hindi niya palalampasin. At hindi nga ako nagkamali. “Yeah? Iyan ba ang tingin mo sa akin, sweetheart?” tanong niya sa akin habang bakas na bakas sa tono niya ang hindi maipaliwanag na iritasyon. Hindi ko inasahan ang sumunod na ginawa ni Marius. Dahil yata sa inis niya ay walang anumang warning nito akong itinaas. Pagkatapos ay hinugot nito ang pagkalalaki niya mula sa loob saka tumayo. “Marius!” ang nagulat kong sabi nang bigla niyang hinawaka
“SAM, hindi mo alam kung anong ginagawa mo sa akin, alam mo ba iyon?” tanong sa akin ni Marius.Magkakasunod akong umiling habang ang paningin ko nang mga sandaling iyon ay sobrang nanlalabo na gawa ng matinding ecstasy. At may palagay akong hindi ko na kaya. Kaya muli, kinabig ko ang batok niya saka ito mariing hinalikan.Hindi ko alam kung ano ang naging dating kay Marius ang ginawa kong iyon. Dahil habang magkahinang ang mga labi namin ay noon ko naman eksaktong naramdaman ang pagpasok ng daliri niya sa hiwa ko.Umungol ako. Pero hindi pa doon natatapos ang lahat. Dahil nang magsimula iyong igalaw ni Marius ay saka naman ako nagsimulang mawala sa sarili. Nanghina ako gawa ng masarap na pakiramdam na tinatamasa ko nang mga sandaling iyon. Alam kong ito na ang simula ng uwi ng masarap na pwedeng ipalasap sa akin ni Marius. Ito ang klase ng pagpaparusa na pwede kong tamasahin dahil sa sinabi ko rito kanina. Pero kung palaging ganito. Kung palaging mawawala ako sa sarili ko dahil sa hin